Can't Get You Out Of My Head - Kylie Minogue

Η Κάιλι Αν Μινόγκ (Kylie Ann Minogue, γεννημένη στις 28 Μαΐου 1968) είναι Αυστραλή τραγουδίστρια της ποπ, στιχουργός και ηθοποιός. Σε μια καριέρα που μετράει πάνω από τρεις δεκαετίες στον χώρο του θεάματος έχει λάβει εμπορική και κριτική αναγνώριση, κατορθώνοντας παγκόσμιες πωλήσεις που υπερβαίνουν τα 80 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ θεωρείται η πιο επιτυχημένη καλλιτέχνης από την Αυστραλία όλων των εποχών.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μελβούρνη, ενώ δραστηριοποιείται και ζει στο Λονδίνο από τις αρχές της δεκαετίας του '90. Το 1987 υπέγραψε συμβόλαιο με την εταιρία PWL και κυκλοφόρησε το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ, το οποίο αποδείχτηκε μεγάλη εισπρακτική επιτυχία και την καθιέρωσε ως διεθνές ίνδαλμα της ποπ. Έκτοτε η καριέρα της στιγματίστηκε με την κυκλοφορία πολύ εμπορικών albums και singles.

Το κομμάτι "Can't get you out of my head" (2001) θεωρείται η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας της. Άλλες μεγάλες επιτυχίες της είναι τα κομμάτια "I Should Be So Lucky", "The Loco-Motion", "Especially for You", "Hand on Your Heart", "Better the Devil You Know", "Confide in Me", "Spinning Around", "Love At First Sight", "Slow", "2 Hearts" και "All The Lovers".

Το 2005, κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας της "Showgirl: The Greatest Hits Tour", η Μινόγκ διαγνώσθηκε με καρκίνο του μαστού και αναγκάστηκε να αναβάλει τις προγραμματισμένες συναυλίες της προκειμένου να ξεκινήσει χημειοθεραπείες. Την επόμενη χρονιά, έχοντας δώσει μια μεγάλη μάχη με τον καρκίνο από την οποία βγήκε νικήτρια, συνέχισε τις συναυλίες της με την "Showgirl: The Homecoming Tour". Οι κριτικοί εγκωμίασαν τη θριαμβευτική επιστροφή της στα μουσικά δρώμενα και η περιοδεία δέχτηκε διθυραμβικές κριτικές.

Όμως σαν σήμερα γεννήθηκε και ο δημιουργός του υπερκατάσκοπου James Bond.

Ο Ίαν Λάνκαστερ Φλέμινγκ (Ian Lancaster Fleming, 28 Μαΐου 1908 - 12 Αυγούστου 1964) ήταν Άγγλος συγγραφέας.

Μεγάλωσε σ’ ένα πλούσιο περιβάλλον, στη σκιά του επιτυχημένου μεγαλογαιοκτήμονα και βουλευτή πατέρα του, ο οποίος πέθανε όταν ο Ίαν ήταν 9 ετών.

Το 1921 ο Φλέμινγκ εγγράφηκε στο Κολέγιο Ήτον. Παρότι στα ακαδημαϊκά μαθήματα δεν είχε ιδιαίτερες επιδόσεις, διακρίθηκε στον αθλητισμό και κατείχε τον τίτλο Victor Ludorum («Νικητή των παιχνιδιών») δύο χρονιές (1925-1927). Είχε επίσης την επιμέλεια ενός σχολικού περιοδικού, του The Wyvern. Ωστόσο, η διαγωγή του τον έφερε σε σύγκρουση με τον υπεύθυνο διαμονής E.Β. Σλέιτερ, τον οποίο ενοχλούσε η συμπεριφορά του Φλέμινγκ, το ότι έβαζε μπριγιαντίνη στα μαλλιά, κατείχε αυτοκίνητο και είχε σχέσεις με γυναίκες. Ο Σλέιτερ έπεισε τη μητέρα του Φλέμινγκ να τον βγάλει από το Ήτον ένα εξάμηνο νωρίτερα και να τον βάλει σε ένα εισαγωγικό φροντιστήριο για το Βασιλικό Στρατιωτικό Κολέγιο στο Σάντχερστ. Από εκεί έφυγε λίγους μήνες αργότερα, έχοντας κολλήσει γονόρροια.

