Καλή και δημιουργική η νέα χρονιά!!!

Παλιότερα μετρούσαμε τις μέρες και στενοχωριόμασταν, όταν ένας χρόνος τελείωνε και μάλιστα στο μέτρημα θυμόμασταν όλα τα ωραία της χρονιάς που πέρασε…. Τα τελευταία δυο χρόνια μετράμε αντίστροφα… Άλλη μια μέρα και φεύγει το2020, το 2021…. Κουραστήκαμε είναι αλήθεια, πονέσαμε, χάσαμε τους φίλους μας, τις αγκαλιές τους… παγιδευτήκαμε στο τηλεαίσθημα, στην τηλεργασία, στην τηλεζωή… Όμως, προσαρμοσθήκαμε και περιμένουμε…. Όλος ο πλανήτης ενωμένος προσπάθησε να δώσει λύσεις επιστημονικές στην πανδημία και σαν γροθιά οργανώθηκε με στόχο το καλό της ανθρωπότητας… Δεν είμαστε μόνοι, αναπτύξαμε αντανακλαστικά που μόνο θετικά μας κάνουν να βλέπουμε το μέλλον του πλανήτη μας, το μέλλον του ανθρώπου.

Ας  γίνει, λοιπόν,  η εμπειρία της πανδημίας η αφορμή  να βγάλουμε από την ψυχή μας ό,τι καλύτερο έχουμε κι ας αφήσουμε την αγάπη να ξεχυθεί στις λεωφόρους της μίζερης καθημερινότητας… Είναι καιρός να συναισθανθούμε, να βάλλουμε στόχους για έναν πιο όμορφο κόσμο που θα ενδιαφέρεται για τον άνθρωπο, τη φύση και απλόχερα θα προσφέρει στους κατατρεγμένους…… Όνειρα θα πουν κάποιοι… Ε ναι!  Ωστόσο ο άνθρωπος είναι το μοναδικό πλάσμα που με τις υπέροχες ικανότητές του μπορεί να κάνει τα όνειρα πραγματικότητα!!!

Ας δούμε τι λένε σχετικά και οι ποιητές μας:

Οδυσσέας Ελύτης:  “…Πολλά δε θέλει ο άνθρωπος/ να ‘ν’ ήμερος να ‘ναι άκακος/ λίγο φαΐ, λίγο κρασί/ Χριστούγεννα κι Ανάσταση.”…

Γιώργος Θέμελης….Οι Άγγελοι παίρνουν τα όνειρά μας και τα ψηλώνουν….

…Κι εμείς  τα πλαγιάζουμε
Μέσα σ’ ένα κουτί να κοιμηθούν
Πάνω σε χάρτινο άχυρο να μη ραγίσου

Τάσος Λειβαδίτης:

…Ελάτε λοιπόν
όλοι μαζί
να φυσήξουμε αυτό το μικρό καρβουνάκι στη χόβολη της ελπίδας
τώρα που η λάμπα μας έσβησε
που νυστάζει η σκοπιά
και το στρατόπεδο φόρεσε την κουρελιασμένη χλαίνη
της ομίχλης …

Και τελειώνουμε με τα υπέροχα λόγια του Νικηφόρου Βρεττάκου:

Αν μπορούσες να ακουστείς
θα σου έδινα την ψυχή μου
να την πας ως την άκρη του κόσμου.
να την κάνεις περιπατητικό αστέρι ή ξύλα
αναμμένα για τα Χριστούγγενα
-στο τζάκι του Νέγρου
ή του Έλληνα χωρικού.
Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά
στα παράθυρα των φυλακισμένων.
Εγώ μπορεί να μην υπάρχω ως αύριο.
Αν μπορούσες να ακουστείς
θα σου έδινα την ψυχή μου
να την κάνεις τις νύχτες
ορατές νότες, έγχρωμες,
στον αέρα του κόσμου.

Να την κάνεις αγάπη.

Από τους Μαθητές και τους Εκπαιδευτικούς του 2^ου Γυμνασίου Ευόσμου 

 « Καλή και δημιουργική χρονιά! Ας προσπαθήσουμε φέτος τα όνειρά μας να γίνουν πραγματικότητα. Το οφείλουμε στον εαυτό μας και στους συνανθρώπους μας!!!»