Ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (Ευάγγελος Οδυσσέας Παπαθανασίου, Αγριά Μαγνησίας, 29 Μαρτίου 1943 - 17 Μαΐου 2022) ήταν Έλληνας μουσικός διεθνούς φήμης, γνωστός διεθνώς ως Vangelis.
Έχει επηρεάσει την ανάπτυξη διαφορετικών μουσικών ειδών, ενώ θεωρείται πρωτεργάτης του ηλεκτρονικού ήχου.
Ο Έρικ Κλάπτον (Eric Patrick Clapp, 30 Μαρτίου 1945) είναι Άγγλος κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής της ροκ και της μπλουζ.
Γεννήθηκε στο Ripley της κομητείας του Surrey στο σπίτι των γονέων της ανύπαντρης μητέρας του, Patricia Molly Clapton. Ο πατέρας του ήταν ο Edward Walter Fryer, Καναδός στρατιώτης ο οποίος τελικά παντρεύτηκε την Patricia και μετακόμισαν στον Καναδά και αργότερα στη Γερμανία.
Η Ντόρις Μαίρη Ανν Κάππελχοφ (Doris Mary Ann Kappelhoff), γνωστή με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Ντόρις Ντέι (Doris Day, 3 Απριλίου1922) είναι Αμερικανίδα ηθοποιός και τραγουδίστρια γερμανικής καταγωγής.
Ο Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης (20 Απριλίου1922 - 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα, έχοντας καταγωγή από την Κοντοβάζαινα.
Ο Κώστας Χαριτοδιπλωμένος (Αθήνα, 5 Μαΐου 1955) είναι Έλληνας τραγουδοποιός και τραγουδιστής, που έκανε αξιόλογη διεθνή σταδιοδρομία, καθ' όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.
Ο Χαριτοδιπλωμένος ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του στις αρχές της δεκαετίας του 1980, ξεχωρίζοντας ιδιαίτερα για τη δημιουργία του «Lost in the Night» (1984), το οποίο ανέβηκε στην κορυφή των ευρωπαϊκών chart, κυρίως μεσογειακών χωρών.
Επόμενες γνωστές παραγωγές ή συνθέσεις του, ήταν τα «Fill Me Up» (1985) με τη Μαντώ, «Talk about Love» (1985) της Μαριάννας Ευστρατίου, «Set Yourself In Motion/Where Do I Begin» (1986, πάλι με τη Μαντώ), ο πρώτος προσωπικός δίσκος της Αλέξιας και το «Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες» της Πωλίνας (αμφότερες δουλειές μέσα στο 1987).
Το 1988 κυκλοφόρησε η ατομική δισκογραφική του δουλειά "Κώστας Χαριτοδιπλωμένος". Ακολούθησαν τα «Στοιχηματίζω» (Μαντώ, 1990), «Ορκίσου» και «Δίλλημα» από το δεύτερο προσωπικό δίσκο της Αλέξιας.
Ήταν και ο ίδιος, ερμηνευτής πολλών τραγουδιών καθ' όλη τη διάρκεια της επόμενης δεκαετίας (90ς).
Την ίδια ημέρα 33 χρόνια αργότερα γεννήθηκε ηΑντέλ Λώρι Μπλου Άντκινς (Adele Laurie Blue Adkins, γενν. 5 Μαΐου 1988), γνωστή με το καλλιτεχνικό της όνομα Adele,Αγγλίδατραγουδίστρια, στιχουργός και συνθέτης. Τα Μέσα Μαζικής Δικτύωσης την ονόμασαν "Βασίλισσα της Ποπ" και "Βασίλισσα της Σκηνής". Συμπεριλήφθηκε στη λίστα που εξέδωσε το περιοδικό Time για τα «Πρόσωπα με τη Μεγαλύτερη Επιρροή Παγκοσμίως» για το έτος 2012.
Θα της αφιερώσουμε μια άλλη ημέρα μέσα στομ Μάιο, θα απολαύσουμε όμως ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της.
