Εγώ θα σου μιλώ με τα τραγούδια μου- Γ.Νταλάρας

Ο Γιώργος Νταλάρας (29 Σεπτεμβρίου 1949) είναι Έλληνας τραγουδιστής και μουσικός. Τον Οκτώβριο του 2006 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Γεννήθηκε στον Πειραιά. Κατάγεται από οικογένεια μουσικών. O πατέρας του, Λουκάς Νταράλας ήταν επίσης τραγουδιστής και συνθέτης στο χώρο της ρεμπέτικης μουσικής. Οι πρώτες του μνήμες είναι στενά δεμένες με τις βασικές μορφές της ελληνικής μουσικής, το δημοτικό, το σμυρνέικο, το ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι. Τα είδη αυτά τον επηρέασαν ως καλλιτέχνη και τα τραγούδησε στις συναυλίες και στους δίσκους του. Στην καριέρα του έχει τραγουδήσει και άλλα πολλά είδη τραγουδιού όπως βυζαντινούς ύμνους, λυρικά, σύγχρονα έντεχνα, λάτιν, όπερα, συμφωνικά έργα, ροκ, ποπ κ.α., ενώ συνεργάστηκε με πολλές από τις σημαντικότερες συμφωνικές ορχήστρες του κόσμου. Έχει πραγματοποιήσει συνεργασίες με τους περισσότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες και εκπροσώπους του ελληνικού τραγουδιού. Έχει λάβει τιμητικά την κυπριακή υπηκοότητα.

Ο πρώτος προσωπικός του δίσκος ηχογραφήθηκε το 1969. Μερικές επιτυχίες αυτού του δίσκου, ακούγονται μέχρι σήμερα. Για ακούστε....

Ο δεύτερος όμως ειδικά δίσκος του, το 1970, εξ ολοκλήρου με τραγούδια του Σταύρου Κουγιουμτζή, είναι αυτός που έκανε τον Γ. Νταλάρα ιδιαίτερα αγαπητό.

 (Δεν φαντάζομαι σχολική εορτή 25ης Μαρτίου χωρίς το παρακάτω τραγούδι).

Ακολούθησε η συνεργασία με τον Μάνο Λοΐζο, που μεταξύ άλλων απέδωσε τραγούδια όπως το "Αχ χελιδόνι μου", το "Έχω ένα καφενέ", το "Πάνε να πεις", το "Μάνα δεν φυτέψαμε", το "Δέκα παλικάρια", όλα σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Μακρά υπήρξε επίσης και η συνεργασία του με τον Απόστολο Καλδάρα. Χαρακτηριστικά δείγματα της δουλειάς τους είναι οι δίσκοι "Μικρά Ασία", που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1972, σε στίχους Πυθαγόρα,

και ο "Βυζαντινός Εσπερινός" το 1973, στους οποίους συμμετείχε και η Χάρις Αλεξίου, αλλά και μερικά σκόρπια λαϊκά τραγούδια όπως η "Φαντασία" και το "Αχ ο μπαγλαμάς". Η κυκλοφορία του δίσκου "Μικρά Ασία" συνέπεσε με την επέτειο των 50 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή.

Η ηχογράφηση των "Λιανοτράγουδων της πικρής πατρίδας" του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου με λαϊκή ενορχήστρωση σφραγίζουν την επιστροφή στη Δημοκρατία 1974. Δημιουργούνται τραγούδια σταθμοί όπως "Τη ρωμιοσύνη μην την κλαις", "Εδώ το φως", "Κουβέντα με ένα λουλούδι", "Το κυκλάμινο", "Καρτέρεμα" κ.α. Τα "Λιανοτράγουδα" ηχογραφήθηκαν για πρώτη φορά στο Παρίσι από τη Μαρία Φαραντούρη το 1972 και δεύτερη φορά στην Αθήνα κρυφά (λόγω της δικτατορίας) με τον Γιώργο Νταλάρα και την Άννα Βίσση, που τότε έκανε την πρώτη της εμφάνιση. Δύο χρόνια μετά, το 1976, ηχογραφούν δύο τραγούδια ("Κόκκινο τριαντάφυλλο" και "Εκείνος ήταν μόνος") στην μνήμη του Αλέκου Παναγούλη. Τα τραγούδια αυτά κυκλοφόρησαν σε δισκάκι 45 στροφών, αλλά αργότερα συμπεριληφθήκαν και σε μεγάλους δίσκους.

Μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει περισσότερους από 80 προσωπικούς δίσκους (που έχουν ξεπεράσει τα 15.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο), ενώ συμμετέχει (ως ερμηνευτής, μουσικός, παραγωγός) σε περισσότερους από 120 δίσκους άλλων καλλιτεχνών.

Και επειδή φυσικά δεν μπορούμε να αναφέρουμε όλη αυτή την καλλιτεχνική του πορεία, θα σας αφιερώσουμε μερικά μόνο τραγούδια. (Μην ανησυχείται, θα είναι πολύ νεώτερης παραγωγής...)