Δαλιδά ή Dalida (Κάιρο17 Ιανουαρίου1933 - Παρίσι3 Μαΐου1987) ήταν γαλλικής υπηκοότητας Ιταλίδατραγουδίστρια, χορεύτρια και ηθοποιός. Έχει ηχογραφήσει σε περισσότερες από 10 γλώσσες, ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που έλαβε διαμαντένια απονομή δίσκου στην ιστορία της μουσικής και από το 1955 μέχρι το 1986 είχε κάνει 55 χρυσούς δίσκους μόνο στη Γαλλία.
Ο Γιώργος Χατζηνάσιος (19 Ιανουαρίου 1942) είναι Έλληνας συνθέτης. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Γιος του Αγάπιου Χατζηνάσιου, καθηγητού μουσικής Ωδείων Θεσσαλονίκης, ο οποίος εθεωρείτο ένας από τούς καλύτερους σαξοφωνίστες, της εποχής του, από τη Νιγρίτα Σερρών και της Άννας, κόρης δασκάλου Θεμιστοκλή Ζωγράφου από την Γαλάτιστα Χαλκιδικής..
Η 9η Φεβρουαρίου, ημέρα μνήμης του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού, (λόγω του θανάτου του στις 9 Φεβρουαρίου 1957) έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας, σύμφωνα με την υπ. αριθμ. 17889 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Εξωτερικών και Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ΦΕΚ Β’ 1384/24/04/2017).
Η Σοφία Βέμπο (ΚαλλίποληΑνατολικής Θράκης, 10 Φεβρουαρίου1910 – Αθήνα, 11 Μαρτίου1978) ήταν κορυφαία Ελληνίδα ερμηνεύτρια και ηθοποιός της οποίας η καλλιτεχνική πορεία εκτείνεται από το Μεσοπόλεμο έως τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια και τη δεκαετία του ’50.
Ο Στέλιος Ρόκκος (11 Φεβρουαρίου 1965) είναι Έλληνας τραγουδιστής, συνθέτης και στιχουργός.
Γεννήθηκε το 1965 στην Καλλιόπη της Λήμνου. Ξεκίνησε να τραγουδά και να παίζει κιθάρα επαγγελματικά στη Λήμνο το 1984 και από το 1988 εκτός Λήμνου. Από τότε έχει κυκλοφορήσει πάνω από 12 άλμπουμ, τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν εμπορική επιτυχία.
Ο Γιώργος Κατσαρός (7 Μαρτίου 1934) είναι Έλληνας συνθέτης, μαέστρος και δεξιοτέχνης του σαξόφωνου, ο οποίος έχει κάνει διεθνή καριέρα. Έχει συμμετάσχει σε ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου και έχει συνεργαστεί με γνωστούς τραγουδιστές όπως η Ρένα Βλαχοπούλου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Νανά Μούσχουρη κ.α. Ακόμη έχει συνεργαστεί με άλλους συνθέτες όπως ο Μίμης Πλέσσας.
4 Μαρτίου 1943 - 1 Μαρτίου 2012) ήταν δημοφιλής Ιταλός τραγουδοποιός, ηθοποιός και σκηνοθέτης.
Σε μουσικό επίπεδο υπήρξε ένας από τους πλέον καταξιωμένους Ιταλούς τραγουδοποιούς και η σταδιοδρομία του, αγγίζει τα 50 χρόνια συνεχούς καλλιτεχνικής δραστηριότητας.
Ο Σάκης Μπουλάς (Κιλκίς, 11 Μαρτίου 1954 - Μαρούσι Αττικής, 21 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Έλληνας ηθοποιός, στιχουργός, επιχειρηματίας, ερμηνευτής και παρουσιαστής.
Η καταγωγή του ήταν από τον Πειραιά, όπου και μεγάλωσε. Όταν ήταν μικρός, οι γονείς του τον παρότρυναν να γίνει δικηγόρος λόγω της άνεσης που παρουσίαζε στον λόγο, ωστόσο αυτός επέλεξε το τραγούδι και την ηθοποιία. Παλαιότερα ήταν ιδιοκτήτης καταστήματος με έπιπλα.
Ο Σταύρος Ξαρχάκος (14 Μαρτίου 1939) είναι Έλληνας συνθέτης και πολιτικός. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες του έντεχνου και λαϊκού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι και στο Julliard School of Music της Νέας Υόρκης. Έχει γράψει τραγούδια σε περισσότερους από 42 δίσκους, μουσική για 21 ταινίες και 15 τηλεοπτικές παραγωγές. Ακόμα, έχει συνθέσει μουσική για αρχαία τραγωδία, δράματα και διεθνή μπαλέτα.
Ο Αττίκ (πραγματικό όνομα: Κλέων Τριανταφύλλου, 19 Μαρτίου 1885 - 29 Αυγούστου 1944) ήταν Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής των τραγουδιών του. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού στις αρχές του 20ού αιώνα.
Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ (Серге́й Васи́льевич Рахма́нинов, 1 Απριλίου 1873 – 28 Μαρτίου 1943) ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας.
Στις 6 Απριλίου του 1974 οι ΑΒΒΑ κερδίζουν την πρώτη θέση στο διαγωνισμό της Eurovision με το τραγούδι τους Waterloo που συγκέντρωσε 24 βαθμούς. Την χρονιά εκείνη, η Ελλάδα έκανε την πρώτη της εμφάνιση και κατέλαβε την 11η θέση, με το τραγούδι "Κρασί, θάλασσα και το αγόρι μου", το οποίο ερμήνευσε η Μαρινέλλα.
Η Μονσεράτ Καμπαγιέ (Montserrat Caballé, πλήρες όνομα María de Montserrat Viviana Concepción Caballé i Folch ; Βαρκελώνη 12Απριλίου 1933 - Βαρκελώνη 6 Οκτωβρίου 2018) ήταν Ισπανίδα υψίφωνος της όπερας. Ερμήνευσε μια ευρεία γκάμα ρόλων αλλά είναι περισσότερο γνωστή για τα έργα του Βέρντι που ερμήνευσε αλλά και για το ρεπερτόριο του μπελ κάντο με το οποίο ασχολήθηκε, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τα έργα των Ροσίνι, Μπελίνι και Ντονιτσέττι.
Η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ (Barbara Joan "Barbra" Streisand, 24 Απριλίου 1942) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός, συγγραφέας, παραγωγός ταινιών και σκηνοθέτης. Έχει βραβευτεί με δύο βραβεία Όσκαρ (ένα Α' Γυναικείου Ρόλου κι ένα Καλύτερου Τραγουδιού), οχτώ Βραβεία Γκράμι, πέντε Βραβεία Έμμυ, ένα ειδικό Βραβείο Τόνυ, βραβείο του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου και βραβείο Peabody και είναι μίας από τους λίγους καλλιτέχνες που έχουν κερδίσει Όσκαρ, Έμμυ, Γκράμι και Βραβείο Τόνι.
