1821-2021: 200 χρόνια από την έναρξη του απελευθερωτικού Αγώνα.

Διακόσια χρόνια από  το μεγάλο γεγονός της  έναρξης του απελευθερωτικού Αγώνα, διακόσια χρόνια που μας ωρίμασαν ως έθνος που μας οδήγησαν στην αυτογνωσία και στην πολιτική, κοινωνική  και πολιτιστική μας συνειδητοποίηση και ταυτότητα.

 Η ελληνική Επανάσταση  υπήρξε σταθμός στην ιστορία τού νεότερου Ελληνισμού. Οδήγησε  στη δημιουργία του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους, ενέπνευσε στις επόμενες γενεές των Ελλήνων διαδοχικές απελευθερωτικές εξεγέρσεις και εμψύχωσε τους Έλληνες σε καιρούς δοκιμασίας. Υπήρξε όμως και κορυφαίο γεγονός για τη σύγχρονη Ιστορία της Ευρώπης, αφού έφερε αλλαγές που έχουν αντίκτυπο ως τις μέρες μας. Τόση ήταν η δυναμική της, ώστε παρέσυρε τις κυβερνήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων να ενδιαφερθούν για την τύχη της Ελλάδας, να συνεργαστούν και να υπογράψουν πρωτόκολλα και συνθήκες για την αίσια έκβαση τού αγώνα των Ελλήνων, σε αντίθεση με τη μέχρι τότε πολιτική τους.

Ο ξεσηκωμός των Ελλήνων άρχισε λίγο μετά την ήττα του Ναπολέοντα, όταν η Ευρώπη, για δικούς της λόγους, ήταν αντίθετη σε κάθε είδους εξέγερση. Οι επαναστατημένοι Έλληνες κατόρθωσαν να πείσουν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις της εποχής ότι ο αγώνας τους δεν ήταν κοινωνικοανατρεπτικός αλλά εθνικοαπελευθερωτικός. Δεν αποσκοπούσε σε πολιτειακή αλλαγή ούτε στόχευε στην απομάκρυνση ανίκανων ηγετών, όπως συνέβαινε στα περισσότερα επαναστατικά κινήματα μέχρι τότε. Αντίθετα, επεδίωκε την απελευθέρωση ενός έθνους.

Στον αγώνα αυτόν μεγάλη ήταν η συμβολή των εκπροσώπων του Νεοελληνικού Διαφωτισμού και κυρίως του Αδαμάντιου Κοραή και του Ρήγα Φεραίου που βοήθησαν τους Έλληνες να μορφωθούν, να συνειδητοποιηθούν και να πάρουν στα χέρια τους τα όπλα. Η Φιλική Εταιρεία που έβαλε τις βάσεις του Αγώνα, οι πλούσιοι έμποροι που διέθεσαν την περιουσία τους για το σκοπό αυτό, οι έμπειροι πολεμιστές που είχαν εμπειρία από τη θητεία τους στο στρατό του Αλή Πασά αλλά και στον αγγλικό στρατό των Επτανήσων, οι κλέφτες και οι αρματολοί  που γνώριζαν από κλεφτοπόλεμο, οι  έμπειροι  ναυτικοί  με μεγάλη προϋπηρεσία σε αγώνες στη θάλασσα κατά των πειρατών και όχι μόνο, μορφωμένοι άνθρωποι οι οποίοι γνώριζαν πώς έπρεπε να μιλήσουν στις Μεγάλες Δυνάμεις για να αποδείξουν το δίκαιο τού ελληνικού αγώνα και ικανότατοι πολιτικοί με κορυφαίο τον Ιωάννη Καποδίστρια συνέβαλαν στον Αγώνα. Κοντά σε όλους αυτούς αναδείχτηκαν και  γυναίκες αγωνίστριες. Υποκινούμενες από τα κηρύγματα του Ρήγα, ο οποίος στο Σύνταγμά του αναγνωρίζει δικαιώματα στις γυναίκες, και από τον πόθο της Λευτεριάς,  ξόδεψαν τις περιουσίες τους και στάθηκαν επάξια δίπλα στους άντρες πολεμιστές.

Έτσι, μπόρεσαν οι Έλληνες με νύχια και με δόντια να συντηρήσουν την Επανάσταση για  επτά χρόνια. Επτά χρόνια αιματηρών μαχών που σημαδεύτηκαν και από δυο εμφυλίους. Ωστόσο αντέξαμε, γιατί όπως έλεγε και ο Κολοκοτρώνης «Ο κόσμος μάς έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση…»  Και τότε η αλαζονεία του κατακτητή αλλά και η στάση των Ελλήνων ανάγκασε τις Μεγάλες Δυνάμεις να πάρουν θέση.  Η παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων λειτούργησε υπέρ των Ελλήνων, όμως δεν είχε διευκρινιστεί η ακριβής υπόσταση τού νέου κράτους, δηλαδή αν θα είναι αυτόνομο ή ανεξάρτητο και ποια εδάφη θα περιελάμβανε. Η οθωμανική Αυτοκρατορία πάλι δεν δεχόταν τη δημιουργία ελληνικού κράτους και δυσαρεστημένη από το αποτέλεσμα της ναυμαχίας του Ναβαρίνου οδηγήθηκε σε πόλεμο με τη Ρωσία και σε μία ακόμα ήττα. Τότε η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία συμφώνησαν να δημιουργηθεί ανεξάρτητο ελληνικό κράτος και έτσι το 1830 υπεγράφη το Πρωτόκολλο της Ανεξαρτησίας, η πρώτη διπλωματική πράξη που υπογράφτηκε από τις Δυνάμεις και την οθωμανική Αυτοκρατορία και αναγνώριζε την ύπαρξη ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.

