Paganini Caprice no.24

Ο Νικολό Παγκανίνι (Nicolò ή Niccolò Paganini, Γένοβα, 27 Οκτωβρίου 1782 - Νίκαια, 27 Μαΐου 1840) ήταν διάσημος Ιταλός βιολιστής, κιθαρίστας και συνθέτης. Υπήρξε ένας από τους διασημότερος βιρτουόζους του βιολιού, ο οποίος ξεχώρισε για την τεχνική και τη δεξιοτεχνία του, ασκώντας επίδραση σε άλλους συνθέτες του ρομαντισμού, όπως ο Φραντς Λιστ, ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αναγνώριση της σπουδαιότητας του στοιχείου της δεξιοτεχνίας. Οι συνθέσεις του περιέχουν κυρίως έργα για βιολί και ορχήστρα και μουσικής δωματίου. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν τα Εικοσιτέσσερα Καπρίτσια, που χαρακτηρίζονται από δυσκολίες που κατέπληξαν. Στη διάρκεια της ζωής του, ο Παγκανίνι γνώρισε το θαυμασμό αλλά και τη συκοφαντία, που οφειλόταν κυρίως σε φθόνο και στον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Οι εξαιρετικές ικανότητες του στο βιολί, η εντυπωσιακή δεξιοτεχνία και τεχνική του έλαβαν μυθικές διαστάσεις. Από το 1810 μέχρι το 1828 πραγματοποίησε μεγάλες περιοδείες σε πόλεις της Ευρώπης, αποτελώντας έναν από τους πρώτους μουσικούς που το επιχείρησε.

Σχεδόν δύο αιώνες μετά, την ίδια μέρα, γεννιέται η Βανέσσα Μέι (Vanessa-Mae, 27 Οκτωβρίου 1978) που είναι Βρετανή βιολίστρια σιγκαπουρινής καταγωγής με παγκόσμια αναγνώριση και διεθνή καριέρα.

Εδώ παίζει μαι σύνθεση του Pagganini

Μεγάλωσε στο Λονδίνο και έλαβε τη βρετανική υπηκοότητα. Σε ηλικία τεσσάρων ετών εμπνεύστηκε από την μητέρα της, ημι-επαγγελματία πιανίστα, κι έτσι η Βανέσσα Μέι ξεκίνησε να παίζει πιάνο και παρουσιάστηκε ως σημαντικό ταλέντο με πολλές προοπτικές. Αν και ήθελε να γίνει πιανίστας, επηρεάζεται από τον πατέρα της, ο οποίος ήθελε να κάνει ντουέτο μαζί της. Έτσι η Βανέσσα Μέι αποφάσισε να στραφεί στο βιολί, όταν ήταν πέντε ετών.

Έπειτα της ήρθε η επιθυμία να πάει στο Πεκίνο με συνοδό την μητέρα της και να σπουδάσει μουσική και βιολί. Σε ηλικία 10 ετών συμμετείχε στην Φιλαρμονική του Λονδίνου πριν την συμμετοχή της στο Royal College of Music του Λονδίνου. Στην ηλικία των δεκατεσσάρων είχε υπογράψει συμβόλαιο με μεγάλη δισκογραφική εταιρεία. Ακόμη και ως έφηβος διέθετε την ικανότητα να εναλλάσσεται μεταξύ κλασικής εκτέλεσης κομματιών του 18ου αιώνα με μελωδίες σύγχρονης μουσικής τύπου τζαζ παίζοντας ένα υψηλής τεχνολογίας ηλεκτρονικό βιολί. Η ίδια περιγράφει το στυλ της ως συγχώνευση techno και ακουστικής για βιολί (techno-acoustic fusion).

To 1990, η Βανέσσα Μέι ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ, "Violin". Το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1991 και η Βανάσσα Μέι δώρισε τα δικαιώματα της στην "Εθνική Εταιρεία για την Πρόληψη της Κακοποίησης του Παιδιού". Το έτος 1991 ήταν η χρονιά που τιμόταν ο θάνατος του Μότζαρτ. Στον τρίτο δίσκο της (1992), η Βανέσσα Μέι ερμήνευσε τα διάσημα κοντσέρτα για βιολί των Τσαϊκόφσκι και Μπετόβεν κι έγινε η νεαρότερη σολίστ την εποχή εκείνη.

Αλλάζουμε μουσικό στυλ αλλά παραμένουμε στην Μεγάλη Βρετανία και στον 20ο αιώνα.

Ο Σάιμον Λε Μπον (Simon John Charles Le Bon, 27 Οκτωβρίου 1958) είναι Άγγλος καλλιτέχνης, ο οποίος είναι ευρέως γνωστός ως ο κύριος τραγουδιστής, στιχουργός και μουσικός του συγκροτήματος Duran Duran και του παρακλαδιού τους, των Arcadia.

Οι Duran Duran σχηματίστηκαν από τους παιδικούς φίλους John Taylor και Nick Rhodes μαζί με τον τραγουδιστή/συνθέτη Stephen Duffy το 1978, αλλά ο Duffy αποχώρησε έναν χρόνο μετά, πεπεισμένος πως το συγκρότημα δεν είχε μέλλον και εξέλιξη. Έτσι οι Duran Duran έμειναν χωρίς τραγουδιστή. Η φίλη του Λε Μπον, Fiona Kemp εργαζόταν ως σερβιτόρα στο νυχτερινό μπαρ στο οποίο οι Duran Duran έκαναν πρόβες, τον σύστησε στο συγκρότημα τον Μάιο του 1980, προτείνοντας τον ως πιθανό τραγουδιστή. Εκείνος άκουσε τα μουσικά κομμάτια που οι άλλοι δύο είχαν συνθέσει μόνοι τους, και προσπάθησε να ταιριάξει κάποια στιχάκια που ο ίδιος είχε συνθέσει, μέσα στην μουσική. Έτσι συμφώνησε να δοκιμάσει με τους Duran Duran για το καλοκαίρι. Μέσα σε διάστημα έξι εβδομάδων, το συγκρότημα έπαιζε σταθερά σε διάφορες περιοχές του Μπέρμιγχαμ, του Λονδίνο και του Νότιγχαμ .

Και τώρα σε ένα μεγάλο έλληνα ηθοποιό.

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε στη Αθήνα στις 27 Οκτωβρίου 1934 

Από τους δημοφιλέστερους έλληνες ηθοποιούς ο Γιώργος Κωνσταντίνου έχει να επιδείξει μια πολύχρονη και σημαντική καριέρα στο θέατρο, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Πολύπλευρο ταλέντο εκτός από ηθοποιός διακρίθηκε και ως σκηνοθέτης και σεναριογράφος. Έγινε ευρύτερα γνωστός από δύο ρόλους του στην μεγάλη οθόνη: του νεαρού φοιτητή στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου «Χτυποκάρδια στο θρανίο» (1963) και του βλοσυρού Αντωνάκη στην κωμωδία του Γιώργου Τζαβέλλα «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965).