Είναι μία από τις πιο επιτυχημένες καλλιτέχνες στη μοντέρνα ιστορία της καλλιτεχνικής βιομηχανίας με πωλήσεις πάνω από 71,5 εκατομμύρια δίσκους στις Ηνωμένες Πολιτείες και 140 εκατομμύρια δίσκους παγκοσμίως. Είναι η μεγαλύτερη σε πωλήσεις γυναίκα καλλιτέχνης στι λίστα των Μεγαλύτερων σε Πωλήσεις Καλλιτεχνών της RIAA, η μόνη γυναίκα που βρίσκεται μέσα στο top 10 και η μόνη καλλιτέχνης εκτός της σκηνής του ροκ. Μαζί με τον Φρανκ Σινάτρα, τη Σερ και τη Σίρλεϊ Τζόουνς, μοιράζεται τη διάκριση να έχει βραβευτεί με Όσκαρ υποκριτικής και να έχει φτάσει στην κορυφή του U.S. Billboard Hot 100 chart.
Σύμφωνα με την RIAA, η Στράιζαντ κατέχει το ρεκόρ για τα περισσότερους δίσκους στο τοπ 10 από όλες τις γυναίκες καλλιτέχνες - σύνολο 32 από το 1963. Συνολικά έχει 51 χρυσούς δίσκους, 30 πλατινένιους και 13 πολυπλατινένιους στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Πέρα από την καριέρα της στο χώρο της μουσικής, η Στράιζαντ έχει διαγράψει λαμπρή πορεία στο χώρο του κινηματογράφου. Έκανε την πρώτη της κινηματογραφική εμφάνιση το 1968 στο μιούζικαλ Ένα Αστείο Κορίτσι (Funny Girl) σε σκηνοθεσία Γουίλιαμ Γουάιλερ, ενώ ήταν ήδη καταξιωμένη στο χώρο της μουσικής. Η ταινία της χάρισε Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου το οποίο μοιράστηκε με την Κάθριν Χέπμπορν επίσης νικήτρια εκείνη τη χρονιά για την ταινία Το Λιοντάρι του Χειμώνα (Lion in the Winter). Έπειτα ακολούθησε μια σειρά από επιτυχημένες ταινίες όπως: Άλο, Ντόλι! (Hello Dolly, 1969), Μια Τρελή Τρελή Καταδίωξη (What's up Doc?, 1972), Τα καλύτερά μας χρόνια (The Way We Were, 1973) (για το οποίο έλαβε την δεύτερή της υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου[) και Ένα Αστέρι Γεννιέται (A Star Is Born, 1976).
Το 1982 σκηνοθέτησε και έκανε την παραγωγή της ταινίας Yentl, ενώ το δεύτερό της σκηνοθετικό εγχείρημα, η ταινία του 1991 Ο Πρίγκηπας της Παλίρροιας (The Prince of Tides) της χάρισε μια υποψηφιότητα για την παραγωγή της ταινίας. Το 1996 σκηνοθέτησε τη ρομαντική κωμωδία Ο καθρέφτης Έχει δυο πρόσωπα (The Mirror Has Two Faces) στην οποία είχε επίσης τον πρωταγωνιστικό ρόλο που της χάρισε μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ερμηνείας σε μιούζικαλ ή κωμωδία. Πιο πρόσφατος αξιοσημείωτος κινηματογραφικός της ρόλος είναι εκείνος της Ροζ Φόκερ στην κωμωδία Πεθερικά της Συμφοράς (Meet the Fockers, 2004) (σίκουελ της ταινίας του 2000 Γαμπρός της Συμφοράς (Meet the Parents) ) και στο σίκουελ Γονείς της Συμφοράς (Little Fockers, 2010).
Για το σημερινό εξώφυλλο είχαμε πολλές επιλογές, καθώς η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ έχει κυκλοφορήσει πολλούς δίσκους και έγιναν μάλιστα χρυσοί και πλατινένιοι. Διαλέξαμε το συγκεκριμένο εξώφυλλο από το 12ο άλμπουμ “Stoney End”, που κυκλοφόρησε το 1971, για την ταξιδιάρικη αύρα που εκπέμπει και γιατί αποτέλεσε μια συνειδητή αλλαγή κατεύθυνσης για την Στρέιζαντ σε έναν πιο αισιόδοξο σύγχρονο ποπ/ροκ ήχο με παραγωγό τον Ρίτσαρντ Πέρι. Επιλέγουμε λοιπόν συνειδητά στροφή προς αισιόδοξες κατευθύνσεις!
Ο Φρανσίς Λαι (Francis Lai, 26 Απριλίου 1932 - 7 Νοεμβρίου 2018) ήταν Γάλλος ακορντεονίστας και συνθέτης, γνωστός κυρίως από τις συνθέσεις του για κινηματογραφικές ταινίες.
Ο Φράνσις Λάι γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας. Λίγο μετά τα 20 του εγκαταλείπει την πόλη που γεννήθηκε, μετακομίζει στο Παρίσι όπου και γίνεται μέλος της ιδιαίτερα δραστήριας μουσικής σκηνής της Μονμάρτρης. Το 1965 γνωρίζει τον σκηνοθέτη Κλωντ Λελούς και συνεργάζονται στη συγγραφή της μουσικής για την ταινία του Λελούς Ένας Άντρας Μια Γυναίκα(Un homme et une femme).
Η ταινία θα βγει στις αίθουσες τον επόμενο χρόνο και θα γίνει τεράστια επιτυχία. Έκτος από το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας και τα άλλα βραβεία ο νεαρός Φράνσις Λάι θα κερδίσει μια υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα καλύτερης μουσικής επένδυσης. Η επιτυχία αυτή θα του ανοίξει το δρόμο για μια μεγάλη καριέρα στο σινεμά όχι μόνο στη γενέτειρα του Γαλλία αλλά και στη Μεγάλη Βρετανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το 1969 γράφει τη μουσική για την ταινία του Ρενέ Κλεμάν Ο Ταξιδιώτης της Βροχής (Le Passager de la Pluie) ενώ ένα χρόνο μετά κερδίζει ένα Όσκαρ και τη Χρυσή Σφαίρα για καλύτερη μουσική επένδυση με τη μουσική που έγραψε για την ταινία Love Story. To soundtrack της ταινίας γίνεται μεγάλη επιτυχία και το κεντρικό τραγούδι Where Do I Begin θα μείνει για πολύ καιρό στα τσαρτς. Ο Λάι έγραψε και τη μουσική για τη συνέχεια της ταινίας Oliver's Story που γυρίστηκε το 1978.
