Η Μαράια Κάρεϊ (Mariah Carey, γεν. 27 Μαρτίου 1970) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός, παραγωγός και ηθοποιός. Το 1990, έπειτα από την καθοδήγηση του Τόμυ Μοτόλα, της Columbia Records, κυκλοφόρησε το πρώτο ομώνυμο στούντιο άλμπουμ της, το οποίο έγινε πολύ-πλατινένιο.
Ο Δημήτρης Μητροπάνος (Τρίκαλα, 2 Απριλίου1948 – Αθήνα, 17 Απριλίου2012) ήταν Έλληνας τραγουδιστής. Ερμήνευσε χαρακτηριστικά τραγούδια σημαντικών στιχουργών και συνθετών. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους και σημαντικότερους Έλληνες τραγουδιστές όλων των εποχών.
Ο Ρίτσι Μπλάκμορ (Ritchie Blackmore, 14 Απριλίου 1945) είναι θρυλικός κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Deep Purple και των Rainbow, ενώ είναι ενεργός στο συγκρότημα Blackmore's Night. Συγκαταλέγεται στους καλύτερους κιθαρίστες της ροκ μουσικής.
Δεν θα πούμε πολλά για αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη. Μόνο θα τον ακούσουμε σε κάτι πραγματικά διαφορετικό.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (Αθήνα, 27 Απριλίου 1935 - 24 Ιανουαρίου 2012) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την προσφορά του στον κινηματογράφο, με σπουδαιότερο της καλύτερης ταινίας με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1998 για την ταινία Μία αιωνιότητα και μία μέρα.
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών.Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Τοπίο στην Ομίχλη, Μία αιωνιότητα και μία μέρα, Ο Θίασος, Το Βλέμμα του Οδυσσέα και Ο Μεγαλέξαντρος. Είναι γνωστός για τον αργό ρυθμό και τις τρομερά μεγάλες σε διάρκεια λήψεις στις ταινίες του.
Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο του. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l' homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη.
Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα προς τιμήν του έργου του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σε όλο τον κόσμο.
Αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος».
Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθιέρωσαν το 2012 Διεθνές Βραβείο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού. Το βραβείο θα απονέμεται κάθε Νοέμβριο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφουτου Μόντρεαλ (Festival des Films du Monde de Montréal) Σερζ Λοζίκ (Serge Losique) και προσωπικός φίλος του Αγγελόπουλου αφιέρωσε τη διοργάνωση του 2012 στη μνήμη του Έλληνα σκηνοθέτη.Έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Ο Μελλισοκόμος των Αγγέλων» του ζωγράφου Οδυσσέα Άννινου για το Θόδωρο Αγγελόπουλο παρουσιάστηκε στο Πολυχώρο Πολιτισμού ΑΘΗΝΑΪΣ
Στην επέτειο της γέννησής του τον ίδιο χρόνο, η ελληνική έκδοση της μηχανής αναζήτησης "Google" εμφάνισε στην αρχική της σελίδα γκραβούρα που παραπέμπει στον Έλληνα σκηνοθέτη. Παράλληλα, την ίδια μέρα διοργανώθηκε εκδήλωση στη μνήμη του στο κτήριο της οδού Περαιώς του Μουσείου Μπενάκη.
Η προτομή του κοσμεί το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ενώ το όνομα "Θεόδωρος Αγγελόπουλος" φέρει οδός της Θεσσαλονίκης, το 2ο Λύκειο Αθηνών - όπου είχε φοιτήσει ο ίδιος - καθώς και η αίθουσα θεάτρου του Δημοτικού Ωδείου Φλώρινας.
