Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ - ΑΛΚΗΣΤΙΣ ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗ

Η Λίνα Νικολακοπούλου (Ευαγγελία Νικολακοπούλου, 30 Ιουνίου 1957) είναι Ελληνίδα ποιήτρια και στιχουργός.

Γεννήθηκε στα Μέθανα. Η μητέρα της ήταν δασκάλα και ο πατέρας της στρατιωτικός.

Σπούδασε κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα κινηματογραφίας στη σχολή Σταυράκου, σκηνοθεσίας θεάτρου στη σχολή του Πέλου Κατσέλη, αλλά και κλασσικής κιθάρας στο Εθνικό και Ελληνικό Ωδείο Αθηνών.

Το όνομα της, είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό του Σταμάτη Κραουνάκη, τον οποίο γνώρισε στα τέλη της δεκαετίας τoυ '70, όταν ήταν συμφοιτητές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. "Η συνάντησή μας ήταν μοιραία, ήμουν πάρα πολύ ήσυχη μαζί του. Ο άνθρωπος αυτός καταλάβαινε τι έλεγα και αυτό με γέμιζε ευτυχία..." ομολογεί η ίδια και ο Κραουνάκης την χαρακτηρίζει "γεννημένη ποιήτρια".

Με ένα τρόπο γραφής πολύ ισχυρό και ιδιαίτερο, η Νικολακοπούλου μπαίνει στο χώρο του τραγουδιού επηρεάζοντας σε μεγάλο βαθμό τον ελληνικό στίχο. Ο λόγος της είναι σύνθετος, με θέματα ερωτικά αλλά και κοινωνικά, χρησιμοποιεί μεταφορές, νεολογισμούς και έντονες εικόνες, πολλές φορές υπερρεαλιστικές.

ΥΓ. Το κομμάτι που είχε επιλεγεί ήταν το

Τ' ανείπωτα - Δ. Ζερβουδάκης

Καλλιτέχνης: Ζερβουδάκης Δημήτρης
Album: Στα χαμηλά και στα ψηλά
Έτος: 2006
Στιχουργός: Ζερβουδάκης Δημήτρης
Συνθέτης: Ζερβουδάκης Δημήτρης

Τα περασμένα καίγονται,
στη λησμονιά πετάνε
Γίνονται αγιάτρευτες πληγές
τις νύχτες και πονάνε
Στη λησμονιά σε πάνε

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς,
άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει,
στο φως να γεννηθεί
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς,
πως φτάσαμε στ' ανείπωτα
Γλυκιά μου, μη χαθείς

Και τα χαράματα σαν 'ρθει
με μια λαχτάρα η προσμονή
Θα 'ναι μι' αλλόκοτη χαρά,
θα γίνει δίψα και φωτιά..
Θα 'ναι μια αλλόκοτη χαρά

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς,
άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει,
στο φως να γεννηθεί
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς,
πως φτάσαμε στ' ανείπωτα
Γλυκιά μου, μη χαθείς

Στάσου λιγάκι, μη μιλάς,
άσε το χτύπο της καρδιάς
να πει ό,τι είναι για να πει,
στο φως να γεννηθεί
Για ένα τίποτα, μη φοβηθείς,
πως φτάσαμε στ' ανείπωτα
Απόψε, μη χαθείς