Ο Φράνσις Λάι γνώρισε μεγάλη επιτυχία με τη μουσική που έγραψε για μια σειρά ερωτικών ταινιών όπως τα φιλμ Emmanuelle(1974), Emmanuelle 2 (1975) και Bilitis (1977). Η σύνθεση του Aujourd'hui C'est Toi αποτελεί το μουσικό θέμα της μακροβιότατης σειράς ντοκυμαντέρ του BBC, Panorama.
Σε μια καριέρα 40 και πλέον ετών ο Φράνσις Λάι έγραψε επίσης μουσική για τηλεοπτικά προγράμματα και είτε μόνος είτε σε συνεργασία με άλλους έχει συνθέσει τη μουσική για πάνω από εκατό ταινίες και έχει προσωπικά γράψει περισσότερα από εξακόσια τραγούδια.
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από το βινύλιο της μουσικής που έγραψε με μεγάλη επιτυχία ο Φρανσίς Λάι για την ταινία Love Story. Μια ρομαντική, αγνή, γλυκόπικρη ταινία, η οποία έχει ψηφιστεί από τις ρομαντικότερες ταινίες όλων των εποχών και η οποία στέλνει δυνατά το μήνυμα ότι η αγάπη είναι πάνω απ’ όλα. Το ξεχωρίσαμε όμως κυρίως για τη λιτή, αλλά ουσιαστική έκφραση για την αγάπη, που έχει γραφτεί πάνω στο εξώφυλλο: «Αγάπη σημαίνει να μην χρειάζεται ποτέ να λες συγνώμη…».
Ο Φρανσίς Λαι (Francis Lai, 26 Απριλίου 1932 - 7 Νοεμβρίου 2018) ήταν Γάλλος ακορντεονίστας και συνθέτης, γνωστός κυρίως από τις συνθέσεις του για κινηματογραφικές ταινίες.
Ο Φράνσις Λάι γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας. Λίγο μετά τα 20 του εγκαταλείπει την πόλη που γεννήθηκε, μετακομίζει στο Παρίσι όπου και γίνεται μέλος της ιδιαίτερα δραστήριας μουσικής σκηνής της Μονμάρτρης. Το 1965 γνωρίζει τον σκηνοθέτη Κλωντ Λελούς και συνεργάζονται στη συγγραφή της μουσικής για την ταινία του Λελούς Ένας Άντρας Μια Γυναίκα(Un homme et une femme).
Ο Χάρρυ Κλυνν (Καλαμαριά, 7 Μαΐου 1940 – Καλαμαριά, 21 Μαΐου 2018), γεννημένος ως Βασίλης Τριανταφυλλίδης, ήταν Έλληνας κωμικός και σατιρικός ηθοποιός.
Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια Πόντιων προσφύγων, τον Νίκο και την Κυριακή Τρανταφυλλίδη. Εξαιτίας των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, ωθήθηκε στην εργασία από την ηλικία των 5 ετών. Παράλληλα φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη άλλαξε τη ζωή του καθώς, εκτός από το πρώτο βραβείο, «κέρδισε» και μια πρόταση από τον Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.
Για τρία χρόνια, ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις σπουδές του στην Δραματική Σχολή του Kατσέλη, εμφανίστηκε περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα. Άρχισε να γίνεται πιο γνωστός μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια»), στις αρχές της δεκαετίας του 1960, και μετά τις πρώτες θεατρικές εμφανίσεις του στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου.
Το 1964 έκανε μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος διήρκεσε 10 χρόνια και δούλεψε τόσο στις HΠA όσο και στον Kαναδά σε κέντρα της ελληνικής διασποράς και σε καφεθέατρα ως stand up comedian (νέο είδος, που το εισήγαγε αργότερα στην Ελλάδα), ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων. Συνεργάστηκε επίσης για πολλά χρόνια με τα περιοδικά «Playboy», «Village» και «On the double» και με την εφημερίδα «Daily Worker».
Στο Σικάγο παντρεύτηκε την γυναίκα του, Χαρίκλεια, και απέκτησε το πρώτο από τα τρία παιδιά του, τον Νίκο. Τότε του προτάθηκε να παίξει στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», πρόταση που τελικά δεν δέχτηκε. Αργότερα απέκτησε τον δεύτερο γιο του, τον Αποστόλη, στο Μόντρεαλ. Η κόρη του Κορίνα γεννήθηκε στην Αθήνα.
Τον χειμώνα του 1974 γύρισε στην Ελλάδα και πρωτοεμφανίστηκε σε μπουάτ της Πλάκας αλλά και σε διάφορα νυχτερινά κέντρα. Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978. Αυτός ο δίσκος αλλά και οι υπόλοιποι δίσκοι του βρίσκονται για χρόνια στις πρώτες θέσεις των δισκογραφικών charts ενώ οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.
Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGB και οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.ά. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.
Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 ζούσε μόνιμα στη γενέτειρά του, την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, όπου έγραφε βιβλία (κυκλοφορούν 12 βιβλία του), έπαιζε στο θέατρο, ζωγράφιζε (έχει κάνει 8 ατομικές εκθέσεις) και ηγούνταν της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Καλαμαριάς.
Η σχέση του Χάρρυ Κλυνν με την τηλεόραση άρχισε με πολλά διαφημιστικά σποτ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν βραβευθεί από τα Φεστιβάλ Ελληνικής Διαφημιστικής Δημιουργίας της EΔEE.
Ο Χάρρυ Κλυνν ξεκίνησε να γράφει από νεαρή ηλικία. Μόλις στα 15 του δημοσίευσε ένα ποίημά του στην εφημερίδα Μακεδονία. Μέχρι την ηλικία των 18 ετών πολλά από τα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε φιλολογικά περιοδικά της εποχής. Η συγγραφική του δραστηριότητα είναι συνεχής από τότε και πολύ υλικό του δεν έχει δει ακόμα το φως της δημοσιότητας.
Μεγάλη αγάπη του υπήρξε ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Το 1980 ηγήθηκε μίας ομάδας Ποντίων και φίλων του συλλόγου της γενέτειράς του, του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Σκοπός της ομάδας αυτής ήταν η αποκατάσταση του ονόματος του ποδοσφαιρικού σωματείου. Η προσπάθεια κρίνεται επιτυχημένη αφού η ομάδα κατά το διάστημα της προεδρίας του αποκτά γήπεδο, επανέρχεται στην Α΄ Εθνική Κατηγορία μετά από 20 χρόνια, αποκτά υποδομές, φυτώριο και γύρω της συσπειρώνει παλιούς και νέους φίλους. Ο Χάρρυ Κλυνν προχωρά και σε προτάσεις αναδιάρθρωσης του θεσμικού πλαισίου του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή της σύγκρουσης του 1988 μεταξύ συλλόγων και πολιτείας που οδηγεί για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά σε διακοπή του πρωταθλήματος.
