Ο Εμίρ Νεμάνια Κουστουρίτσα (24 Νοεμβρίου 1954) είναι Σέρβος σκηνοθέτης, ηθοποιός και μουσικός.
Κέρδισε δύο φορές τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ Καννών (για τις ταινίες του Ο μπαμπάς λείπει σε ταξίδι για δουλειές η οποία ήταν και υποψήφια για Oscar καλύτερης ξένης ταινίας και Underground), κι έχει επίσης τιμηθεί με το Ordre des Arts et des Lettres, που είναι η ύψιστη γαλλική διάκριση σε αναγνώριση σημαντικής προσφοράς στις τέχνες.
Μίκης (Μιχαήλ) Θεοδωράκης (29 Ιουλίου1925) είναι Έλληναςσυνθέτης, μικρασιατικής και κρητικής καταγωγής.Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες μουσικοσυνθέτες. Παράλληλα υπήρξε πολιτικός, πρώην υπουργός, τέσσερις φορές εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου με το Κ.Κ.Εκαι την Ν.Δ και ακτιβιστής τιμημένος με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν το 1983.
Στις 4 Ιουλίου οι Ηνωμένες Πολιτείες γιορτάζουν την ημέρα της ανεξαρτησίας τους, η οποία υπογράφτηκε στις 4 Ιουλίου 1776, στη Φιλαδέλφια.
Συντάχθηκε από τους Τόμας Τζέφερσον και Βενιαμίν Φραγκλίνο, ενώ η συμβολική της έγκριση έγινε στις 4 Ιουλίου 1776 από το Κογκρέσο και στηρίζεται στις πολιτικές ιδέες του Διαφωτισμού. Θεωρείται ως η πράξη ίδρυσης του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής καθώς και της ανεξαρτητοποίησής τους από τη Βρετανική αποικιοκρατία.
Ο Ρίτσι Μπλάκμορ (Ritchie Blackmore, 14 Απριλίου 1945) είναι θρυλικός κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των Deep Purple και των Rainbow, ενώ είναι ενεργός στο συγκρότημα Blackmore's Night. Συγκαταλέγεται στους καλύτερους κιθαρίστες της ροκ μουσικής.
Δεν θα πούμε πολλά για αυτόν τον σπουδαίο καλλιτέχνη. Μόνο θα τον ακούσουμε σε κάτι πραγματικά διαφορετικό.
Ο Τρίνι Λόπεζ 15 Μαϊου 1937 – 11 Αυγούστου 2020) ήταν Μεξικανοαμερικανός τραγουδιστής και κιθαρίστας.
Γεννήθηκε στο Ντάλας του Τέξας στις 15 Μαΐου 1937 και ανακαλύφθηκε το 1962 από το μουσικό παραγωγό Don Costa.
Το πρώτο του άλμπουμ ήταν το Trini Lopez Live at PJ's, και κυκλοφόρησε το 1963. Στο album συμπεριλήφθηκε το πιο γνωστό τραγούδι του Λόπεζ, το If I Had A Hammer, το οποίο έγινε νούμερο 1 σε 25 χώρες. Το 1962 το εν λόγω τραγούδι τραγουδήθηκε για πρώτη φορά από το συγκρότημα Peter, Paul and Mary. Άλλα δημοφιλή του τραγούδια είναι Lemon Tree (1965), I'm Coming Home Cindy (1966) και Sally Was a Good Old Girl (1968).
Στη συνέχεια στράφηκε και στην ηθοποιία. Ταινίες που έπαιξε ήταν Marriage On The Rocks (1965), Τhe Dirty Dozen (1967) , Antonio (1973).
Μπήκε στο International Latin Music Hall of Fame το 2003. Έλαβε μέρος σε συναυλία για την ανακούφιση των θυμάτων του τσουνάμι του 2004 στον Ινδικό Ωκεανό.
Το σημερινό εξώφυλλο το διαλέξαμε γιατί περιέχει το φοβερά ρυθμικό κομμάτι “If I Had A Hammer” του Τρίνι Λόπεζ, που αποτελεί ένα κλασικό κομμάτι, που όλοι έχουμε λικνιστεί στο άκουσμά του. Το τραγούδι αγαπήθηκε πολύ από το κοινό και πούλησε πάνω από ένα εκατομμύριο δίσκους. Αφηνόμαστε στον γνώριμο, ξεσηκωτικό ρυθμό του και χαζεύοντας το εξώφυλλό του, όπου η εικονογράφησή του έχει έντονα νοσταλγικό άρωμα μιας άλλης εποχής, μεταφερόμαστε με τη φαντασία μας όπου επιθυμούμε!