Στο σημερινό εξώφυλλο της διασκευής του τραγουδιού «Βραδινό Μπανάκι» του Κ. Χαριτοδιπλωμένου που το ακούσαμε πρώτη φορά το 1991 στο δίσκο «Καίγομαι», το βλέμμα μας χάνεται στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού. Όταν αυτό συνδυάζεται και με καλοκαιρινό βραδινό μπανάκι, πιστεύουμε ότι δημιουργεί ονειρικές συνθήκες για αξέχαστες αναμνήσεις. Παρασυρμένοι από τον ευχάριστο ρυθμό του τραγουδιού είμαστε έτοιμοι για καλοκαιρινά μπανάκια!
Η Φλέρυ Νταντωνάκη (πραγματικό όνομα: Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, 11 Μαΐου 1937 - 18 Ιουλίου 1998) ήταν Ελληνίδατραγουδίστρια, γνωστή για τη συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι και την ερμηνεία της στο δίσκο του Ο Μεγάλος Ερωτικός.
Από μικρή καταπιάστηκε με τις τέχνες και κυρίως με την υποκριτική, γεγονός που πιθανότατα οφείλεται στο ότι ο πατέρας της ήταν σκηνοθέτης, ηθοποιός και κινηματογραφικός παραγωγός. Με την ενηλικίωσή της πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου σπούδασε ιστορία και φιλολογία ενώ σύντομα ξεκίνησε καριέρα ηθοποιού, συμμετέχοντας σε παραστάσεις στη Νέα Υόρκη. Η ενασχόληση της με το τραγούδι ξεκίνησε μέσα από τυχαίες ευκαιρίες, στις οποίες τραγουδούσε δημοτικά τραγούδια για τους φίλους της. Σταδιακά άρχισε να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές, με ένα ευρύ ρεπερτόριο που περιλάμβανε λαϊκή μουσική της Ελλάδας, της Ισπανίας, αλλά ακόμη και της Βραζιλίας. Το 1965 κυκλοφόρησε ο πρώτος της δίσκος με τίτλο Fleury: The isles of Greece (μετάφραση: Φλέρυ, τα νησιά της Ελλάδας), που περιλάμβανε ένα ετερόκλητο ρεπερτόριο από λαϊκά άσματα του Απόστολου Καλδάρα, βραζιλιάνικες μπόσα νόβα και τρία κομμάτια του Μίκη Θεοδωράκη.
Τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν το πραξικόπημα της χούντας, η Νταντωνάκη ήταν η πρώτη καλλιτέχνιδα που τοποθετήθηκε δημοσίως στην αμερικανική τηλεόραση ενάντια στη χούντα, κατηγορώντας την αμερικανική κυβέρνηση για τον ρόλο της. Έπειτα τάχθηκε υπέρ του αντιδικτατορικού κινήματος και έδειξε την υποστήριξή της τραγουδώντας σε συγκεντρώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου. Συνάμα γνωρίστηκε με τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία μάλιστα αντικατέστησε σε μια από τις παραστάσεις του «Ilya darling» του Ζυλ Ντασέν.