Ο Αγγελόπουλος δημιούργησε μοναδικές ταινίες, που επενδύθηκαν με υπέροχες μουσικές. Καθώς βλέπαμε τα υποψήφια εξώφυλλα των βινυλίων για τη συνοδεία του μουσικού αφιερώματος του καλλιτέχνη της ημέρας, ήρθε πάλι η σκέψη ότι τα εξώφυλλα είναι μικρά έργα τέχνης. Η ιδέα αυτή άλλωστε μας οδήγησε στο να θέλουμε να τα συμπεριλαμβάνουμε στο τραγούδι της ημέρας. Γιατί αν η μουσική αφορά μόνο τη μουσική, πως εξηγείται ότι στο άκουσμα των Rolling Stones για παράδειγμα, το μυαλό μας πάει κατευθείαν στη διάσημη κόκκινη «γλώσσα» – σύμβολο του ροκ συγκροτήματος. Φυσικά οι μελωδίες, οι στίχοι, οι φωνές, οι ενορχηστρώσεις είναι τα βασικά «συστατικά» της μουσικής, ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον ρόλο των εξωφύλλων στην διαμόρφωση της αισθητικής ενός άλμπουμ και του κλίματος των τραγουδιών που περιέχει.
Το σημερινό εξώφυλλο λοιπόν είναι από την μουσική της ταινίας «Το Ταξίδι στα Κύθηρα», μια ελληνική δραματική ταινία του 1984, σε σκηνοθεσία και παραγωγή Θεόδωρου Αγγελόπουλου με πρωταγωνιστή τον μοναδικό Μάνο Κατράκη. Κέρδισε 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Καννών, το βραβείο σεναρίου και το βραβείο Fipresci, ενώ προτάθηκε και για Χρυσό Φοίνικα. Στο εξώφυλλο αποτυπώνεται πολύ πετυχημένα η μοναξιά που νιώθει ο πρωταγωνιστής στα 32 χρόνια εξορίας του λόγω πολιτικών φρονημάτων, αλλά και η μοναξιά δυστυχώς που νιώθει επιστρέφοντας μετά τόσα χρόνια στην πατρίδα του.
Ο Μάρκος Βαμβακάρης (Άνω Σύρος, 10 Μαΐου 1905 - Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 1972) υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός Έλληναςμουσικός του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Θεωρείται ο «Πατριάρχης» του ρεμπέτικου, καθώς έκανε γνωστό το είδος λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχαν τα δισκογραφημένα τραγούδια του. Καθιέρωσε την ορχήστρα με μπουζούκια και μπαγλαμάδες, η οποία παραμέρισε την προηγούμενη λαϊκή ορχήστρα των σαντουροβιολιών.
Συμμετείχε μαζί με τον Γιώργο Μπάτη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Ανέστη Δελιά στο πρωτοποριακό για την εποχή μουσικό σχήμα «Η Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς». Το 1933, έπειτα από την πιεστική παρότρυνση του Σπύρου Περιστέρη, ο Μάρκος φωνογράφησε το πρώτο εμπορικά επιτυχημένο τραγούδι με μπουζούκι στην Ελλάδα, το «Καραντουζένι» (ή «Έπρεπε να 'ρχόσουνα ρε μάγκα μου») ερμηνεύοντάς το ο ίδιος, παρόλες τις επιφυλάξεις που είχε για την ποιότητα της φωνής του. Η επιτυχία αυτής της ηχογράφισης σημάδεψε την ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας, αφού από τότε ξεκίνησαν πολλοί μεγάλοι συνθέτες του ρεμπέτικου όπως ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Σπύρος Περιστέρης και ο Παναγιώτης Τούντας να κάνουν ηχογραφήσεις συνοδεία λαϊκης ορχήστρας με μπουζούκια.
Η περίοδος λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ίσως η παραγωγικότερή του. Μεταξύ άλλων, το 1935 έγραψε και φωνογράφησε τη «Φραγκοσυριανή» (το γνωστότερο ίσως τραγούδι του), το οποίο όμως έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία 25 χρόνια αργότερα με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ο ίδιος αφηγείται για τη δημιουργία του τραγουδιού:
«Όλος ο κόσμος της Σύρου μ' αγαπούσε πολύ, διότι κι εγώ ήμουν Συριανός και το είχαν καμάρι οι Συριανοί. Κάθε καλοκαιράκι με περίμεναν να πάω στη Σύρα να παίξω και να γλεντήσει όλη η Σύρα μαζί μου. Το 1935 πήρα μαζί μου τον Μπάτη, τον αδερφό μου τον μικρό και τον πιανίστα Ροβερτάκη και πήγα για πρώτη φορά στη Σύρο, σχεδόν είκοσι χρόνια αφ' ότου έφυγα από το νησί. Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ' ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν... Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:
Μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιά
Λες και μάγια μου 'χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά...
