Είστε εδώ
Η κουτσομπόλα - Άννα Παναγιωτοπούλου
Η Άννα Παναγιωτοπούλου (γεννήθηκε στην Κυψέλη, στις 30 Ιουλίου 1947) είναι Ελληνίδα ηθοποιός.
Από τα παιδικά της χρόνια ήθελε να γίνει ηθοποιός. Μεγάλωσε σε μεγαλοαστικό περιβάλλον, το οποίο δεν είχε καμία σχέση με το θέατρο, ενώ και οι γονείς της δεν ήθελαν να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο. Όταν την έστειλαν στην Ελβετία για σπουδές, γύρισε κρυφά και έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό. Εκεί πρωτοσυνάντησε και τον Σταμάτη Φασουλή, με τον οποίο ήταν στην ίδια τάξη.
Υπήρξαν βασικά μέλη στο «Ελεύθερο Θέατρο» σχεδόν από τις απαρχές του και πρωταγωνίστησαν στην πρώτη του μεγάλη επιτυχία Και συ χτενίζεσαι, που το έκανε γνωστό και αγαπητό στο ευρύ κοινό. Ανέβαζαν παραστάσεις ποικίλου ρεπερτορίου, από Μπρεχτ μέχρι Χουρμούζη. Μόνιμη «στέγη» απέκτησαν όταν πήγαν στο Άλσος Παγκρατίου. Παράλληλα, μέχρι τότε, οι συμμετέχοντες στο θίασο ασχολούνταν και με άλλες δουλειές για βιοπορισμό. Το 1980, το «Ελεύθερο Θέατρο» σταμάτησε και ιδρύθηκε η «Ελεύθερη Σκηνή», από την Άννα Παναγιωτοπούλου και τον Σταμάτη Φασουλή, που επρόκειτο ουσιαστικά για μια μετονομασία του Ελεύθερου Θεάτρου. Η Άννα Παναγιωτοπούλου συνέχισε με επιθεωρήσεις, στις οποίες έπαιζε αλλά έγραφε και το σενάριο.
Ευρέως γνωστή έγινε μέσω της συμμετοχής της σε τηλεοπτικές σειρές, αρχικά στη κρατική και στη συνέχεια στην ιδιωτική τηλεόραση. Σταθμός της τηλεοπτικής της καριέρας (και προσωπικό της φαβορί) ,θεωρείτε η ενσάρκωση της «Μαντάμ Σουσού» στην ομώνυμη διασκευή του έργου του Δημήτρη Ψαθά.
Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν επίσης οι σειρές : «Οι 3 Χάριτες» (στο πλευρό της Νένας Μεντή και της Μίνας Αδαμάκη) αλλά και η «Ντόλτσε Βίτα».
ΥΓ. Το τραγούδι που είχε αρχικά επιλεχθεί ήταν το
Ταξιδιάρα Ψυχή.
έχεις ξεχάσει που ακριβώς θες να πας
Όσα και αν έχω δανεικά πια δε σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus,
Όσα και αν έχω δανεικά πια δε σου δίνω
να κάνεις βόλτες με το magic bus.
Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
Καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ’ αυτό το ταξίδι δε θα σε περιμένω.
Θα ψωνιστώ, και κάποιο βράδυ,
ότι έχω μέσα μου για σένα θα το σβήσω,
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που’χεις πάρει
και δε σε βλέπω να γυρίζεις πίσω,
Είναι μονόδρομος ο δρόμος που’χεις πάρει
και δε σε βλέπω να γυρίζεις πίσω.
Ταξιδιάρα ψυχή,
και αν θέλω δίπλα σου είναι δύσκολο να μένω
Καιρός να δω την δικιά μου ζωή,
σ’ αυτό το ταξίδι δε θα σε περιμένω.