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου (Βάστας Αρκαδίας, 21 Ιουνίου 1950) είναι Έλληνας τραγουδιστής και συνθέτης.
Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο χωρίο που γεννήθηκε δηλαδή στην Βάστα Αρκαδίας (έως τα 7 του) και μερικές εμπειρίες του απ' αυτά τις έκανε τραγούδια, όπως τη "Σφεντόνα". Στα 12 του χρόνια πήρε την πρώτη του κιθάρα. Αργότερα συμμετείχε σε διάφορα συγκροτήματα της εποχής όπου έκανε και τα πρώτα του μουσικά βήματα. Το πρώτο του συγκρότημα, με το οποίο τραγουδούσε σε Ιταλικό στίχο σε διάφορα κλαμπ, το ονόμασε CROSSWORDS.
Άρχισε να τραγουδά ελληνικό τραγούδι στις αρχές της δεκαετίας του '70. Το 1972 καταγράφεται η πρώτη επαγγελματική του συμμετοχή σε δίσκο.
Το 1973 μετά το τέλος της στρατιωτικής του θητείας, πήγε στη Γερμανία, όπου στο Μόναχο συμμετείχε σε επιτροπές αντιδικτατορικού αγώνα, τραγουδώντας παράλληλα σε πολλά στέκια Ελλήνων φοιτητών και ομογενών. Η πρώτη του σημαντική γνωριμία έγινε το καλοκαίρι του 1974, συναντώντας, στο Παρίσι, το Μίκη Θεοδωράκη. Η συνεργασία τους όμως έμελλε να αρχίσει δύο χρόνια αργότερα.
Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα και άρχισε ουσιαστικά την επαγγελματική του πορεία στο τραγούδι.
Συνεργάζεται με όλους τους γνωστούς μουσικοσυνθέτες της σύγχρονης εποχής ξεκινώντας με πολιτικό τραγούδι στην δεκαετία του 70 και σιγά σιγά την επόμενη δεκαετία ερμηνεύει τραγούδια με ήχο σαφώς πιο ηλεκτρικό και στίχο που αφορά πιο σύγχρονα προβλήματα (μοναξιά, ναρκωτικά, αποξένωση, υπερβολική αστικοποίηση, προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, οικολογική καταστροφή κλπ).
Ευρωπαϊκή μέρα της μουσικής σήμερα, αλλά ας μην ξεχνάμε και το θέατρο και τον κινηματογράφο, ειδικά όταν έχουμε τα γενέθλια μιας μεγάλης κυρίας του. Εδώ μαζί με ένα τεράστιο μύθο του ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου,τι άλλο, τραγουδά και χορεύει
Η Μάρω Κοντού (21 Ιουνίου 1934, πραγματικό όνομα Μαριάνθη Κοντού) είναι Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, έχοντας επίσης και πολιτική σταδιοδρομία διατελώντας δημοτική σύμβουλος Αθηνών και βουλευτής στην Α΄ Περιφέρεια Αθηνών με τη Νέα Δημοκρατία.
Κατάγεται από τα Ψαρά. Αποφοίτησε από το Γ' Γυμνάσιο Θηλέων Μακρυγιάννη. Παράλληλα ολοκλήρωσε τη σχολή χορού, σημερινή Κρατική Σχολή Χορού, εξασφαλίζοντας και μια υποτροφία για τη σχολή HLADEK στη Γερμανία.
Σε διάστημα μεγαλύτερο των τριάντα πέντε ετών θεατρικής και κινηματογραφικής καριέρας, πρωταγωνίστησε σε 61 ταινίες μεγάλου μήκους και 90 θεατρικά έργα, ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου.
Η πρώτη επαγγελματική της ενασχόληση άρχισε το 1954 στον χορό Αρχαίας Τραγωδίας του Εθνικού Θεάτρου, όπου παρέμεινε μέχρι το 1958. Έλαβε την άδεια εξασκήσεως επαγγέλματος της ηθοποιού, ως εξαιρετικό ταλέντο, από Ανώτατη Κρατική Επιτροπή του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων. Το 1959 πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο, δίπλα στον Δημήτρη Χορν, με το έργο Ρομανσέρο του Ζακ Ντεβάλ.
Το 1990, παρουσίασε τη εκπομπή "Χωρίς παρεξήγηση", που είχε συνολικά μόλις 14 επεισόδια, προβαλλόταν από την ΕΤ2 και στο πρώτο επεισόδιο, στις 7 Μαΐου 1990, είχε καλεσμένη τη Ρένα Βλαχοπούλου.
Ασχολείται επίσης με τη ζωγραφική, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει με επιτυχία έκθεση στην γκαλερί Αντήνωρ το 1993. Πίνακάς της εκτίθεται στο Μουσείο Βορρέ.
