Edward William Elgar, Pomp and Circumstance

Ο Σερ Έντουαρντ Έλγκαρ (Sir Edward William Elgar, Λόουερ Μπρόουντχιθ, 2 Ιουνίου 1857 – Γούστερ, 23 Φεβρουαρίου 1934) ήταν Άγγλος συνθέτης, πολλά έργα του οποίου ανήκουν στο βρετανικό και διεθνές κλασικό ορχηστρικό ρεπερτόριο. Μεταξύ των πιο γνωστών συνθέσεών του είναι οι Παραλλαγές Αίνιγμα, το Κοντσέρτο για βιολί, το Κοντσέρτο για βιολοντσέλο, και οι δύο συμφωνίες του. Συνέθεσε επίσης, χορωδιακά έργα, όπως το αριστουργηματικό Το Όνειρο του Γεροντίου, μουσική δωματίου και πολλά τραγούδια. Επίσης, είναι ο συνθέτης της πασίγνωστης μελωδίας Γη της Ελπίδας και της Δόξας (Land of Hope and Glory). Διορίστηκε Αρχιμουσικός του Βασιλιά (Master of King’s Musick) (sic) το 1924.

Παρόλο που θεωρείται συχνά ως ένας τυπικός Άγγλος συνθέτης, οι περισσότερες από τις μουσικές επιρροές του δεν ήταν από την Αγγλία, αλλά από την ηπειρωτική Ευρώπη. Ένοιωθε τον εαυτό του «ξένο», όχι μόνο μουσικά αλλά και κοινωνικά, διότι στους μουσικούς κύκλους της εποχής του, όπου «δέσποζαν» οι ακαδημαϊστές, ο ίδιος εισήλθε ως ένας πρακτικά αυτοδίδακτος συνθέτης. Στην Προτεσταντική Βρετανία, ο Ρωμαιοκαθολικισμός του αντιμετωπιζόταν με καχυποψία σε ορισμένους κύκλους, ενώ στην συνειδητά ταξική κοινωνία της βικτωριανής και εδουαρδιανής εποχής, είχε ιδιαίτερη επίγνωση της «ταπεινής» του προέλευσης, ακόμη και όταν πήρε τον τίτλο του βαρονέτου. Νυμφεύθηκε την κόρη ενός ανώτερου αξιωματικού του βρετανικού στρατού, η οποία τον ενέπνευσε τόσο μουσικά όσο και κοινωνικά, αλλά αγωνίστηκε σκληρά για την επιτυχία μέχρι τα σαράντα του χρόνια, όταν μετά από μια σειρά από συνθέσεις χαλαρής υποδοχής, το έργο του Παραλλαγές Αίνιγμα το 1899, έγινε αμέσως δημοφιλές στη Μεγάλη Βρετανία και στο εξωτερικό. Ακολούθησε το χορωδιακό έργο < em>Το Όνειρο του Γεροντίου το 1900, που βασίζεται σε ένα Ρωμαιοκαθολικό κείμενο και προκάλεσε κάποια «αναστάτωση» στα αγγλικανικά βρετανικά ήθη, αλλά έγινε -και παραμένει-, ένα έργο βασικού ρεπερτορίου στη Βρετανία και αλλού. Τα κατοπινά θρησκευτικά χορωδιακά έργα του έτυχαν καλής υποδοχής, αλλά δεν έχουν ακόμη εισέλθει στο ρεπερτόριο που εκτελείται τακτικά.

Στα πενήντα του ο Έλγκαρ συνέθεσε μια συμφωνία και ένα κοντσέρτο βιολιού που είχαν πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά η 'δεύτερη συμφωνία' του και το 'κοντσέρτο για τσέλο' δεν απέκτησαν άμεση δημοτικότητα και, πήρε πολλά χρόνια για να πάρουν τη θέση τους στο τακτικό βρετανικό ρεπερτόριο συναυλιών. Η μουσική του, κατά τα επόμενα χρόνια της ζωής του, θεωρήθηκε ως ελκυστική και ταιριαστή κυρίως στο βρετανικό κοινό και, παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό ανεκτέλεστη έως και μία (1) γενιά μετά το θάνατό του. Άρχισε να αναβιώνει σημαντικά στη δεκαετία του ’60 και, σε αυτό βοήθησαν οι νέες ηχογραφήσεις των έργων του. Μερικά από τα έργα του έχουν, τα τελευταία χρόνια, παρουσιαστεί διεθνώς, αλλά η μουσική του εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να εκτελείται στο Ηνωμένο Βασίλειο, πολύ περισσότερο από ό, τι αλλού.

Ο Έλγκαρ έχει χαρακτηριστεί ως ο πρώτος συνθέτης που αναγνώρισε τη μεγάλη αξία του γραμμοφώνου στην εποχή του. Μεταξύ 1914 και 1925, διηύθυνε ο ίδιος μια σειρά από έργα του που ηχογραφήθηκαν, αλλά η εισαγωγή του μικροφώνου το 1925 έκανε πολύ πιο πιστή την αναπαραγωγή του ήχου και, αποφάσισε να κάνει νέες ηχογραφήσεις των περισσοτέρων μεγάλων ορχηστρικών έργων του, καθώς και αποσπασμάτων από το έργο Το Όνειρο του Γεροντίου.

Μένουμε Μεγάλη Βρετανία, αλλά κάνουμε στροφή 180 μοιρών.

Ο Τσάρλι Γουάτς (Charlie Watts, 2 Ιουνίου 1941 - 24 Αυγούστου 2021) ήταν Άγγλος μουσικός, γνωστός ως ντράμερ του ροκ συγκροτήματος Rolling Stones, στους οποίους εντάχθηκε σε ηλικία 22 ετών και υπήρξε μόνιμο μέλος έκτοτε.

Ο Γουάτς εντάχθηκε στους Rolling Stones τον Ιανουάριο του 1963, χωρίς να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη σοβαρότητα το συγκρότημα, αλλά άλλαξε γνώμη όταν το σινγκλ "It's All Over Now" έφθασε στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ το 1964. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε την Σίρλεϊ Ανν Σέπαρντ και τέσσερα χρόνιαα αργότερα γεννήθηκε η κόρη του, Σεραφίνα.