Δημοφιλές περιεχόμενο

Το γνωστό τραγούδι των ABBA στα Αγγλικά, τα Ελληνικά και τα Αρχαία Ελληνικά.

Mamma Mia

I’ve been cheated by you since I don’t know when
So I made up my mind, it must come to an end
Look at me now, will I ever learn?
I don’t know how but I suddenly lose control
There’s a fire within my soul
Just one look and I can hear a bell ring
One more look and I forget everything, o-o-o-oh

Δείτε την παρουσίαση που ακολουθεί και αφορά στον απολογισμό του προγράμματος.

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Βάστας Αρκαδίας, 21 Ιουνίου 1950) είναι Έλληνας τραγουδιστής και συνθέτης.

Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο χωρίο που γεννήθηκε δηλαδή στην Βάστα Αρκαδίας (έως τα 7 του) και μερικές εμπειρίες του απ' αυτά τις έκανε τραγούδια, όπως τη "Σφεντόνα". Στα 12 του χρόνια πήρε την πρώτη του κιθάρα. Αργότερα συμμετείχε σε διάφορα συγκροτήματα της εποχής όπου έκανε και τα πρώτα του μουσικά βήματα. Το πρώτο του συγκρότημα, με το οποίο τραγουδούσε σε Ιταλικό στίχο σε διάφορα κλαμπ, το ονόμασε CROSSWORDS.

Άρχισε να τραγουδά ελληνικό τραγούδι στις αρχές της δεκαετίας του '70. Το 1972 καταγράφεται η πρώτη επαγγελματική του συμμετοχή σε δίσκο.

Το 1973 μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, πήγε στη Γερμανία, όπου στο Μόναχο συμμετείχε σε επιτροπές αντιδικτατορικού αγώνα, τραγουδώντας παράλληλα σε πολλά στέκια Ελλήνων φοιτητών και ομογενών. Η πρώτη του σημαντική γνωριμία έγινε το καλοκαίρι του 1974, συναντώντας, στο Παρίσι, το Μίκη Θεοδωράκη. Η συνεργασία τους όμως έμελλε να αρχίσει δύο χρόνια αργότερα.

Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε ουσιαστικά την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι.

Συνεργάζεται με όλους τους γνωστούς μουσικοσυνθέτες της σύγχρονης εποχής ξεκινώντας με πολιτικό τραγούδι στην δεκαετία του 70 και σιγά σιγά την επόμενη δεκαετία ερμηνεύει τραγούδια με ήχο σαφώς πιο ηλεκτρικό και στίχο που αφορά πιο σύγχρονα προβλήματα (μοναξιά, ναρκωτικά, αποξένωση, υπερβολική αστικοποίηση, προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, οικολογική καταστροφή κλπ). 

Ευρωπαϊκή μέρα της μουσικής σήμερα, αλλά ας μην ξεχνάμε και το θέατρο και τον κινηματογράφο, ειδικά όταν έχουμε τα γενέθλια μιας μεγάλης κυρίας του. Εδώ μαζί με ένα τεράστιο μύθο του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου,τι άλλο, τραγουδά και χορεύει 

Η Μάρω Κοντού (21 Ιουνίου 1934, πραγματικό όνομα Μαριάνθη Κοντού) είναι Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχοντας επίσης και πολιτική σταδιοδρομία διατελώντας δημοτική σύμβουλος Αθηνών και βουλευτής στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.

Κατάγεται από τα Ψαρά. Αποφοίτησε από το Γ' Γυμνάσιο Θηλέων Μακρυγιάννη. Παράλληλα ολοκλήρωσε τη σχολή χορού, σημερινή Κρατική Σχολή Χορού, εξασφαλίζοντας και μια υποτροφία για τη σχολή HLADEK στη Γερμανία.

Σε διάστημα μεγαλύτερο των τριάντα πέντε ετών θεατρικής και κινηματογραφικής καριέρας, πρωταγωνίστησε σε 61 ταινίες μεγάλου μήκους και 90 θεατρικά έργα, ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου.