Το 1970 γνωρίστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος ακούγοντας τη φωνή της εντυπωσιάστηκε· ηχογράφησαν στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη μια σειρά από κλασικά ρεμπέτικα των Τσιτσάνη, Μάρκου Βαμβακάρη κ.ά. Πολλά χρόνια αργότερα, η ηχογράφηση αυτή κυκλοφόρησε ως δίσκος με τίτλο Η Φλέρυ Νταντωνάκη στα Λειτουργικά του Μάνου Χατζιδάκι και αποτελεί την τελευταία δισκογραφική ενασχόληση του Χατζιδάκι με τα ρεμπέτικα τραγούδια. Στο σημείωμά του, στο εξώφυλλο του δίσκου, ο συνθέτης ανάμεσα σε άλλα σημείωσε: "Η Φλέρυ είναι ανεπανάληπτη ακόμα και όταν δοκιμάζει... Της είχα πει πως μια αληθινή τραγουδίστρια περιέχει την τεχνική τελειότητα της Σβάρτσκοπφ και τη γήινη αμεσότητα της Νίνου και η Φλέρυ αποδεικνύει περίτρανα πως είναι μια αληθινή τραγουδίστρια
Δύο χρόνια πριν την οριστική πτώση της Χούντας, ο Μάνος Χατζιδάκις και η Νταντωνάκη επέστρεψαν στην Ελλάδα. Το 1972 αποτέλεσε έτος σταθμός στην καριέρα της Νταντωνάκη, με πιο σημαντικό γεγονός την έκδοση του δίσκου Ο Μεγάλος Ερωτικός, που περιλαμβάνει μελοποιήσεις αρχαίας και νέας ελληνικής ποίησης με θέμα τον έρωτα. Στην ερμηνεία συμμετείχε και ο Δημήτρης Ψαριανός. Στα τέλη του ιδίου χρόνου η Νταντωνάκη επέστρεψε στο στούντιο με τον Χατζιδάκι για την ηχογράφηση του Καπετάν-Μιχάλη, ενώ συμμετείχε και στον δίσκο Δώδεκα τραγούδια του Γιώργου Ποταμιάνου, του ομώνυμου Έλληνα εφοπλιστή, με τον οποίο τη συνέδεε μεγάλη φιλία από τον καιρό που ήταν στις Η.Π.Α.
Έκτοτε αποσύρθηκε από τα φώτα της δημοσιότητας. Έμεινε απομονωμένη με τη μητέρα της και την κόρη της Ζωή, ενώ μάταια αρκετοί καλλιτέχνες την προσέγγιζαν, με σκοπό την επανεμφάνισή της. Η μοίρα την χτυπά διπλά. Αποξενωμένη, με την ψυχική της υγεία διαταραγμένη, προσβλήθηκε και από καρκίνο. Επί υπουργίας Θάνου Μικρούτσικου, της δόθηκε ένα εφάπαξ ποσό της τάξεως των 5.000.000 δραχμώνΠέθανε στις 18 Ιουλίου του 1998, σε μια κλίνη του νοσοκομείου Μεταξά, καταρρακωμένη και σε σύγχυση. Το μνήμα της βρίσκεται στο κοιμητήριο της Παιανίας, πλάι σ' αυτό του Μάνου Χατζιδάκι.
Το σημερινό εξώφυλλο από τον δίσκο «Οι γειτονιές του φεγγαριού/ Χωρίον Ο Πόθος» με μουσική Μάνου Χατζηδάκι και τη Φλέρη Νταντωνάκη και τον Ευτύχιο Χατζηττοφή, είναι πολύ καλαίσθητο. Η πολύ όμορφη ζωγραφιά που έχει, ταιριάζει με τον ρομαντισμό και την γλυκύτητα των τραγουδιών που περιέχει.
Ο Μπομπ Ντίλαν (Bob Dylan, 24 Μαΐου 1941), γεννημένος Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν (Robert Allen Zimmerman), είναι Αμερικανός μουσικός. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους τραγουδοποιούς. Στις 13 Οκτωβρίου 2016, η Σουηδική Ακαδημία του απένειμε το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Ρόμπερτ Άλλεν Ζίμμερμαν γεννήθηκε στο Ντουλούθ (Duluth) της Μινεσότα. Ως μαθητής γυμνασίου άρχισε να παίζει φυσαρμόνικα, πιάνο και κιθάρα, ενώ συμμετείχε για πρώτη φορά σε συγκρότημα, τους Golden Chords ερμηνεύοντας τραγούδια των Τσακ Μπέρι (Chuck Berry) και Λιτλ Ρίτσαρντ (Little Richard), με έμφαση στη ροκ εν ρολ, κάντρι, φολκ και μπλουζ μουσική.