Και τότε ξεκίνησε ένας άλλος, μεγαλύτερος αγώνας. Αυτός που τόσο εύγλωττα περιέγραψε ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του, πώς από το «εγώ» να φθάσουν στο «εμείς». «Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί, να την φυλάμε κι όλοι μαζί και να μην λέγει ούτε ο δυνατός ‟εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς ‟εγώ”; Όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει εγώ, όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε ‟εμείς”. Είμαστε εις το ‟εμείς” και όχι εις το ‟εγώ”. Και εις το εξής να μάθομεν γνώση, αν θέλομεν να φκιάσομεν χωριόν, να ζήσομεν όλοι μαζί.» Θυσία στον αγώνα αυτό, έγινε και ο ίδιος ο Καποδίστριας, ο οποίος προσπάθησε να βάλει τάξη σε ένα απέραντο χάος. Ο θάνατός του συγκλόνισε τους Έλληνες και εγκαινίασε μια περίοδο όπου ξένοι μονάρχες αναλαμβάνουν να κυβερνήσουν αυτόν τον τόπο  μεταφέροντας   ξενόφερτα πολιτικά ήθη που δεν ταίριαζαν  με τα Δημοκρατικά Συντάγματα του Αγώνα που θεσπίστηκαν ήδη από το 1822 και τη Δημοκρατική μας παράδοση. Ωστόσο τα καταφέραμε. Η Ελλάδα πέρασε τους σκοπέλους και  πορεύτηκε με επιτυχία.

Αναλογιζόμενοι, λοιπόν,  τα 200 αυτά χρόνια θα πρέπει να μην ξεχνάμε τους προγόνους μας αγωνιστές και να θεωρούμε εκείνες τις μέρες ως έναυσμα για αυτογνωσία σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο και αγώνα. Δεν εφησυχάζουμε, γιατί οι κίνδυνοι καραδοκούν . Η Δημοκρατία  είναι ευαίσθητη, στηρίζεται στην εκπαίδευση, στη στιβαρή νομοθεσία. Συνεπώς, οι προκλήσεις που εμφανίζονται είναι διαφορετικές. Καλούμαστε να είμαστε σε ετοιμότητα για την αντιμετώπιση τόσο προβλημάτων που αφορούν στην εσωτερική οργάνωση ενός κράτους  όσο και  διεθνών προβλημάτων. Ας μην ξεχνούμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα κράτη στις μέρες μας επηρεάζονται  άμεσα από τη διεθνή συγκυρία και την παγκοσμιοποίηση. Μαθαίνουμε να ζούμε μαζί με τους άλλους λαούς, να τους σεβόμαστε, να συνεργαζόμαστε με στόχο την ειρήνη και την ποιότητα ζωής του ανθρώπου στον πλανήτη μας , γιατί όπως είπε και ο Γ. Σεφέρης στον λόγο του όταν βραβεύθηκε με το Νομπέλ: «Σ’ αυτόν τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται».

 Με σεβασμό, λοιπόν,  στο παρελθόν σχεδιάζουμε το μέλλον μας σε έναν κόσμο διαφορετικό, ικανοποιημένοι, γιατί δεν προδώσαμε το έργο των προγόνων και προβληματισμένοι για τα λάθη που σίγουρα έγιναν. Αυτά ίσως τα λάθη να είναι τα πιο σημαντικά  μαθήματα που προσφέρει η ιστορία  στις νέες γενιές. Είμαστε ένας τυχερός λαός με  πλούσιες ιστορικές εμπειρίες , ας αγωνιστούμε κι εμείς από το μετερίζι μας για αυτήν την πατρίδα, για να αποδείξουμε ότι είμαστε αντάξιοι απόγονοι των ηρώων του 1821.

Ακολουθεί ένα εκπληκτικό ντοκυμαντερ του National Geographic, διάρκειας περίπου μίας ώρας, που περιγράφει τα κυριώτερα ιστορικά του εθνικοαπελαυθερωτικού μαε αγώνα.

Η σύγχρονη τεχνολογία, ζωντανεύει τους αγωνιστές, κάτω από τους ήχους του εθνικού μας ύμνου, δείτε το.

Αλλά και μια καταπληκτική ιστοσελίδα, ίσως για μικρότερα παιδιά, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ.