Γιορτή του πατέρα 2023

Η γιορτή του πατέρα είναι μια ημέρα αφιερωμένη σε όλους τους μπαμπάδες. Είναι μια γιορτή αντίστοιχη με τη γιορτή της μητέρας. Όπως ξέρουμε, όμως, η τελευταία είναι η πλέον διαδεδομένη και γιορτάζεται ευρύτερα.

Αυτή η γιορτή δεν αφορά μόνο τους πατεράδες, αλλά αναφέρεται στην πατρότητα και τη συνεισφορά των μπαμπάδων στην κοινωνία. Ποιος ο στόχος, λοιπόν, για τη γιορτή του πατέρα; Να αναδείξει ότι ο ρόλος του πατέρα είναι εξίσου σημαντικός με αυτόν της μητέρας.

Βέβαια, η γιορτή του πατέρα είναι λιγότερο διαδεδομένη σε σχέση με τη γιορτή της μητέρας. Ωστόσο, χρόνο με τον χρόνο, γίνονται όλο και περισσότερες αναφορές στον ρόλο του πατέρα. Έχουν, έτσι, και οι μπαμπάδες μία ημέρα τον χρόνο που τους γιορτάζουν.

Η μέρα αυτή έρχεται να υπενθυμίσει ότι η πατρότητα αλλάζει και επαναπροσδιορίζεται, όπως άλλωστε και η ίδια η αρρενωπότητα. Μεγαλώνουν πλέον άλλοι μπαμπάδες (πρωτίστως γιατί οι ίδιοι μεγάλωσαν ως άλλοι γιοι).

Ο «νέας γενιάς» πατέρας δείχνει αποφασισμένος  να παλέψει για τον δικό του ζωτικό χώρο. Κόντρα στους παλιούς, κοινωνικά «κατασκευασμένους» γι’ αυτόν ρόλους (ο «μπαμπάς τιμωρός» με τη «λουρίδα», ο «μπαμπάς τουρίστας» που δεν ήξερε ούτε καν σε ποιο σχολείο πήγαινες, ο «μπαμπάς κουβαλητής», ο «μπαμπάς χούφταλο» με την πάνα ακράτειας και την 20 και κάτι σύζυγο-«τρόπαιο» κ.ά.) 

Θα παλέψει, φυσικά, και κόντρα στον αναδυόμενο μισανδρισμό της εποχής (από γενετιστές που εδώ και κάμποσα χρόνια προαναγγέλλουν χαρμόσυνα το «τέλος των ανδρών», από ακραίες εκπροσώπους του τέταρτου κύματος του φεμινισμού που δηλώνουν πεπεισμένες ότι όλοι ανεξαιρέτως οι άνδρες είναι εν δυνάμει κακοποιητές και γυναικοκτόνοι κ.τλ.)

Θα διεκδικήσει επίσης τον χώρο του κόντρα ακόμα και στη «νέας γενιάς» μαμά που, αν και συχνά διαλαλεί ότι χρειάζεται τη στήριξη και την «εμπλοκή» του, αρνείται πεισματικά να εκχωρήσει δύναμη και αρμοδιότητες (οχυρωμένη πίσω από το αλάνθαστο μητρικό φίλτρο, την υπερπροστατευτικότητα και τα «ούτε τη θερμοκρασία του μπιμπερό δεν μπορείς να μάθεις»).

Θα συνεχίσει, επιπλέον, να έρχεται αντιμέτωπος με μια γενικότερη κοινωνική αναποφασιστικότητα ως προς το τι τέλος πάντων περιλαμβάνει o ρόλος του και τι όχι. Είναι βέβαιο ότι αυτή η ταχύτατα εξελισσόμενη μετάβαση στο καινούργιο θα πάρει ακόμα καιρό. Και όσο και αν έχουμε πλέον συνηθίσει τον stay-at-home dad, που ποστάρει απενοχοποιημένα στιγμιότυπα της ημέρας του στο Insta, ή τον hipster πατέρα που παίρνει άδεια πατρότητας και σουλατσάρει με σανδάλι και μάρσιππο, το έδαφος είναι ακόμη ρευστό. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα και στις λοιπές  σθεναρά πατριαρχικές κοινωνίες του μεσογειακού Νότου.

Οσο για τις  δικές του εσωτερικές μάχες, φυσικά δεν έχουν πάψει να μαίνονται.Ο σύγχρονος έλληνας άνδρας ξεπερνά στερεότυπα και στεγανά που συνδέονται με τον ρόλο του, όπως είναι η αναγνώριση και η ανάληψη ενός μεγάλου μέρους της ανατροφής των παιδιών του, από την άλλη, όμως,  διατηρεί και μια “απόσταση ασφαλείας” από όλους μέσα στο σπίτι, επιλέγοντας ποιες ευθύνες θα αναλάβει και ποιες όχι. 

Ο επαγγελματικός χώρος παραμένει και σήμερα το comfort zone του, επειδή εκεί «αισθάνεται ότι ανταμείβεται περισσότερο», «τόσο μέσω των οικονομικών απολαβών του όσο και μέσω της αναγνώρισης των επιτευγμάτων του». Οικοδόμημα όμως που μπορεί να καταστραφεί ολοσχερώς όταν έρθει η «στραβή» στην εργασία.

Δύσκολο πράγμα να είσαι μητέρα, δύσκολο πράγμα να είσαι πατέρας, (κατά το κοινωνικά αποδεκτό) δύσκολο πράγμα να είσαι γονιός. Τουλάχιστον ας το γιορτάσουμε. 

Διαβάστε παλαιότερα άρθρα μας γιαην γιορτή του πατέρα, του 2018, του 2021 και του 2022.