Από το 1962 που άρχισε να ηχογραφεί τους πρώτους δίσκους του, η φυσιογνωμία του, ο τρόπος ερμηνείας, οι στίχοι, η μουσική του αλλά και οι ριζοσπαστικές απόψεις του έστρεψαν τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του. Απέκτησε ένα ένθερμο κοινό από, δίνοντας πολλές συναυλίες ενώ στίχοι του γίνονταν συνθήματα για τους νέους.
Ο Ντίλαν είναι η νέα φωνή της Αμερικής, είναι η διαμαρτυρία, η άρνηση, η αμφισβήτηση, η επανάσταση. Αυτός όμως αρνείται τον ρόλο της φωνής του κινήματος. Εγκαταλείπει τα τραγούδια διαμαρτυρίας και επηρεασμένος από τους μεγάλους συμβολιστές ποιητές (Μπωντλαίρ, Ρεμπώ και κυρίως τον Τ. Σ. Έλιοτ) δημιουργεί πολύπλοκα ροκ ποιήματα.
Το 1965 αποτελεί έτος ορόσημο. Η ροκ μουσική αμφισβητεί διαρκώς το κατεστημένο, κοινωνικό και πολιτικό. Μια μουσική μόνιμης και διαρκούς αμφισβήτησης. Το καλοκαίρι του 1965 ένα δικό του τραγούδι, το Mr. Tambourine Man γίνεται μεγάλη επιτυχία παιγμένο από τους Byrds.
Έχει ήδη κυκλοφορήσει τρεις μεγάλους δίσκους, που καθορίζουν την ιστορία της ροκ, όπως τον θρυλικό Highway 61 Revisited,με ιστορικά κομμάτια όπως τα Like A Rolling Stone, Ballad For A Thin Man, Desolation Row, τον Bringing it all back home, δίσκος που σηματοδότησε τη στροφή του στο ηλεκτρικό μπλουζ, τον Blonde on Blonde, ένα καταπληκτικό διπλό άλμπουμ, με πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Οι πιστοί φολκ οπαδοί που τον αποδοκιμάζουν στο Newport Festival (1965) όταν ανεβαίνει στη σκηνή με δερμάτινη ζακέτα και ψηλοτάκουνες μπότες και τολμά να παίξει ηλεκτρική κιθάρα Fender Stratocaster θα δώσουν τη θέση τους σε χιλιάδες νέους θαυμαστές. O 25χρονος Ντίλαν έχει πάνω από 10.000.000 πωλήσεις δίσκων. Γίνεται σημαία, ροκ λάβαρο.
Έχοντας ένα σοβαρό ατύχημα με την μοτοσυκλετα του, αποσύρεται για μερικά χρόνια από την ενεργό σκηνή και με την βοήθεια λίγων καλών συνεργατών και βαθιά επηρεασμένος από την θρησκεία, πειραματίζεται με την μουσική φολκ.
Είμαστε στο τέλος της δεκαετίας του 1960, μια εποχή ασυμβίβαστη, άγρια και ελεύθερη. Η γενιά του πειραματίζεται σωματικά και εγκεφαλικά με ψυχεδελικές ουσίες. Η μουσική ακολουθεί τους ίδιους δρόμους (ψυχεδέλεια, flower power). Ο Ντίλαν, αντίθετα, αποφασίζει να κάνει το αγροτικό του, γυρίζει στις υπαίθριες ρίζες για να κρατηθεί. Ταυτόχρονα απέχει από συναυλίες και κυκλοφορεί δίσκους με διασκευές και επανεκτελέσεις δικών του τραγουδιών,
Το 1974 είναι η χρονιά της μεγάλης επιστροφής. Πραγματοποιεί σειρά θριαμβευτικών συναυλιών με τους Band, από τις οποίες θα κυκλοφορήσει ένας διπλός live δίσκος, Before the flood.
