Stop Bullying!!! Επίκαιρο όσο ποτέ!!!

by afrodith on Do, 04/03/2021 - 21:29

Τον τελευταίο καιρό γινόμαστε μάρτυρες καταγγελιών για κακοποιήσεις κάθε είδους . Είναι μεγάλη η θλίψη και η απογοήτευσή μας καθώς γίνεται γνωστό ότι κάποιοι άνθρωποι επιβάλλονται με τη βία σε συναδέλφους τους, σε μαθητές τους, ακόμη και σε άτομα της οικογένειάς τους ή και εκμεταλλεύονται τη θέση τους ή τη δύναμή τους προκειμένου να ικανοποιήσουν τις σεξουαλικές τους ορέξεις. Όλα αυτά δεν θα συνέβαιναν αν ως παιδιά μάθαιναν μέσα στην οικογένεια και στο σχολείο τους να αγαπούν και να σέβονται το συνάνθρωπό τους και να διοχετεύουν την ενέργειά τους σε αποδεκτές από το κοινωνικό σύνολο συμπεριφορές. Αν σε κάθε τους παρέκκλιση προς εκφοβιστικά επεισόδια είχαν δίπλα τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς τους, αλλά και τις δομές της Πολιτείας που θα βοηθούσαν τα θύματα να ξεπεράσουν την άσχημη εμπειρία αλλά και τους θύτες να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να ενταχθούν ομαλά στον κοινωνικό περίγυρο. «Κάλλιον του θεραπεύειν το προλαµβάνειν», γι΄αυτό και πρέπει να επιστήσουμε την προσοχή μας στον εκφοβισμό που αναπτύσσεται στην παιδική ηλικία για να μάθουμε στα παιδιά μας να τον αποβάλουν από τη ζωή τους.

Αλλά ας θυμηθούμε τι είναι ο εκφοβισμός και πότε εμφανίστηκε ως όρος στην Ελλάδα. Γνωρίζουμε ότι εκφοβισμός είναι η σωματική και λεκτική κακοποίηση που ασκείται συστηματικά από μεμονωμένα άτομα και ομάδες προς ένα άτομο ή μία ομάδα, συνήθως ασθενέστερη. Και ενώ οι περισσότεροι τον έχουν ταυτίσει με το σχολείο, όπως φαίνεται ο εκφοβισμός έχει εξαπλωθεί και εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και τις κοινωνικές ομάδες. Μπορεί να τον συναντήσει κανείς στο πανεπιστήμιο, στον στρατό, στον χώρο εργασίας, στο γυμναστήριο, στη γειτονιά, στην οικογένεια. Στην Ελλάδα, ο όρος «bullying» ήταν άγνωστος πριν από το 2000, όχι γιατί δεν υπήρχε βία και εκφοβισμός, αλλά γιατί κανείς δεν τολμούσε να καταγγείλει τα περιστατικά. Μόνο όταν κάποια από αυτά άρχισαν να απασχολούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, την αστυνομία και τη δικαιοσύνη κατάφερε η ελληνική κοινωνία να παραδεχτεί το πρόβλημα και να το κοιτάξει κατάματα. Αναφέρουμε αρχικά την περίπτωση του Άλεξ Μεσχισβίλι στη Βέροια. Ο Άλεξ γινόταν συχνά θύμα λεκτικών επιθέσεων. Ένα βράδυ του 2006 τα ίχνη του χάθηκαν. Μια παρέα από πέντε συνομηλίκους του τον κυνήγησαν, τον χτύπησαν μέχρι θανάτου και εξαφάνισαν το πτώμα του. Η δεύτερη υπόθεση που σόκαρε το πανελλήνιο ήταν αυτή της εξαφάνισης του Βαγγέλη Γιακουμάκη, η οποία συνοδευόταν από αποτρόπαιες αποκαλύψεις για bullying σε βάρος του με πληροφορίες για τις εφιαλτικές μέρες που ζούσε μέσα στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων και που τον οδήγησαν να δώσει τέλος στην ζωή του.

Τον Νοέμβριο του 2017, η 22χρονη φοιτήτρια Σταυρούλα Κοεμτζή κάνει βουτιά θανάτου από την ταράτσα της φοιτητικής εστίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Αποκαλύπτεται διαδικτυακό bullying και εκβιασμός με ροζ βίντεο, με την κοπέλα να μην αντέχει την ντροπή και να βάζει τέλος στη ζωή της. Αυτές είναι μερικές μόνο περιπτώσεις που έγιναν γνωστές και ευαισθητοποίησαν την ελληνική κοινή γνώμη με αποτέλεσμα η Πολιτεία να πάρει μέτρα, να δημιουργηθούν ψυχολογικές δομές, να αλλάξουν κάποιοι νόμοι, να οργανωθούν συνέδρια και σεμινάρια, να επιμορφωθούν εκπαιδευτικοί, να δημιουργηθούν ΜΚΟ που στόχο έχουν να ενημερώσουν τους μαθητές αλλά και να προσφέρουν βοήθεια σε αυτούς που τη χρειάζονται.

Εμείς, πιστεύουμε ότι μέσα στην οικογένεια και το σχολείο τα παιδιά γαλουχούνται με ιδέες, ιδανικά, υιοθετούν υγιή πρότυπα και μαθαίνουν να ελίσσονται κοινωνικά, γι΄αυτό και πρέπει να ‘επεμβαίνουμε’ όσο γίνεται νωρίτερα κατά τη διάρκεια της σχολικής ηλικίας για να εξασφαλίσουμε την ποιότητα στη ζωή του παιδιού, υγιείς σχέσεις μεταξύ των μελών της κοινωνίας και ήρεμο κοινωνικό περιβάλλον. Με άλλα λόγια το παιδί είναι καλό να

μεγαλώνει σε ένα ήρεμο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον που το αποδέχεται
να μάθει από μικρό να αγαπά τον εαυτό του και το σώμα του
να δραστηριοποιείται μέσα σε όρια
να σέβεται τους ανθρώπους
να διοχετεύει την ενεργητικότητά του σε αθλητικές ή καλλιτεχνικές δραστηριότητες
να εμπιστεύεται τους γονείς και τους δασκάλους του
να προστρέχει σε αυτούς, όταν αισθάνεται ότι κάποια συμπεριφορά το ενοχλεί σωματικά ή ψυχικά
να είναι προετοιμασμένο για τις κακοτοπιές που μπορεί να συναντήσει στη ζωή χωρίς όμως να του δημιουργούνται φοβικές αντιδράσεις
να μάθει να αντιμετωπίζει τα προβλήματα που παρουσιάζονται με διάλογο και αυτοσυγκράτηση κι όχι με τη βία
να αποφεύγει ακόμη και να είναι θεατής βίαιων επεισοδίων
να μπαίνει στη διαδικασία να σκέφτεται πάντα τις συνέπειες των πράξεών του