Ούτε και ξέρω πώς την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ' αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή.»
<
Μετά την απελευθέρωση και κατά την περίοδο 1948-1959, περνάει δύσκολες ώρες, καθώς η ελληνική μουσική βιομηχανία, τα ηνία της οποίας περνούν σε χέρια ανθρώπων που ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε βοηθήσει να αναδειχτούν, φέρεται αχάριστα στον πρωτοπόρο του μπουζουκιού που θεωρείται πια «ξεπερασμένος». Γίνεται προσπάθεια να αλλάξει ο χαρακτήρας της Ελληνικής Λαϊκής Μουσικής εισάγοντας ρυθμούς από την Ινδία. Οι δισκογραφικές εταιρίες παύουν να τον καλούν για ηχογραφήσεις και τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα τού αρνούνται τη συνεργασία. Περνά σοβαρές περιπέτειες με την υγεία (παραμορφωτική αρθρίτιδα στα δάχτυλα) και την οικονομική του κατάσταση, ενώ αφορίζεται από την Καθολική Εκκλησία γιατί παντρεύτηκε την δεύτερη φορά με ορθόδοξο γάμο (ο αφορισμός αυτός ωστόσο ήρθη το 1966).
Ο Μάρκος Βαμβακάρης καταφέρνει να επιβιώσει αλλά και να αποκαταστήσει το πρόβλημα υγείας του πηγαίνοντας στα ιαματικά λουτρά της Ικαρίας. Το 1954 επισκέφτηκε τη Σύρο όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και παρέμεινε για έναν χρόνο.
Αυτά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν μετά από πρωτοβουλία του Τσιτσάνη, η δισκογραφική εταιρία Columbia αποφασίζει να κυκλοφορήσει παλιά και καινούρια τραγούδια του Βαμβακάρη, τραγουδισμένα από τον ίδιο και από καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Καίτη Γκρέι, η Άντζελα Γκρέκα κ.ά. Το 1960 αρχίζει η «δεύτερη καριέρα» του, όπως χαρακτηρίζεται από τον ίδιο.
Την ίδια μέρα γεννιέται κι ένα μεγάλο αστέρι του Χόλυγουντ, ο Φρεντ Ασταίρ (αγγλικά: Fred Astaire, 10 Μαΐου 1899 – 22 Ιουνίου 1987), γεννημένος ως Φρέντερικ Αούστερλιτς στην Ομάχα της Νεμπράσκα, ήταν ένας βραβευμένος με Όσκαρ Αμερικανός χορευτής, χορογράφος, τραγουδιστής και ηθοποιόςτου κινηματογράφου και του θεάτρου. Η καριέρα του στο θέατρο και στον κινηματογράφο διήρκεσε για εβδομήντα έξι ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποίησε τριάντα μία μουσικές ταινίες. Ιδιαίτερα ονομαστή ήταν η καλλιτεχνική του συνεργασία με την Τζίντζερ Ρότζερς, με την οποία συμπρωταγωνίστησε σε δέκα ταινίες.
Οι Τζωρτζ Μπαλανσίν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ τον κατονόμασαν ως τον μεγαλύτερο χορευτή του εικοστού αιώνα και έχει γενικότερα αναγνωριστεί ως ο χορευτής με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών μιούζικαλ. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει ως τον 5ο Μεγαλύτερο Άρρενα Αστέρα Όλων Των Εποχών.
Στις 10 Μαΐου 1960 στο Δουβλίνο γεννήθηκε και ένας άλλος ξεχωριστός και ιδιαίτερα αγαπητός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε ο Μπόνο (Bono) ή Πολ Ντέιβιντ Χιούζον, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ο τραγουδιστής του πετυχημένου ροκ συγκροτήματος U2, ο οποίος είναι μία από τις ηγετικές προσωπικότητες της σύγχρονης ροκ μουσικής. Απέκτησε το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο από ένα κατάστημα με ακουστικά βαρηκοΐας στο Δουβλίνο ονόματι “Bonavox“. Πρόκειται για δύο λατινικές λέξεις, bona- vox, που μαζί σημαίνουν “καλή φωνή“. Ένας φίλος του Χιούσον το είδε και έκτοτε τον αποκαλούσε “Bona Vox“. Ο Ιρλανδός τραγουδιστής κράτησε την πρώτη λέξη: Bono.Ο ιρλανδός ρόκερ είναι ένας άνθρωπος που διακρίνεται για τη βαθιά θρησκευτικότητά του, η οποία αποτυπώνεται στην ακτιβιστική του δράση για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πως όμως ξεκίνησε αυτό το συγκρότημα που για 48 χρόνια συνεχίζει την λαμπρή πορεία του; Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1976, στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, ο 14χρονος Λάρυ Μιούλεν Τζούνιορ ξεκινούσε τη δική του μπάντα. Ο ίδιος ήταν ντράμερ και αναζητούσε τα υπόλοιπα μέλη της στο σχολείο του. Σύντομα, βρήκε τον Bono στα φωνητικά, τον Ντέιβιντ Έβανς The (γνωστός ως «The Edge») στην κιθάρα και τα πλήκτρα, τον Άνταμ Κλέιτον στο μπάσο και ακόμη 3 συμμαθητές του. Ο Σεπτέμβριος του 1976 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Bono, καθώς εκτός ότι έγινε μέλος της μπάντας που θα τον οδηγούσε στην τεράστια επιτυχία του συγκροτήματος U2, βγήκε το πρώτο επίσημο ραντεβού με την Άλισον Στιούαρτ, την γυναίκα της ζωής του που έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά και ζούνε τόσα χρόνια αγαπημένοι. Η μπάντα αρχικά ονομάστηκε Feedback, όμως το όνομα αυτό κράτησε μόλις ένα χρόνο και έδωσε τη θέση του στην ονομασία The Hype. Λίγους μήνες αργότερα, στο συγκρότημα είχαν μείνει μόλις 4 άτομα και είχε έρθει η ώρα το όνομα να αλλάξει και πάλι. Τελικά, ο Bono, ο The Edge, ο Λάρυ Μιούλεν Τζούνιορ και ο Άνταμ Κλέιτον θα έμεναν στην ιστορία της ροκ μουσικής σκηνής ως U2. Το U2 προτάθηκε, ανάμεσα σε άλλα, από τον γραφίστα Στιβ Άβεριλ και, τελικά, υιοθετήθηκε το 1978. “Δεν είναι ότι από όλες τις προτάσεις, το όνομα U2 ήταν αυτό που πραγματικά ψάχναμε. Ήταν απλώς αυτό που μισούσαμε λιγότερο. Κι αυτό που μας άρεσε ήταν ότι, στο άκουσμα του ονόματος αυτού, δεν γινόταν προφανές σε κάποιον η ταυτότητα του συγκροτήματος“, είχε δηλώσει ο Edge.
Οι U2 είχαν αρχίσει να ξεχωρίζουν στο μουσικό στερέωμα. Την μεγάλη επιτυχία τους όμως ήρθε το 1987 να σφραγίσει το πλέον πολύ-βραβευμένο άλμπουμ τους «The Joshua Tree», το οποίο κατάφερε να εκτοξεύσει τη φήμη του συγκροτήματος στα ύψη. Με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 140 εκατομμύρια άλμπουμ και 22 Βραβεία Γκράμι, οι U2 είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο επιτυχημένα και αγαπημένα συγκροτήματα του μουσικόφιλου κοινού.
Σας ετοιμάσαμε παρακάτω ένα μουσικό αφιέρωμα με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος! Ας τις απολαύσουμε!