Το 1975 είναι μια μεγάλη και παραγωγική χρονιά για τον Μπομπ Ντίλαν και μια δύσκολη περίοδος για τον γάμο του. Στις αρχές τις χρονιάς κυκλοφορεί το αριστουργηματικό Blood on the Tracks, εμπνευσμένο από την έγγαμη συμβίωση και τις δυσκολίες της. Η χρονιά κλείνει με το Desire, το οποίο περιέχει το Sara, ένα τραγούδι ύμνο στη γυναίκα του. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι με αυτό το τραγούδι έφερε ξανά έστω και προσωρινά κοντά του τη Σάρα. Τον Nοέμβριο του 1976 ο Ντίλαν χόρεψε μαζί με τους Νηλ Γιανγκ, Βαν Μόρισον, Έρικ Κλάπτον, Τζόνι Μίτσελ, Dr. John και Ρόνι Χώκινς στο "τελευταίο βαλς" των Band. Η μεγαλειώδης συναυλία ηχογραφήθηκε, κυκλοφόρησε σε δίσκο (The Last Waltz) και κινηματογραφήθηκε από τον Μάρτιν Σκορσέζε.
Το 1977 εκδίδεται το διαζύγιο με τη γυναίκα του. Ο Ντίλαν αναζητά διέξοδο, στην αρχή σε εφήμερες σχέσεις και κατόπιν στον Χριστιανισμό.
Το 1979 το Slow Train Coming ανοίγει μια τριλογία δίσκων, με τους οποίους ο Ντίλαν ψάχνει να βρει εκείνον που βάπτισε όλα τα ζωντανά πλάσματα, ψάχνει την αρχή, το αργοκίνητο τρένο της δημιουργίας. Γίνεται ένας αναγεννημένος Χριστιανός (New-born Christian) τη δεκαετία του '80, αυτή την δύσκολη δεκαετία για όλους τους μύθους της πρώτης rock γενιάς. Τον απορροφούν οι πολλαπλές θρησκευτικές και πολιτικές αναζητήσεις. Όμως συνεχίζει να βγάζει δίσκους, να κάνει περιοδείες, να υπάρχει, να ψάχνεται, και το 1989 κυκλοφορεί έναν εμπνευσμένο δίσκο, σε παραγωγή Daniel Lanoix, το Oh Mercy.
Το 1992 γιορτάζει τα 30 χρόνια επί σκηνής με καλεσμένους όλους τους παλιούς του φίλους. Κάνει παγκόσμια περιοδεία, έρχεται μάλιστα και στην Ελλάδα στις 14 Ιουνίου του 1993. Όλα αυτά τα χρόνια δεκάδες καλλιτέχνες διαφόρων μουσικών ειδών διασκευάζουν τα τραγούδια του. Όμως, η πηγή της έμπνευσης του Ντίλαν δεν στέρεψε. Συνεχίζει να βγάζει μεγάλους δίσκους και να θυμίζει ότι υπάρχει ως ενεργός δημιουργός.
Σχεδόν 60χρονος, κυκλοφορεί το 1997 το Time Out of Mind, γραμμένο πριν και μετά από μια μεγάλη περιπέτεια υγείας με την καρδιά του. Ένας δίσκος κλάσης, ένας δίσκος που φέρει την υπογραφή του ίδιου του Ντίλαν (Love Sick, Dirt Road Blues, Tryin' to get to heaven, Cold Irons Bound, Can't Wait) αλλά παράλληλα ένας σύγχρονος δίσκος που πετυχαίνει και εμπορικά. Το Time Out of mind σαρώνει τα βραβεία Grammy, ανοίγοντας μια περίοδο απόδοσης τιμών.
Τα επόμενα χρόνια βραβεύεται από τον βασιλιά της Σουηδίας, προτείνεται για το Νόμπελ Λογοτεχνίας και παίρνει το Βραβείο Όσκαρ για το τραγούδι Things have changed. Ο δίσκος του, Love and Theft, κυκλοφόρησε στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, την ίδια ημέρα των τρομοκρατικών επιθέσεων της Αλ Κάιντα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης και στο αμερικανικό Πεντάγωνο.