Η πρώτη επαγγελματική της ενασχόληση άρχισε το 1954 στον χορό Αρχαίας Τραγωδίας του Εθνικού Θεάτρου, όπου παρέμεινε μέχρι το 1958. Έλαβε την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος της ηθοποιού, ως εξαιρετικό ταλέντο, από Ανώτατη Κρατική Επιτροπή του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Το 1959 πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, δίπλα στον Δημήτρη Χορν, με το έργο Ρομανσέρο του Ζακ Ντεβάλ.

Το 1990, παρουσίασε τη εκπομπή "Χωρίς παρεξήγηση", που είχε συνολικά μόλις 14 επεισόδια, προβαλλόταν από την ΕΤ2 και στο πρώτο επεισόδιο, στις 7 Μαΐου 1990, είχε καλεσμένη τη Ρένα Βλαχοπούλου.

Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει με επιτυχία έκθεση στην γκαλερί Αντήνωρ το 1993. Πίνακάς της εκτίθεται στο Μουσείο Βορρέ.

Ας την απολαύσουμε σε μιά από τις πιο τρυφερές και επιτυχημένες ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου, και στην ασπρόμαυρη και στην έχργωμη έκδοση της.

Πλούσια η σημερινή ημέρα και σε καμία περίπτωση δεν θα αδικήσουμε έναν από τους μεγάλους φιλοσόφους του 21ου αιώνα, τον Ζαν-Πoλ Σαρτρ.

Ο Ζαν-Πoλ Σαρτρ (γαλλικά: Jean-Paul Charles Aymard Sartre), (21 Ιουνίου 1905 - 15 Απριλίου 1980) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης, κριτικός και πολιτικός ακτιβιστής, ο κυριότερος εκπρόσωπος του φιλοσοφικού υπαρξισμού και φαινομενολογίας, καθώς και υποστηρικτής της πολιτικής θεωρίας του Μαρξισμού. Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος υπήρξε ένας εσωτερικά στρατευμένος καλλιτέχνης (όχι όμως και στρατευμένος από κάποιο κράτος ή καθεστώς) στηρίζοντας τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Στις δυτικές χώρες του ασκήθηκε έντονη κριτική για την υποστήριξη του προς τις κομμουνιστικές κυβερνήσεις της εποχής, όπως αυτές του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, του Μάο στην Κίνα, καθώς και των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη, αλλά και εντός της Γαλλίας για την υποστήριξη των Αλγερινών επαναστατών έναντι των γαλλικών στρατευμάτων κατά τον πόλεμο της Αλγερίας. Για τη στάση του αυτή έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του.

Ο Σαρτρ είναι επίσης γνωστός για την ανοικτή σχέση που διατηρούσε με τη διάσημη θεωρητικό του φεμινισμού και φιλόσοφο-μυθιστοριογράφο, Σιμόν ντε Μποβουάρ. Αχώριστοι πάνω από μισό αιώνα και οι δύο μαζί αμφισβήτησαν τις κοινωνικές και πολιτισμικές συμβάσεις του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσαν, το οποίο θεωρούσαν μεγαλοαστικό και ρηχό (μπουρζουά) ως προς τον τρόπο ζωής και σκέψης. Η σύγκρουση μεταξύ της καταδυναστευτικής, και πνευματικά καταστροφικής, συμμόρφωσης με το κατεστημένο, και η αναζήτηση του αυθεντικού τρόπου του υπάρχειν αποτέλεσε την κύρια θεματολογία της πρώιμης περιόδου του Σαρτρ. Αυτήν αποτύπωσε στο κύριο φιλοσοφικό του έργο με τίτλο Το είναι και το μηδέν (L'Être et le Néant) το οποίο εκδόθηκε το 1943, ενώ άλλα σημαντικά φιλοσοφικά έργα του αποτελούν το Ο υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός (L'existentialisme est un humanisme) του 1946, και η Κριτική της διαλεκτικής λογικής (La Critique de la raison dialectique) του 1960.