Sunday Bloody Sunday, 1983
Χωρίς αμφιβολία, το κομμάτι αυτό του συγκροτήματος με την έντονη πολιτική χροιά, είναι και ένα από τα πιο δυναμικά δημιουργήματά του. Με θέμα τα αποτρόπαια γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής, όταν το 1972 ο Βρετανικός Στρατός πυροβόλησε και σκότωσε 14 άοπλους διαδηλωτές στην πόλη Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας, αυτό το τραγούδι βρίσκεται στην καρδιά μας για το πανανθρώπινο μήνυμά του, κατά του πολέμου. Και φυσικά, οι U2 δεν «φοβήθηκαν» και έκαναν την ανατροπή, τραγουδώντας το «Sunday Bloody Sunday», στο Στάδιο Γουέμπλεϊ, ένα από τα πιο γνωστά στάδια της Βρετανίας, όταν είχαν εμφανιστεί εκεί για τις ανάγκες του Live Aid το 1985.
Mysterious Ways, 1991
Η δεκαετία του ’90 επέβαλε τις δικές της αλλαγές, και μέσα σε αυτές ήταν και ο ήχος των U2, ο οποίος άρχισε να εντάσσεται στα νέα δεδομένα της ηλεκτρονικής μουσικής. Πάντα με μία πιο ρομαντική διάθεση, το συγκρότημα βρέθηκε στον δρόμο της πανκ μουσικής και «γέννησε» το ρυθμικό «Mysterious Ways», το οποίο όπως τονίζει και ο τίτλος, κρύβει στις αρμονίες και τις νότες του αρκετό μυστήριο…
Where the Streets Have No Name, 1987
Με τον στίχο «θέλω να γκρεμίσω τους τοίχους που με κρατούν μέσα», το συγκρότημα κατάφερε να περάσει για ακόμα μια φορά ένα δυναμικό μήνυμα, το οποίο αφορά το σπάσιμο των δεσμών που επιβάλει στους ανθρώπους η κοινωνία, αλλά και την πολυπόθητη παγκόσμια ισότητα. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πως το μήνυμα αυτό εδώ και 35 χρόνια βρίσκει τους αποδέκτες του.
I Still Haven’t Found What I’m Looking For, 1987
Παρόλο που οι U2 τραγουδούν πως δεν έχουν βρει αυτό που έψαχναν και κάνουν χιλιάδες κόσμο να ταυτίζεται με αυτούς τους στίχους, είχαν βρει την πολυπόθητη επιτυχία και αναγνώριση, η οποία επιβεβαιώθηκε το 1987 και επισφραγίστηκε το 1988, με τη νίκη δύο βραβείων Γκράμι για το άλμπουμ «The Joshua Tree». Στο άλμπουμ αυτό βρισκόταν και το συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο μιλά ακόμα και σήμερα στις ψυχές μας, την ίδια στιγμή που μάς θυμίζει πως η διαδικασία της αναζήτησης είναι αυτή που αξίζει τελικά.
Pride (In The Name Of Love), 1984
Το «An Unforgettable Fire» ήταν ένα από τα πιο δημιουργικά και γεμάτα νόημα άλμπουμ των U2 και κεντρικό σινγκλ του ήταν το Pride (In The Name Of Love). Το τραγούδι αναφέρεται στην περηφάνια, την οποία δεν έχασαν ποτέ αυτοί που πάλεψαν για τις αξίες και τα πιστεύω τους και σήμερα έχει γίνει ένας από τους πιο ελπιδοφόρους «ύμνους» της μουσικής σκηνής.
With or Without You, 1987
Το τραγούδι αναφέρεται στην περηφάνια, την οποία δεν έχασαν ποτέ αυτοί που πάλεψαν για τις αξίες και τα πιστεύω τους και σήμερα έχει γίνει ένας από τους πιο ελπιδοφόρους «ύμνους» της μουσικής σκηνής.