Ο Ντίλαν επιβεβαιώνει ότι διανύει μια ακόμη εφηβεία, συμμετέχοντας σε ταινίες, διαφημιστικά, κυκλοφορώντας νέους αξιόλογους δίσκους, όπως τον Modern Times (2006), τον Together Through Life (2009) και τον Christmas In The Heart, την ίδια χρονιά. Και φυσικά περιοδεύει ανά τον κόσμο σε μια "Never Ending Tour", η οποία ξεκίνησε από το 1988 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Σημαντικό του επίσης δημιούργημα είναι ο πρώτος τόμος της αυτοβιογραφίας του με τίτλο Chronicles.
O Μπομπ Ντίλαν, πολύ μεγάλος μουσικός, στιχουργός και ποιητής επηρέασε όσο λίγοι την σύγχρονη μουσική αλλά και τη σκέψη όσων μεγάλωσαν ή προβληματίστηκαν με τα τραγούδια του. Δεκάδες επίσημοι και ανεπίσημοι δίσκοι, βιογραφίες, διασκευές, ακυκλοφόρητες μαγνητοταινίες και τραγούδια μαρτυρούν το μέγεθος της επιρροής αυτής.
«Όπου και αν είμαι, είμαι ένας τροβαδούρος του ’60, ένα κατάλοιπο του folk-rock, ένας εργάτης των λέξεων από περασμένους καιρούς, ο μυθικός μονάρχης ενός τόπου που δεν ξέρει κανείς. Βρίσκομαι στο απύθμενο πηγάδι της πολιτιστικής λησμονιάς», λέει ο ίδιος και αφήνει τον κόσμο να τον φαντάζεται όπως θέλει: «Δεν ξέρω τι ονειρευόταν ο υπόλοιπος κόσμος, εγώ πάντως ονειρευόμουνα μια ζωή εννιά με πέντε, ένα σπίτι σε μια γειτονιά με δέντρα, με έναν άσπρο ξύλινο φράκτη και ροζ τριαντάφυλλα στην πίσω αυλή. Κάτι τέτοιο θα ήταν ωραίο. Αυτό ήταν το βαθύτερο μου όνειρο. Ύστερα από λίγο μαθαίνεις ότι η ιδιωτική ζωή είναι κάτι που μπορείς να το πουλήσεις, αλλά δεν μπορείς να το ξαναγοράσεις».
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από τον δίσκο “Rough and Rowdy Ways” του Μπόμπ Ντίλαν που κυκλοφόρησε στις 19 Ιουνίου 2020. Στις μέρες της καραντίνας που υπήρχε διάχυτος φόβος, τρομολαγνεία, έντονες κοινωνικές αντιδράσεις για την καραντίνα της πανδημίας, ο Ντίλαν έσκυψε μέσα του και αναδύθηκαν με έντονα ποιητικό τρόπο γεγονότα από το παρελθόν που δημιούργησαν παραπλήσια συναισθήματα στην κοινωνία και στο ίδιο. Η εικονογράφηση έχει ένα άρωμα άλλης εποχής και ταιριάζει τόσο με τα ποιητικά χαρακτηριστικά που διαθέτει ο Ντίλαν, όσο και με την ενασχόλησή του με θέματα από το παρελθόν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του περιεχομένου του δίσκου, το τραγούδι “Murder Most Foul” όπου είναι ένα κομμάτι 17 λεπτών στο οποίο μιλάει για διάφορα σημαντικά γεγονότα και πρόσωπα της δεκαετίας του ’60 και του ’70 με το δικό του χαρακτηριστικό ύφος, όπως τη δολοφονία του John F. Kennedy, τους Beatles, το Woodstock, τη Stevie Nicks. Πρόκειται για ένα ποιητικό ημερολόγιο του νομπελίστα Μπομπ Ντίλαν που αξίζει να έχετε στη συλλογή σας!