Την εποχή εκείνη το επαγγελματικό ποδόσφαιρο περνάει νέα μεγάλη κρίση. H πολιτεία αφαιρεί τη διοργάνωση του πρωταθλήματος από την ΕΠΑΕ και την παραχωρεί στην ΕΠΟ. Ομόφωνα όλες οι ομάδες προτείνουν για πρόεδρο της ΕΠΑΕ τον Xάρρυ Kλυνν. O Xάρρυ Kλυνν αναλαμβάνει την προεδρία, αναδιοργανώνει την EΠAE, έρχεται σε επαφές με τη FIFA και την UEFA και προτείνει όρους που είναι εξαιρετικά ελκυστικοί και η πολιτεία δεν μπορεί να αρνηθεί. Το πρωτάθλημα τελικά ξαναγυρίζει στην ΕΠΑΕ. Τρία χρόνια αργότερα αποχωρεί από την προεδρία.Η πρότασή του για την καθιέρωση ημιεπαγγελματικού ποδοσφαίρου απορρίφτηκε από την πλειοψηφία των ΠΑΕ.
Ένα αιώνα πριν ακριβώς γεννιέται ο Ο Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι (7 Μαΐου1840 – 6 Νοεμβρίου1893).
Δεν θα τον αδικήσουμε (θα ήταν τεράστιο λάθος!!!) και θα του αφιερώσουμε κάποια άλλη μέρα που δεν δώσανε ραντεβού τόσο μεγάλοι καλλιτέχνες. Θα σας δώσουμε όμως μια μικρή γεύση.
Σαν σήμερα όμως έγινε και ένα πολύ σημαντικό γεγονός της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας. Τη Δευτέρα 7 Μαΐου του 1824 έγινε πρεμιέρα της «Ενάτης Συμφωνίας» του γερμανού συνθέτη Λούντβιχ βαν Μπετόβεν στο Κερντνερτορτεάτερ της Βιέννης. Για πολλούς, αποτελεί το κορυφαίο ανθρώπινο δημιούργημα στον τομέα της μουσικής και ασφαλώς το σπουδαιότερο έργο του γερμανού συνθέτη. Ένας ύμνος στη χαρά και την παγκόσμια συναδέλφωση. Χρειάστηκε έξι χρόνια για να το ολοκληρώσει, από το 1818 ως το 1824, αλλά καλλιεργούσε εδώ και χρόνια την ιδέα της μελοποίησης του ποιήματος του Φρίντριχ Σίλερ «Για τη Χαρά» ή όπως το γνωρίζουμε «Ωδή στη Χαρά». Έχουν υπάρξει πολλές εκτελέσεις από διάφορες ορχήστρες. Εμείς διαλέξαμε το σημερινό εξώφυλλο από τα άλμπουμ με τις εννιές συμφωνίες του Μπετόβεν με τον Χέρμπερτ φον Κάραγιαν και την Φιλαρμονική του Βερολίνου, γιατί θαυμάζουμε το έργο του και ήταν ελληνικής καταγωγής! Και το συνοδεύουμε με κάποιους αντιπροσωπευτικούς στίχους του ποιήματος : «Χαρά, όμορφη σπίθα των θεών! ... Αυτό το φιλί για όλο τον κόσμο!»
Ο Ενρίκε Ιγκλέσιας (Enrique Miguel Iglesias Preysler, 8 Μαΐου 1975) είναι Ισπανός τραγουδιστής, στιχουργός, ηθοποιός, παραγωγός. Θεωρείται ευρέως ως ο βασιλιάς της λάτιν ποπ μουσικής. Ο Ιγκλέσιας ξεκίνησε την καριέρα του στα μέσα της δεκαετίας του 1990 σε μια αμερικανική ισπανόφωνη εταιρεία, την Fonovisa Records, με το όνομα Ενρίκε Μαρτίνες προτού αρχίσει να χρησιμοποιεί το Ενρίκε Ιγκλέσιας και γίνει ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια της μουσικής στην Λατινική Αμερική και στην ισπανική αγορά των ΗΠΑ. Με την έναρξη της νέας χιλιετίας, είχε πραγματοποιήσει μια σημαντική επιτυχία στην αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών και υπέγραψε συμβόλαιο με την Universal Music Group για να κυκλοφορήσει την δισκογραφία του, τόσο στα αγγλικά όσο και στα ισπανικά.
Ο Ενρίκε Ιγκλέσιας έχει πουλήσει πάνω από 170 εκατομμύρια δίσκους (και των singles) παγκοσμίως και έγινε ένας από τους Ισπανούς καλλιτέχνες με τις περισσότερες πωλήσεις δίσκων. Είναι ο γιος του επίσης Ισπανού τραγουδιστή Χούλιο Ιγκλέσιας.
Στις 12 Ιουλίου, 1995, o Ιγκλέσιας κυκλοφόρησε το άλμπουμ Enrique Iglesias, μια συλλογή με ροκ μπαλάντες, συμπεριλαμβανομένων επιτυχίες όπως το "Si Tú Te Vas", "Experiencia religiosa", και άλλα. Ο δίσκος πούλησε μισό εκατομμύριο αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα , ένα σπάνιο γεγονός για ένα άλμπουμ που ηχογραφήθηκε σε μια γλώσσα εκτός της αγγλικής, πήγαινε για Χρυσό στην Πορτογαλία από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του, και πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο αντίτυπα μέσα στους επόμενους τρεις μήνες.
Το τραγούδι του «Por Amarte» περιλήφθηκε στην τηλενουβελα Marisol, αλλά αντί "Por amarte Daria mi vida" (To love you, i'd give my life - Για να σ'αγαπήσω θα έδινα την ζωή μου), οι λέξεις ήταν "Por amarte Marisol, moriría" (To love yo, Marisol , i'd die - Για να σ'αγαπήσω Μαρισολ,θα πέθαινα). Το CD παρήγαγε επίσης εκδόσεις στα ιταλικά και πορτογαλικά , με τα περισσότερα τραγούδια μεταφρασμένα σε αυτές τις γλώσσες.
Πέντε από τα τραγούδια από αυτό το άλμπουμ ξεχωρίζουν, το «Por Amarte», «No Llores Por MI", και "Trapecista". Το άλμπουμ οδήγησε τον Ενρίκε να κερδήσει Grammy Award για Την Καλύτερη Λατινική Ποπ Εμφάνιση (Best Latin Pop Performance)
Την ίδια μέρα, τριάντα χρόνια νωρίτερα, γεννήθηκε ο Keith Jarrett.