One, 1991
Το «One» των U2 είναι ένα τραγούδι με όμορφο μήνυμα αλλά ακόμα πιο όμορφο σκοπό. Τα έσοδα του πήγαν στην έρευνα για το AIDS και βοήθησαν τελικά στη δημιουργία της ONE Campaign, της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης του Bono, που καταπολεμά τη φτώχεια και τις ασθένειες, ευαισθητοποιώντας το κοινό παγκοσμίως, όπως ακριβώς κάνει και το «One», το οποίο θυμίζει στους ακροατές του πως όλοι είμαστε «ένα» και πρέπει να λειτουργούμε συλλογικά, αλτρουιστικά και με την αγάπη ως οδηγό.
Beautiful Day, 2000
Το 2000, μετρώντας σχεδόν 15 χρόνια μεγάλων επιτυχιών, οι U2 ένιωσαν την ανάγκη να επιστρέψουν στον παλιό τους ήχο και να δημιουργήσουν ένα πιο νοσταλγικό άλμπουμ. Πράγματι, το «All That You Can’t Leave Behind» ήταν γεμάτο νοσταλγία και περιείχε το κλασικό και αγαπημένο πλέον «Beautiful Day», ένα τραγούδι που υπάρχει για να μας θυμίζει πως ακόμα και στα δύσκολα, ο ήλιος θα λάμψει, η μέρα μας θα γίνει όμορφη ξανά και εμείς πρέπει να την αδράξουμε!
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από το άλμπουμ «The Joshua Tree». Το συγκεκριμένο άλμπουμ «The Joshua Tree» (1987) το διαλέξαμε γιατί περιέχει το τραγούδι «With Or Without You», μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των U2, όπου το συνέθεσαν και τα τέσσερα μέλη τους συγκροτήματος δηλαδή οι Edge, Bono, Adam Clayton και Larry Mullen Jr. Επίσης ήταν το πρώτο τραγούδι των U2 που πήγε στο Νο 1 του αμερικάνικου chart κι έμεινε τρεις εβδομάδες και κυρίως γιατί είναι από τα αγαπημένα μας τραγούδια!!!
Ο Κλάους Μάινε (γερμ. Klaus Meine) είναι Γερμανός τραγουδιστής και τραγουδιστής των Scorpions. Εμφανίζεται σε κάθε άλμπουμ της μπάντας, παρότι έγινε μέλος το 1970 ενώ η μπάντα ιδρύθηκε το 1965 (αφού το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972).
Ανδρέας Μικρούτσικος (6 Ιουνίου 1952) είναι Έλληνας τραγουδοποιός και τηλεοπτικός παρουσιαστής. Είναι αδερφός του Θάνου Μικρούτσικου και κατγεται από εύπορη οικογένεια της Πάτρας. Σπούδασε Μαθηματικός αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και η τηλεόραση
Οι κορυφαίες του μουσικές επιτυχίες είναι τα: Χαμένο Νησί, Το Κουτσουράκι, Κυκλωπάκι, Όσο Γυρίζει η Γη.
Ο Κωνσταντίνος (Ντίνος) Ηλιόπουλος (Αλεξάνδρεια 12 Ιουνίου 1913 – Αθήνα, 4 Ιουνίου 2001) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.
Ο Τομ Χανκς (Thomas Jeffrey "Tom" Hanks, 9 Ιουλίου 1956) είναι Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ο Χανκς δούλεψε στην τηλεόραση και σε οικογενειακές κωμωδίες, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός με την ταινία Μπιγκ (Big) το 1988, πριν επιτύχει και σαν δραματικός ηθοποιός σε επιτυχημένες ταινίες όπως Φιλαδέλφεια (Philadelphia, 1993) και Φόρεστ Γκαμπ (Forrest Gump, 1994) για τις οποίες κέρδισε συνεχόμενα το βραβείο Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου τις χρονιές 1993 και 1994.
Ο Πλάθιδο Ντομίνγκο (José Plácido Domingo Embil, 21 Ιανουαρίου 1941) είναι Ισπανός τενόροςκαι μαέστρος, γνωστός για την ευέλικτη και ισχυρή φωνή του, που διαθέτει έναν ηχηρό και δραματικό τόνο σε όλο το εύρος της. Ως το τέλος του 2013, έχει τραγουδήσει 144 διαφορετικούς ρόλους.