O Πρινς Ρότζερς Νέλσον (Prince Rogers Nelson, 7 Ιουνίου 1958 – 21 Απριλίου 2016), ευρύτερα γνωστός ως Prince, Ήταν Αμερικανός μουσικός, τραγουδιστής, τραγουδοποιός και ηθοποιός σημαντική μορφή της ποπ μουσικής από την αρχή της δεκαετίας του '80. Ήταν γνωστός ως ανανεωτής για το εκλεκτικό έργο του, τη σκηνική παρουσία του και την ευρεία φωνητική του γκάμα. Θεωρείται πρωτοπόρος του Minneapolis sound. Η μουσική του συνδύαζε την rock, το R&B, τη σόουλ, το funk, το hip hop, την disco και την ψυχεδελική μουσική, την jazz και την ποπ.
Ο Λάκης Κομνηνός (Άγρα της Λέσβου 4 Ιουνίου 1944-) είναι Έλληνας ηθοποιός.
Το πραγματικό του όνομα είναι Απόστολος Πάστος. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Λέσβο, αλλά η απώτερη καταγωγή της οικογένειάς του είναι από την Κεφαλλονιά. Φοίτησε για δύο χρόνια στη Δραματική Σχολή του Πέλου Κατσέλη και στη συνέχεια αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κ. Μιχαηλίδη. Επίσης, παρακολούθησε μαθήματα Κινηματογράφου και Θεάτρου στην Ακαδημία Τεχνών του Ιλινόις στις ΗΠΑ.
Ο Σεργκέι Μιχαήλοβιτς Αϊζενστάιν (22 Ιανουαρίου 1898 - 11 Φεβρουαρίου 1948) ήταν Σοβιετικός σκηνοθέτης, θεωρητικός της τέχνης, της τεχνικής του κινηματογράφου και ένας από τους πρωτοπόρους του σοβιετικού αλλά και παγκόσμιου κινηματογράφου. Ο Αϊζενστάιν ήταν πρωτοπόρος στη χρήση του μοντάζ και το έργο του επηρέασε σημαντικά τους πρώτους σκηνοθέτες ταινιών.
Η Ελεωνόρα Ζουγανέλη γεννήθηκε την 1 Φεβρουαρίου του 1983 στην Αθήνα και είναι κόρη του Γιάννη Ζουγανέλη και της Ισιδώρας Σιδέρη. Από πολύ μικρή ηλικία συμμετείχε ως ηθοποιός σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις, αλλά και ως τραγουδίστρια σε παιδικά τραγούδια. Είναι μια από τις πολλά υποσχόμενες νέες καλλιτέχνιδες που συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του χώρου και τα τραγούδια της αποπνέουν ευαισθησία και ποιότητα.
Η Σακίρα Ισαμπέλ Μεμπάρακ Ριπόλ (Shakira Isabel Mebarak Ripoll, 2 Φεβρουαρίου 1977), γνωστή επαγγελματικά ως Σακίρα, είναι Κολομβιανή τραγουδίστρια, συνθέτρια και στιχουργός.
Ο Alice Cooper (πραγμ. όνομα Βίνσεντ Ντέιμον Φουρνιέ, 4 Φεβρουαρίου 1948) είναι Αμερικάνος τραγουδιστής της ροκ μουσικής σκηνής. Γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ το 1948 και ο πατέρας του ήταν κληρικός, όπως και ο παππούς του. Θεωρείται ο "νονός της shock rock" και στις ζωντανές του εμφανίσεις συμπεριλαμβάνεται ένα σόου με ηλεκτρικές καρέκλες, γκιλοτίνες, ζωντανούς βόες (!!!), κ.α.. Το 2011 έγινε μέλος του Rock and Roll Hall of Fame.
Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, (λόγω του θανάτου του στις 9 Φεβρουαρίου 1857) έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, σύμφωνα με την υπ. αριθμ. 17889 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ΦΕΚ Β’ 1384/24/04/2017).