Ο Κιθ Τζάρετ (γεννημένος στις 8 Μαΐου 1945) είναι Αμερικανός πιανίστας και συνθέτης της τζαζ και της κλασικής μουσικής. Ο Τζάρετ ξεκίνησε την καριέρα του με τον Αρτ Μπλέικι, παίζοντας με τον Τσαρλς Λόιντ και τον Μάιλς Ντέιβις. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ήταν επίσης αρχηγός του γκρουπ και σόλο ερμηνευτής σε τζαζ, τζαζ fusion και κλασική μουσική. Οι αυτοσχεδιασμοί του αντλούνται από τις παραδόσεις της τζαζ και άλλων ειδών, ιδιαίτερα της δυτικής κλασικής μουσικής, του γκόσπελ, του μπλουζ και της έθνικ λαϊκής μουσικής.
Το 2003, ο Jarrett έλαβε το Polar Music Prize, τον πρώτο βραβείο σύγχρονου και κλασικού μουσικού, και το 2004 έλαβε το βραβείο μουσικής Léonie Sonning. Το άλμπουμ του, The Köln Concert, που κυκλοφόρησε το 1975, έγινε η ηχογράφηση με τις περισσότερες πωλήσεις πιάνου στην ιστορία. Παίζοντας ο Jarrett συμμετείχε σωματικά, σιγοτραγουδούσε και άφηνε ελεύθερα εκείνα τα χαρακτηριστικά επιφωνήματά του, τα οποία, όπως ο ίδιος έχει εξηγήσει, δεν είναι αντιδράσεις στη μουσική του, αλλά αυθόρμητες, προσωπικές εκφραστικές επεκτάσεις της.
Ο Τζάρετ δεν μπορεί να παίξει από τότε που υπέστη εγκεφαλικό τον Φεβρουάριο του 2018. Ένα δεύτερο εγκεφαλικό, τον Μάιο του 2018, τον άφησε μερικώς παράλυτο και δεν μπορεί να παίξει με το αριστερό του χέρι.
Το σημερινό εξώφυλλο που διαλέξαμε είναι από το άλμπουμ «Escape» του Ενρίκε Ιγκλέσιας, το οποίο έγινε η μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία μέχρι και σήμερα. Το συγκεκριμένο αγγλόφωνο άλμπουμ του κυκλοφόρησε το 2001 πετυχαίνοντας μεγάλες πωλήσεις σε μια περίοδο που οι πωλήσεις των περισσότερων τραγουδιστών λατινικού ποπ έπεφταν. Καθόλου τυχαίο που αναφέρεται συχνά ως "ο βασιλιάς του λατινικού ποπ". Επίσης μας τράξηξε την προσοχή και η πολύ ωραία φωτογραφία του Ενρίκε που αποτυπώνει πετυχημένα το λατινικό του ταμπεραμέντο! Το άλμπουμ περιέχει το τραγούδι «Hero» που είναι η πιο επιτυχημένη μπαλάντα του Ενρίκε Ιγκλέσιας και παρέμεινε σε κορυφαίες θέσεις για πολλές εβδομάδες τόσο στην Αμερική, όσο και σε όλο το κόσμο. Φαίνεται πως πολλοί ψάχνουμε τον ήρωά μας ή θα θέλαμε να είχαμε τον ρόλο αυτό.
Η Καίτη Γκρέυ (πραγματικό όνομα: Αγγελική Καλαϊτζή, 14 Μαΐου 1924) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια του ελαφρού και λαϊκού τραγουδιού.
Γεννήθηκε στο χωριό Μυτιληνιοί της Σάμου. Ήταν τέσσερα αδέρφια. Υιοθετηθηκε απο την οικογενεια Καλαιτζη και μεγαλωσε στον Πειραια. Παντρευτηκε και χωρισε πολυ νεα και παρά τις πολλές κακουχίες τις οποίες βίωσε κατόρθωσε να ορθοποδήσει και να γίνει αρχικά ηθοποιός στα μπουλούκια της Ρίτας Τσάκωνα και αργότερα να τραγουδήσει ελαφρό τραγούδι με τον Γιάννη Βέλλα καθώς και άλλα μεγάλα ονόματα του ελαφρού τραγουδιού. Πρότυπό της υπήρξε ο Τζίμης Μακούλης. Το πρώτο της τραγούδι το ηχογράφησε το 1952 και ήταν η δημιουργία του Γιώργου Μητσάκη "Το μαράζι". Μετά την τεράστια επιτυχία που είχε, κατάφερε να γίνει το πρώτο όνομα στα μεγαλύτερα κέντρα της εποχής αλλά και να γραμμοφωνήσει όλους τους μεγάλους συνθέτες της εποχής.
Δικές της ερμηνείες υπήρξαν οι πρώτες εκτελέσεις επιτυχιών συνθετών όπως οι Βαμβακάρης, Παπαϊωάννου, Τσιτσάνης, Μητσάκης, Κολοκοτρώνης, Παπαγιαννοπούλου, Βίρβος, Δερβενιώτης, Μπακάλης,Ζαμπέτας, Τζαβέλλας.
Συνεργάστηκε με τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού και αν'εδειξε και μεγάλους τραγουδιστές όπως ο Στράτος Διονυσίου.
Τη ζωή της σημάδεψε ο 5χρονος αρραβώνας της με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Αργότερα ο αρραβώνας της με τον ηθοποιό Ανδρέα Μπάρκουλη αποτέλεσε μεγάλο γεγονός της εποχής. Το ίδιο και ο δεσμός της με τον εφοπλιστή Νίκο Λαιμό (1933-), αλλά και με τον ηθοποιό Κώστα Καρρά. Για ένα μεγάλο διάστημα βρέθηκε στα μεγαλύτερα κέντρα της Αμερικής, της Αυστραλίας, του Καναδά και της Γερμανίας γνωρίζοντας τον Έλβις Πρίσλευ, τον Τζίμ Χέντριξ, την Ρίτα Χέιγουορθ, την Μαρία Κάλλας, τον Σταύρο Νιάρχο, τον Αριστοτέλη Ωνάση.
Στην δεκαετία του ΄60 ήταν η πιο ακριβοπληρωμένη τραγουδίστρια έχοντας ημερομίσθιο που ξεπερνούσε ακόμα και τις 8.000 δραχμές. Αυτό αναγνωρίστηκε και από τα ελληνικά δικαστήρια σε μια δικαστική μάχη που υπήρχε με ιδιοκτήτη νυχτερινού κέντρου της εποχής. Ηχογράφησε περισσότερα από 1.500 τραγούδια, μέχρι και το 1996, οπότε και αποσύρθηκε από την δισκογραφία και τα νυχτερινά κέντρα. Το 1995 ο Κώστας Φέρρης υπογράφει συμβόλαιο με τον ΑΝΤ1 για την μεταφορά της θρυλικής ζωής της στην μικρή οθόνη. Ωστόσο αυτό δεν έμελλε να επιτευχθεί εξολοκλήρου μιας και το κόστος του προυπολογισμού δεν έφτασε και για τα 26 επεισόδια που είχε υπογραφεί η σύμβαση. Τα γυρίσματα έγιναν σε Ελλάδα, Τουρκία και Αίγυπτο ενώ το τραγούδι των τίτλων "Εγώ σε νίκησα ζωή" με ερμηνευτή τον Γιάννη Πάριο δεν βγήκε ποτέ στη δισκογραφία. Το 2006 κυκλοφόρησε η αυτοβιογραφία της, με τίτλο Έτσι όπως τα έζησα.