Αποστρεφόταν τις επίσημες τελετές και τα αξιώματα και γι' αυτό τον λόγο, το 1964, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, αναφέροντας πως ένας συγγραφέας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να μετατραπεί σε θεσμό. Το έργο του εξακολουθεί να επηρεάζει και να αποτελεί αντικείμενο μελέτης των κοινωνιολογίας, κριτικής θεωρίας, μετα-αποικιοκρατισμού και λογοτεχνικής ανάλυσης.

O Jean-Paul Sartre και 20 αποφθέγματά του 

• "Η ζωή δεν έχει νόημα τη στιγμή που χάνεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι αιώνιος".
• "Δεν ξέρουμε τι θέλουμε και όμως είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που είμαστε. Αυτό είναι το γεγονός".
• "Τα πάντα έχουν επινοηθεί, εκτός από το πώς να ζούμε".
• "Κάθε υπάρχον πράγμα γεννιέται χωρίς λόγο, παρατείνεται από αδυναμία και πεθαίνει από τύχη".
• "Πρέπει να κάνουμε πράξη το πάθος πριν μπορέσουμε να το νιώσουμε".
• "Στις τρεις η ώρα είναι πάντα πολύ αργά ή πολύ νωρίς για οτιδήποτε θέλεις να κάνεις".
• "Κάποιος είναι ακόμα αυτό που πρόκειται να πάψει να είναι και ήδη αυτό που πρόκειται να γίνει. Κάποιος ζει το θάνατό του, κάποιος πεθαίνει τη ζωή του".
• "Ο Θεός είναι απουσία. Ο Θεός είναι η μοναξιά του ανθρώπου".
• "Ο άνθρωπος είναι ένα άχρηστο πάθος."
• "Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος γιατί από τη στιγμή που ρίχνεται στον κόσμο, είναι υπεύθυνος για ό,τι κάνει".
• "Η ανυπαρξία στοιχειώνει την ύπαρξη."
• "Η ζωή αρχίζει στην άλλη πλευρά της απελπισίας."
• "Όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι ισοδύναμες και όλες είναι καταρχάς καταδικασμένες σε αποτυχία."
• "Είναι βέβαιο ότι δε μπορούμε να ξεφύγουμε από την αγωνία, γιατί είμαστε η αγωνία."
• "Το ξέρω. Ξέρω ότι δεν θα συναντήσω ποτέ ξανά κάτι ή κάποιον που θα με εμπνεύσει με πάθος. Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο να αρχίσεις να αγαπάς κάποιον. Πρέπει να έχεις ενέργεια, γενναιοδωρία, τυφλότητα. Υπάρχει ακόμη και μια στιγμή, στην αρχή, που πρέπει να πηδήξεις πάνω από έναν γκρεμό: αν το σκεφτείς δεν το κάνεις. Ξέρω ότι δεν θα πηδήξω ποτέ ξανά".
• "Οι λέξεις είναι γεμάτα πιστόλια".
• "Δεν είμαι πια σίγουρος για τίποτα. Αν ικανοποιώ τις επιθυμίες μου, αμαρτάνω αλλά απαλλάσσομαι από αυτές, αν αρνούμαι να τις ικανοποιήσω, μολύνουν ολόκληρη την ψυχή".
• "Κάποιος πεθαίνει πάντα πολύ νωρίς - ή πολύ αργά. Και όμως, η ζωή είναι εκεί, τελειωμένη: η γραμμή έχει τραβηχτεί, και όλα πρέπει να αθροιστούν. Δεν είσαι τίποτα άλλο από τη ζωή σου".
• "Όπως όλοι οι ονειροπόλοι, μπέρδεψα την απογοήτευση με την αλήθεια."
• "Αχ! Πόσο μισώ τα εγκλήματα της νέας γενιάς: είναι ξερά και στείρα σαν το γαρύφαλλο."
• "Η ανυπαρξία βρίσκεται τυλιγμένη στην καρδιά της ύπαρξης σαν σκουλήκι".
• "Υπάρχω, αυτό είναι όλο, και το βρίσκω αηδιαστικό."