Ο Τζίμης Πανούσης (12 Φεβρουαρίου 1954 - 13 Ιανουαρίου 2018) ήταν Έλληνας τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό και αθυρόστομο στίχο του.
Το 1973 βρήκε από αγγελία δουλειά σε περιοδεύοντα θίασο. Στη συνέχεια εγκατέλειψε το θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία παραιτήθηκε σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Ο Ρόμπερτ Πίτερ "Ρόμπι" Γουίλιαμς (Robert Peter "Robbie" Williams, 13 Φεβρουαρίου1974) είναι Άγγλος τραγουδιστής, συνθέτης και περιστασιακός ηθοποιός και πρώην μέλος του συγκροτήματος Take That όπου από εκεί άρχισε την καριέρα του το 1990 σε ηλικία 16 ετών.
Ο Βίκτορ Φλέμινγκ (Victor Lonzo Fleming, 23 Φεβρουαρίου 1889 - 6 Ιανουαρίου 1949) ήταν Αμερικανός σκηνοθέτης, διευθυντής φωτογραφίας και παραγωγός, βραβευμένος με Όσκαρ Σκηνοθεσίας για την ταινία του 1939 Όσα Παίρνει ο Άνεμος (Gone With the Wind). Την ίδια χρονιά με το Όσα Παίρνει ο Άνεμος ο Φλέμινγκ γύρισε άλλη μια ταινία που έχει λάβει θρυλική υπόσταση, το μιούζικαλ Ο Μάγος του Οζ (The Wizard of Oz, 1939).
Ο Γιώργος Κατσαρός (7 Μαρτίου 1934) είναι Έλληνας συνθέτης, μαέστρος και δεξιοτέχνης του σαξόφωνου, ο οποίος έχει κάνει διεθνή καριέρα. Έχει συμμετάσχει σε ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου και έχει συνεργαστεί με γνωστούς τραγουδιστές όπως η Ρένα Βλαχοπούλου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Νανά Μούσχουρη κ.α. Ακόμη έχει συνεργαστεί με άλλους συνθέτες όπως ο Μίμης Πλέσσας.
4 Μαρτίου 1943 - 1 Μαρτίου 2012) ήταν δημοφιλής Ιταλός τραγουδοποιός, ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Σε μουσικό επίπεδο υπήρξε ένας από τους πλέον καταξιωμένους Ιταλούς τραγουδοποιούς και η σταδιοδρομία του, αγγίζει τα 50 χρόνια συνεχούς καλλιτεχνικής δραστηριότητας.
Ο Ρίτσι Μπλάκμορ (Ritchie Blackmore, 14 Απριλίου 1945) είναι θρυλικός κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Deep Purple και των Rainbow, ενώ είναι ενεργός στο συγκρότημα Blackmore's Night. Συγκαταλέγεται στους καλύτερους κιθαρίστες της ροκ μουσικής.
Δεν θα πούμε πολλά για αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη. Μόνο θα τον ακούσουμε σε κάτι πραγματικά διαφορετικό.
17 Απριλίου 1961, ο Μάνος Χατζιδάκις βραβεύεται με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το τραγούδι Τα Παιδιά του Πειραιά, που ακουγόταν στην ταινία Ποτέ την Κυριακή του Ζυλ Ντασέν.
"Τα παιδιά του Πειραιά" γράφτηκαν από τον Μάνο Χατζιδάκι, με την βοήθεια του Γ. Ζαμπέτα. Στην αυθεντική ελληνική τους έκδοση οι στίχοι του τραγουδιού γράφτηκαν και αυτοί από τον Μάνο Χατζιδάκι μέσα σε ένα αυτοκίνητο που τον πήγαινε στο στούντιο να ηχογραφήσει τα τραγούδια για την ταινία και παρουσιάστηκαν για την ταινία Ποτέ την Κυριακή από την Μελίνα Μερκούρη.
English
Deutsch
Ελληνικά