Έπαιξε σε 19 ταινίες ως ηθοποιός και τραγουδίστρια.
Την ίδια μέρα μερικά χρόνια νωρίτερα, γεννιέται ο Στέλιος Περπινιάδης (14 Μαΐου 1899 - 4 Σεπτεμβρίου 1977), γνωστός και ως Στελλάκης, ήταν Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής και οργανοπαίκτης ενώ φέρεται και ως συνθέτης, κυρίως του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Γεννήθηκε στην Τήνο, μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και το 1923 μετακόμισε στον Πειραιά, όπου ήρθε σε επαφή με Μικρασιάτες ρεμπέτες. Συνεργάστηκε κατά καιρούς σχεδόν με όλους τους μεγάλους συνθέτες, όπως ο Πάνος Τούντας, ο Γιοβάν Τσαούς, ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Κώστας Καρίπης, ο Βαγγέλης Παπάζογλου, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Στέλιος Χρυσίνης, ο Μπαγιαντέρας, ο Σπύρος Περιστέρης, ο Γιάννης Παπαϊωάννου ακόμη και ο Μάρκος Βαμβακάρης και αργότερα με τον Γιώργο Μητσάκη, το Μανώλη Χιώτη και άλλους. Θεωρείται το μεγαλύτερο αστέρι του τραγουδιού από το 1930 έως το 1950 ενώ έκανε αρκετά ντουέτα με γνωστές ερμηνεύτριες και ερμηνευτές της εποχής, όπως με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου, το Στράτο Παγιουμτζή, τη Μαρίκα Νίνου και τον Δημήτρη Περδικόπουλο αλλά και με τον Γιώργο Κάβουρα. Αξίζει να σημειωθεί για το ήθος των καλλιτεχνών του είδους και της εποχής ότι ο Στελλάκης δε δίσταζε να κάνει δεύτερη φωνή και μάλιστα πολύ διακριτικά σε καλλιτέχνες των οποίων τα ονόματα ήταν μηδαμηνά μπροστά στο δικό του.
Μια μέρα του 1938 βρέθηκε περαστικός από την Odeon την ώρα που ο Μάρκος Βαμβακάρης ηχογραφούσε τη "Νόστιμη Μαυροματού" του. Ο Στελλάκης δεν δίστασε να κάτσει να κάνει δεύτερη φωνή. Το αποτέλεσμα ήταν αριστούργημα σε σχέση με εκείνο που θα έβγαινε από τον Μάρκο σόλο, αλλά ο Στελλάκης δεν πήρε ούτε δραχμή και το όνομά του δε γράφτηκε επάνω στο δίσκο διότι εκείνο τον καιρό ο ίδιος δεσμευόταν με συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας με την εταιρία Columbia.
Γιος του ήταν ο επίσης γνωστός λαϊκός τραγουδιστής Βαγγέλης Περπινιάδης.
Αν νομίζετε ότι τελειώσαμε, γελιέστε. Καθ'ιστε αναπαυτικά γιατί θα πάμε στην άλλη μεριά του Ατλαντικού πριν ξαναγυρίσουμε στην χώρα μας.
O Μπόμπι Ντάριν (Bobby Darin, πραγματικό όνομα: Walden Robert Cassotto, 14 Μαΐου 1936 – 20 Δεκεμβρίου 1973) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός.
Γεννήθηκε με ασθενική καρδιά, στο Μπρονξ της Νέας Υόρκης. Η μητέρα του ήταν ανήλικη όταν έμεινε έγκυος και ποτέ δεν αποκάλυψε το όνομα του πατέρα του. Ο Ντάριν μεγάλωσε με τους γονείς της μητέρας του, πιστεύοντας μέχρι την ηλικία των 32 ετών πως εκείνη ήταν η μεγαλύτερη αδελφή του.
Τα προβλήματα υγείας δεν τον εμπόδισαν να γίνει ένα από τα ροκ ινδάλματα της γενιάς του, ενώ παράλληλα είχε μια σύντομη, αλλά καθόλου ευκαταφρόνητη, καριέρα στο Χόλιγουντ.
Ο Ντάριν πέθανε στις 20 Δεκεμβρίου του 1973 στο Λος Άντζελες, ύστερα από επιπλοκές της υγείας του μετά από εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς, τη δεύτερη που πραγματοποιούσε μετά το 1971.
Η ζωή του περιγράφεται στην ταινία «Beyond the Sea» του 2004, του Μπάρρι Λέβινσον. Τον ρόλο του Μπόμπι Ντάριν υποδύεται ο Κέβιν Σπέισι.
Και τώρα πάλι στην χώρα μας.
Η Σώτια Τσώτου (Λειβαδιά, 14 Μαΐου 1942 - Αθήνα, 10 Δεκεμβρίου 2011 ) ήταν σημαντική Ελληνίδα στιχουργός.
Ήταν το πέμπτο παιδί της οικογένειας του αγωνιστή του ΕΛΑΣ Γιώργου Κρανιώτη, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς μπροστά στο σπίτι του το Σεπτέμβρη του 1943. Το μένος των Γερμανών κατά του Γιώργου Κρανιώτη τους οδήγησε και στην πυρπόληση του σπιτιού του, με αποτέλεσμα να μείνει η οικογένεια του στο δρόμο. H γυναίκα του Ειρήνη, τρομοκρατημένη από τις βιαιότητες των Γερμανών χάθηκε από τους δικούς της, αγνοούμενη μέχρι το 1950, οπότε βρέθηκε να νοσηλεύεται στο Νοσοκομείο της Βούλας. Η δραματική περιπέτεια της οικογένειας της είχε ως αποτέλεσμα τη φυγή της μικρής Σώτιας.
Οι αδελφές Ιορδανού, συγγενείς της μητέρας της, την έφεραν σε ηλικία δύο ετών στην Αθήνα όπου υιοθετήθηκε από οικογένεια εύπορων μικροαστών, του Χαράλαμπου και Δέσποινας Τσώτου. Φοίτησε στο Ιδιωτικό Δημοτικό Σχολείο «Μαρσέλου» και στη συνέχεια στο Α' Γυμνάσιο της Αθήνας (Πλάκα) τα τρία πρώτα χρόνια και κατόπιν στη Ελληνογαλλική Σχολή Καλογραιών «Άγιος Ιωσήφ» στην οδό Χαριλάου Τρικούπη.