Ο Τζωρτζ Χάρισον (George Harrison, 25 Φεβρουαρίου1943 - 29 Νοεμβρίου2001) ήταν Άγγλοςκιθαρίστας και τραγουδιστής του μουσικού συγκροτήματος The Beatles. Αν και τα περισσότερα τραγούδια του συγκροτήματος γράφτηκαν από τους Τζον Λένον και Πωλ ΜακΚάρτνεϋ, σε κάθε άλμπουμ υπήρχε τουλάχιστον μια σύνθεση του Χάρισον.
Ο Λιούις Άλεν "Λου" Ριντ (Lewis Allen "Lou" Reed, 2 Μαρτίου 1942 — 27 Οκτωβρίου 2013) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, συνθέτης της ροκ μουσικής και κιθαρίστας. Ως μέλος των The Velvet Underground τη δεκαετία του 1960, ο Ριντ άνοιξε νέους δρόμους στο χώρο της ροκ προς διάφορες κατευθύνσεις.
Γεννήθηκε από οικογένεια Εβραίων στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στο Φρίπορτ του Λονγκ Άιλαντ. Ο ίδιος έλεγε ότι το όνομά του είναι Λιούις Άλεν Φέρμπανκ αλλά το πραγματικό του όνομα είναι Λιούις Άλεν Ραμπίνοβιτς.
Ο Τζον Άντονι Φρουσιάντε (John Anthony Frusciante, 5 Μαρτίου 1970) είναι Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός παραγωγός. Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε λόγω της παρουσίας του στο διάσημο αμερικανικό alternative rock συγκρότημα, Red Hot Chili Peppers, με τους οποίους ηχογράφησε πέντε άλμπουμ. Ακόμα, ο Frusciante έχει δημιουργήσει και δέκα σόλο άλμπουμ. Ο Frusciante όσον αφορά το στυλ της μουσικής του, έχει επηρεαστεί από διάφορα είδη. Ο ίδιος επικεντρώνει την μουσική του στην μελωδία και το συναίσθημα.
Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς (Goran Bregović, 22 Μαρτίου 1950) είναι Σέρβος συνθέτης, από τους πιο γνωστούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ειδικεύεται κυρίως στο βαλκανικό και τσιγγάνικο είδος μουσικής.
Ο Μπρέγκοβιτς γεννήθηκε στο Σαράγεβο της Βοσνίας από πατέρα Κροάτη και μητέρα Σέρβα. Λόγω της τριπλής καταγωγής του, ακόμα και σήμερα ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που δηλώνουν Γιουγκοσλάβοι στην εθνικότητα. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός. Οι γονείς του χώρισαν σε πολύ μικρή ηλικία, έτσι ο Γκόραν έζησε και μεγάλωσε με τη μητέρα του στη γενέτειρά του.
Ο Φρανσίς Λαι (Francis Lai, 26 Απριλίου 1932 - 7 Νοεμβρίου 2018) ήταν Γάλλος ακορντεονίστας και συνθέτης, γνωστός κυρίως από τις συνθέσεις του για κινηματογραφικές ταινίες.
Ο Φράνσις Λάι γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας. Λίγο μετά τα 20 του εγκαταλείπει την πόλη που γεννήθηκε, μετακομίζει στο Παρίσι όπου και γίνεται μέλος της ιδιαίτερα δραστήριας μουσικής σκηνής της Μονμάρτρης. Το 1965 γνωρίζει τον σκηνοθέτη Κλωντ Λελούς και συνεργάζονται στη συγγραφή της μουσικής για την ταινία του Λελούς Ένας Άντρας Μια Γυναίκα(Un homme et une femme).
Η Φλέρυ Νταντωνάκη (πραγματικό όνομα: Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, 11 Μαΐου1937 - 18 Ιουλίου1998) ήταν Ελληνίδατραγουδίστρια, γνωστή για τη συνεργασία της με τον Μάνο
English
Deutsch
Ελληνικά