Το 1927, για να τον προετοιμάσει για εισαγωγή στο Φόρειν Όφις, η μητέρα του τον έστειλε στο Τένερχοφ, στο Κιτσμπύελ της Αυστρίας, ένα μικρό ιδιωτικό σχολείο που διοικούσαν ένας Βρετανός πρώην κατάσκοπος, ο Ερνάν Φορμπς Ντένις και η μυθιστοριογράφος σύζυγός του, Φύλις Μπετόμ. Αφού βελτίωσε εκεί τη δεξιότητά του στις γλώσσες, ο Φλέμινγκ φοίτησε για λίγο στα Πανεπιστήμια του Μονάχου και της Γενεύης. Στη Γενεύη ο Φλέμινγκ άρχισε μία ρομαντική σχέση με τη Μονίκ Πανσώ ντε Μποτόμ (Monique Panchaud de Bottomes) και το ζευγάρι αρραβωνιάστηκε το 1931. Ωστόσο, η μητέρα του διαφωνούσε με τη σχέση και κατάφερε να τη διαλύσει. Ο Φλέμινγκ έκανε αίτηση εισαγωγής στο Φόρειν Όφις, αλλά απέτυχε στις εξετάσεις. Και πάλι η μητέρα του παρενέβη: μίλησε με τον σερ Ρόντερικ Τζόουνς, επικεφαλής του Πρακτορείου Reuters, και τον Οκτώβριο του 1931 ο γιος της εξασφάλισε μία θέση «υποσυντάκτη» (sub-editor) και δημοσιογράφου εκεί. Το 1933 το πρακτορείο τον έστειλε στη Μόσχα, όπου κάλυψε τη σταλινική δίκη 6 μηχανικών της βρετανικής εταιρείας Metropolitan-Vickers. Ενώ βρισκόταν εκεί, ο Φλέμινγκ έκανε αίτηση για μία συνέντευξη με τον Ιωσήφ Στάλιν και προς έκπληξή του έλαβε απάντηση με υπογεγραμμένο από τον Σοβιετικό ηγέτη σημείωμα, που ζητούσε συγγνώμη για το ότι δεν μπορούσε να προσέλθει σε αυτή.

Ο Φλέμινγκ υπέκυψε σε οικογενειακές πιέσεις τον Οκτώβριο του 1933 και μεταπήδησε στον τραπεζικό-οικονομικό κλάδοn, με μία θέση στην Cull & Co. και μετά (1935) στην Rowe & Pitman του Μπίσοπσγκέιτ ως χρηματιστής. Απέτυχε και στις δύο θέσεις. Στις αρχές του 1939, άρχισε μία σχέση με την Ανν Ο' Νηλ, σύζυγο του βαρόνου Ο' Νηλ.

Τον Μάιο του 1939 ο Φλέμινγκ επιστρατεύθηκε από τον υποναύαρχο Τζων Χ. Γκόντφρεϋ, διοικητή της Αντικατασκοπείας του Βασιλικού Ναυτικού, ως προσωπικός του βοηθός, με πλήρη απασχόληση από τον Αύγουστο του 1939 με το κωδικό όνομα «17F». Ο βιογράφος του Φλέμινγκ Άντριου Λύσετ (Lycett) σημειώνει ότι ο Φλέμινγκ «δεν είχε προφανή προσόντα για τη θέση αυτή». Ως μέρος της αποστολής του, κατατάχθηκε στο Σώμα Εθελοντών Εφέδρων Αξιωματικών του Ναυτικού τον Ιούλιο του 1939, αρχικώς ως υποπλοίαρχος και λίγους μήνες αργότερα με προαγωγή ως αντιπλοίαρχος.

Ο Φλέμινγκ αποδείχθηκε πολύ χρήσιμος ως προσωπικός βοηθός του Γκόντφρεϋ και επέδειξε εξαιρετικές διοικητικές ικανότητες ^[. Ο Γκόντφρεϋ ήταν εριστικός χαρακτήρας και είχε αντιπάθειες σε κυβερνητικούς κύκλους, οπότε χρησιμοποιούσε συχνά τον Φλέμινγκ ως σύνδεσμο με άλλους τομείς της κυβερνητικής στρατιωτικής διοικήσεως κατά τον πόλεμο, όπως την Secret Intelligence Service, το Political Warfare Executive, το Special Operations Executive (SOE), την Joint Intelligence Committee και το πρωθυπουργικό γραφείο.

Μετά το τέλος του πολέμου, εγκαταστάθηκε στη Τζαμάικα κι επιδόθηκε στη συγγραφή κατασκοπευτικών μυθιστορημάτων, αξιοποιώντας τις γνώσεις και τη μεγάλη εμπειρία του. Το πρώτο βιβλίο του με ήρωα τον Τζέιμς Μποντ ήταν το «Casino Royale», που εκδόθηκε το 1953. Ο Πράκτωρ 007 πρωταγωνίστησε συνολικά σε δώδεκα μυθιστορήματά του και εννέα σύντομες ιστορίες, πολλές από τις οποίες μεταφέρθηκαν και στη μεγάλη οθόνη.

Ο Ίαν Φλέμινγκ πέθανε στις 12 Αυγούστου του 1964, σε ηλικία 56 ετών, από καρδιακή προσβολή.

Ο ήρωας του όμως, το όνειρο του ίσως, όχι μόνο δεν πέθανε, αλλά μας κρατάει κινηματογραφική συντροφιά, τόσα χρόνια, έχοντας φανατικούς φίλους σε όλο τον κόσμο. Ας απολαύσουμε μερικά τραγούδια από τις υπερπαραγωγές των ταινιών James Bond 

αλλά και μερικές χαρακτηριστικές σκηνές

αλλά και του πιο χαρακτηριστικού τρόπου με τον οποίο συστήνεται σε αντιπάλους και φίλους, στην ιστορία του κινηματογράφου