Από τα 18 της χρόνια εργαζόταν ως δημοσιογράφος, παράλληλα με τις σπουδές της στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και τις δραματικές σχολές του Πέλου Κατσέλη και του Κωστή Μιχαηλίδη. Η Δικτατορία της 21ης Απριλίου τη βρήκε στην εφημερίδα "Ελευθερία", η οποία διέκοψε αυθημερόν την έκδοσή της, θέτοντας τέλος στη δημοσιογραφική της καριέρα. Στη διάρκεια της Χούντας, συνελήφθη και κρατήθηκε πολλές φορές. Στην απομόνωση εμπνεύστηκε τα τραγούδια που θα την έκαναν λίγους μήνες αργότερα γνωστή σαν στιχουργό, το «Βρε δε βαριέσαι, αδελφέ» και το «Να 'τανε το '21».
Η καθοριστική συνεργασία της καριέρας της ήταν με τον Κώστα Χατζή, η οποία έδωσε τραγούδια διαμαρτυρίας κατά την διάρκεια της Δικτατορίας, όπως «Ο Στρατής», «Δε βαριέσαι αδελφέ», «Απ' το αεροπλάνο», «Της γειτονιάς μας ο τρελός», «Ένας Γερμανός και μια Εβραία», «Κάτι τρέχει», «Λεωφορείο ο κόσμος», «Νυχτώνει, δόξα τω Θεώ» κλπ. Κορύφωση της συνεργασίας της με τον Κώστα Χατζή αποτέλεσε ο δίσκος "Ρεσιτάλ", του οποίου οι πωλήσεις ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο δίσκους. Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου ήταν τα «Σύνορα η αγάπη δε γνωρίζει», «Σπουδαίοι άνθρωποι, αλλά», «Σ' αγαπώ (όπως η μάνα το παιδί)», «Κι ύστερα», «Δεν είμ' εγώ», «Η αγάπη όλα τα υπομένει» κ.α. Στις επιτυχίες τους από άλλους δίσκους συγκαταλέγονται επίσης τα τραγούδια «Αντίο», «Αν ερχόσουν», «Μη μας περιφρονάς», «Ο κύριος κανείς», «Πάλι ύπνος δε με πιάνει», «Είμαι ένας άνθρωπος απλός» κ.α.
Μια επίσης σημαντική συνεργασία ήταν με το Δώρο Γεωργιάδη, με τον οποίο συμμετείχαν στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης του 1972 και πήραν το πρώτο βραβείο με το τραγούδι «Αν ήμουν πλούσιος» και στο Φεστιβάλ Τραγουδιού της Eurovision του 1979 με το τραγούδι «Σωκράτης» που τραγούδησε η Ελπίδα. Ανάμεσα στις επιτυχίες της με τον Δώρο Γεωργιάδη ήταν επίσης τα τραγούδια «Ταξίδευα παιδί κι εγώ», «Κάποτε πήγα στην Αμέρικα», «Ο Ρωμιός», «Χίλια εννιακόσια τίποτα», «Μη βάζεις μαύρο» (Άννα Βίσση), «Εγώ δεν είμαι δικαστής», «Τι τις θες τις Κυριακές», «Άγιες οι καθημερινές» (Γιώργος Πολυχρονιάδης), «Υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι», «Σ' ευχαριστώ», «Καμιά φορά» (Ελπίδα) κ.α.
Έχει δύο κόρες, τη Δέσποινα, που είναι δημοσιογράφος, και την Ασημένια, που είναι μουσικός και τραγουδίστρια. Πέθανε στις 10 Δεκεμβρίου 2011, από καρκίνο, αφήνοντας πίσω της μεγάλα στιχουργικά έργα.
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από το δίσκο «Ουάι!» του Κώστα Χατζή, που περιέχει το ξεχωριστό και αγαπημένο μας τραγούδι «Από το αεροπλάνο» με στίχους της Σώτιας Τσώτου και μουσική Κώστα Χατζή. Το τραγούδι αυτό αποτελεί έναν ύμνο για τη ζωή, ένα «μουσικό ουράνιο τόξο»! Η στιχουργός έγραψε αυτούς τους εξαιρετικούς στίχους, μετά την πολύωρη, άνευ λόγου σύλληψή της στο αεροδρόμιο του Ελληνικού από στρατιωτικούς κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος της 21 Απριλίου του 1967. Όταν βρισκόταν στο αεροπλάνο, ταλαιπωρημένη, απογοητευμένη, αλλά και χαρούμενη που ήταν ελεύθερη, έβλεπε τους στρατιωτικούς που την ταλαιπώρησαν διαφορετικά «...μοιάζουν μυρμήγκια οι ανθρώποι» και με αισιοδοξία έξιωξε τους φόβους της και την άσχημη εμπειρία της, αποτυπώνοντας τα αισθήματά της στους στίχους της. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες πως να μην αναδυθεί ένα διαμάντι. Μοναδικά όμορφοι και δυνατοί στίχοι!
19 MAIOY - HMEΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΟΥΣ....
ΤΡΑΓΟΥΔΙ-ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΙΩΓΜΟ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΤΟΥΣ...
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα.
Το σημερινό εξώφυλλο το αφιερώνω στους προγόνους μου, σε όλους τους Πόντιους, σε όλους τους Μικρασιάτες. Όταν γνωρίζουμε την ιστορία, όταν δεν λησμονούμε, τότε μόνο έχουμε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Και θέλουμε για τους μαθητές μας, τα παιδιά μας μια ζωή ελεύθερη, διώχνοντας κάθε απειλή που προέρχεται εξωτερικά η εσωτερικά. Διάλεξα το τραγούδι «Εκάεν και το Τσάμπασιν», γιατί ήταν το αγαπημένο του πατέρα μου και επέλεξα μια εικόνα που θα ήθελα για το εξώφυλλο του δίσκου. με την εκτέλεση του τραγουδιού από τον αγαπημένο του τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη....
Χρωστάμε από τις 20 Μαϊου να μιλήσουμε για μια μεγάλη καλλιτέχνη την Cher.
Η Σερ (Cher) (Cherilyn Sarkisian, 20 Μαΐου 1946) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια, ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός. Αναφέρεται συχνά ως η Θεά της ποπ και έχει βραβευτεί με Όσκαρ, Grammy, Emmy, 4 Χρυσές Σφαίρες, ένα βραβείο από το φεστιβάλ των Καννών και ένα People's Choice Award για το έργο της στην μουσική, την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.
Έχει ξεχωρίσει για την ξεχωριστή κοντράλτο φωνή της αλλά και για την έντονη προσωπικότητά της. Οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 100 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως ως σόλο καλλιτέχνης, έχει λάβει διθυραμβικές κριτικές για τις υποκριτικές της ικανότητες και η καριέρα της μετράει πάνω από 5 δεκαετίες, με αποτέλεσμα να θεωρείται βετεράνος για τον παγκόσμιο χώρο του θεάματος.
Ξεκίνησε την καριέρα της το 1963 στο πλευρό του Sonny Bono. Έπειτα από μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες που έκαναν ως Sonny & Cher, τη δεκαετία του 1970 επιδίωξε να μετατραπεί σε τηλεοπτική ντίβα, παρουσιάζοντας πολύ επιτυχημένα ψυχαγωγικά σόου που άφησαν εποχή και συνάντησε επιτυχία ως solo τραγουδίστρια πλέον, κατορθώνοντας 3 #1 singles στο Billboard chart και αρκετούς χρυσούς δίσκους. Το ξεχωριστό της ινδιάνικο στυλ πέρασε στο πάνθεον της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας και καθιέρωσε τάσεις και μόδες που όρισαν την δεκαετία του '70. Την δεκαετία του 1980 ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την καριέρα της στην υποκριτική.
Κέρδισε πολλά βραβεία, συμμετείχε σε ταινίες με καλές κριτικές και το 1986 κέρδισε το βραβείο Όσκαρ A' Γυναικείου Ρόλου για τη ταινία "Κάτω από τη λάμψη του φεγγαριού". Προς τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και έπειτα από μια "χλιαρή περίοδο" στην καριέρα της, κυκλοφόρησε το άλμπουμ Believe το οποίο πούλησε περισσότερα από 20 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ το ομώνυμο single μπήκε στη λίστα με τα 30 πιο εμβληματικά και εμπορικά επιτυχημένα singles όλων των εποχών. Με αυτό το single κατάφερε να γίνει η μοναδική καλλιτέχνης με χρονική διαφορά 33 ετών ανάμεσα στο πρώτο και το τελευταίο #1 single της στο Hot 100 Chart της Αμερικής. Επιπλέον είναι η μοναδική καλλιτέχνης με Top 10 επιτυχίες στο Billboard Chart των Ηνωμένων Πολιτειών σε κάθε μία από τις προηγούμενες 6 δεκαετίες.
Η καριέρα της έχει εγκωμιαστεί από τους περισσότερους καλλιτέχνες ιδίως όσο αφορά τη διάρκειά της αλλά και την ικανότητά της να προσαρμόζεται πάντα στα μουσικά δρώμενα της εποχής και να είναι επίκαιρη. Καθιέρωσε την γυναικεία αυτονομία σε έναν κατά βάση ανδροκρατούμενο χώρο και κατάφερε να εξελιχτεί σε ένα από τα μεγαλύτερα fashion icons που έχουν υπάρξει για τις πάντα εκκεντρικές εμφανίσεις της και την ξεχωριστή της σκηνική παρουσία.
Το 2005 η περιοδεία της "Living Proof : The Farewell Tour" είχε καταφέρει εισπράξεις 294 εκατομμυρίων δολαρίων από συνολικά 326 συναυλίες σε 20 χώρες με αποτέλεσμα να θεωρηθεί η πιο επιτυχημένη σε εισπράξεις περιοδεία από γυναίκα τραγουδίστρια όλων των εποχών μέχρι που έχασε την πρώτη θέση το 2008 από τη "Sticky & Sweet Tour" της Μαντόνα με εισπράξεις 437 εκατομμυρίων δολαρίων. Το 2008 υπέγραψε τετραετές συμβόλαιο 180 εκατομμυρίων δολαρίων με το Caesar's Palace του Las Vegas για το σόου της "Cher at the Colosseum" με το οποίο πραγματοποίησε 192 συναυλίες. Ήταν το δεύτερο ακριβότερο συμβόλαιο που έχει υπογράψει καλλιτέχνης στην ιστορία των residency shows με πρώτη την Σελίν Ντιόν. Η περιοδεία της "Do you believe? World Tour" του 1999 της είχε αποφέρει εσιπράξεις 160 εκατομμυρίων δολαρίων και είχε θεωρηθεί μία από τις πιο επιτυχημένες περιοδείες όλων των εποχών. Το 2013 η Σερ επέστρεψε δισκογραφικά μετά από αρκετά χρόνια με το άλμπουμ "Closer to the truth" ενώ για το 2014 πραγματοποίησε παγκόσμια περιοδεία της με τίτλο "Dressed To Kill Tour". Τον Φεβρουάριο του 2017 ξεκίνησε πάλι να δίνει συναυλίες με το σόου Classic Cher.
Παράλληλα με τη μουσική και την ηθοποιία, έχει παράξει πλούσιο φιλανθρωπικό έργο και έχει διακριθεί για τον κοινωνικό της ακτιβισμό ιδίως σε ΛΟΑΤ δικαιώματα και την πολιτική της επιρροή σε θέματα που αφορούν την ενέργεια, το περιβάλλον και την διαχείριση φυσικών πόρων.
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από το ένατο άλμπουμ της Σερ “Heart of Stone” (1989). Έχει μια ιδιαίτερη εικονογράφηση με την Σερ να φωτογραφίζεται με μια πέτρινη, αλλά ραγισμένη καρδιά, στέλνοντας ένα μήνυμα ότι ακόμα και οι δυνατές καρδιές ραγίζουν. Περιέχει πολλές επιτυχίες, αλλά ένα τραγούδι που ξεχωρίζουμε είναι το "If I Could Turn Back Time". Μας αρέσει πολύ ο έντονος ρυθμός του και ο τίτλος του τραγουδιού. Γιατί μας θυμίζει ότι ο χρόνος περνάει και χάνεται. Είναι ωραίο λοιπόν να ζούμε το σήμερα!
Ο Γεράσιμος Λαβράνος (Κέρκυρα, 30 Μαΐου 1935 – Αθήνα, 24 Μαρτίου 2015) ήταν Έλληνας συνθέτης. Από πολύ μικρός έδειξε το ταλέντο του στις τέχνες αφού σε ηλικία 11 χρόνων ήταν μέλος της τοπικής φυλαρμονικής εταιρείας της γενέτειράς του, «Νίκος Μάντζαρος». Ακολουθώντας τη συμβουλή του δασκάλου του Σπ. Μεταλληνού στράφηκε στη μουσική τζαζ, παρά τις κλασικές σπουδές του. Δημιούργησε δεκάδες συνθέσεις (ο πρώτος δίσκος του κυκλοφόρησε στα 1958) τις οποίες ερμήνευσαν κορυφαία ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, ενώ πραγματοποίησε και πολλές περιοδείες στο εξωτερικό.
English
Deutsch
Ελληνικά