Ας την απολαύσουμε σε μιά από τις πιο τρυφερές και επιτυχημένες ταινίες του Ελληνικού Κινηματογράφου, και στην ασπρόμαυρη και στην έχργωμη έκδοση της.
Πλούσια η σημερινή ημέρα και σε καμία περίπτωση δεν θα αδικήσουμε έναν από τους μεγάλους φιλοσόφους του 21ου αιώνα, τον Ζαν-Πoλ Σαρτρ.
Ο Ζαν-Πoλ Σαρτρ (γαλλικά: Jean-Paul Charles Aymard Sartre), (21 Ιουνίου 1905 - 15 Απριλίου 1980) ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης, κριτικός και πολιτικός ακτιβιστής, ο κυριότερος εκπρόσωπος του φιλοσοφικού υπαρξισμού και φαινομενολογίας, καθώς και υποστηρικτής της πολιτικής θεωρίας του Μαρξισμού. Θεωρούσε ότι οι διανοούμενοι πρέπει να παίζουν ενεργό ρόλο στην κοινωνία και ο ίδιος υπήρξε ένας εσωτερικά στρατευμένος καλλιτέχνης (όχι όμως και στρατευμένος από κάποιο κράτος ή καθεστώς) στηρίζοντας τις αριστερές πολιτικές επιλογές του με τη ζωή του και το έργο του. Στις δυτικές χώρες του ασκήθηκε έντονη κριτική για την υποστήριξη του προς τις κομμουνιστικές κυβερνήσεις της εποχής, όπως αυτές του Φιντέλ Κάστρο στην Κούβα, του Μάο στην Κίνα, καθώς και των Ερυθρών Χμερ στην Καμπότζη, αλλά και εντός της Γαλλίας για την υποστήριξη των Αλγερινών επαναστατών έναντι των γαλλικών στρατευμάτων κατά τον πόλεμο της Αλγερίας. Για τη στάση του αυτή έγινε απόπειρα δολοφονίας εναντίον του.
Ο Σαρτρ είναι επίσης γνωστός για την ανοικτή σχέση που διατηρούσε με τη διάσημη θεωρητικό του φεμινισμού και φιλόσοφο-μυθιστοριογράφο, Σιμόν ντε Μποβουάρ. Αχώριστοι πάνω από μισό αιώνα και οι δύο μαζί αμφισβήτησαν τις κοινωνικές και πολιτισμικές συμβάσεις του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσαν, το οποίο θεωρούσαν μεγαλοαστικό και ρηχό (μπουρζουά) ως προς τον τρόπο ζωής και σκέψης. Η σύγκρουση μεταξύ της καταδυναστευτικής, και πνευματικά καταστροφικής, συμμόρφωσης με το κατεστημένο, και η αναζήτηση του αυθεντικού τρόπου του υπάρχειν αποτέλεσε την κύρια θεματολογία της πρώιμης περιόδου του Σαρτρ. Αυτήν αποτύπωσε στο κύριο φιλοσοφικό του έργο με τίτλο Το είναι και το μηδέν (L'Être et le Néant) το οποίο εκδόθηκε το 1943, ενώ άλλα σημαντικά φιλοσοφικά έργα του αποτελούν τοΟ υπαρξισμός είναι ανθρωπισμός (L'existentialisme est un humanisme) του 1946, και η Κριτική της διαλεκτικής λογικής (La Critique de la raison dialectique) του 1960.
Αποστρεφόταν τις επίσημες τελετές και τα αξιώματα και γι' αυτό τον λόγο, το 1964, αρνήθηκε να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας, αναφέροντας πως ένας συγγραφέας δεν πρέπει να επιτρέψει στον εαυτό του να μετατραπεί σε θεσμό.Το έργο του εξακολουθεί να επηρεάζει και να αποτελεί αντικείμενο μελέτης των κοινωνιολογίας, κριτικής θεωρίας, μετα-αποικιοκρατισμού και λογοτεχνικής ανάλυσης.
O Jean-Paul Sartre και 20 αποφθέγματά του
"Η ζωή δεν έχει νόημα τη στιγμή που χάνεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι αιώνιος".
"Δεν ξέρουμε τι θέλουμε και όμως είμαστε υπεύθυνοι για αυτό που είμαστε. Αυτό είναι το γεγονός".
"Τα πάντα έχουν επινοηθεί, εκτός από το πώς να ζούμε".
"Κάθε υπάρχον πράγμα γεννιέται χωρίς λόγο, παρατείνεται από αδυναμία και πεθαίνει από τύχη".
"Πρέπει να κάνουμε πράξη το πάθος πριν μπορέσουμε να το νιώσουμε".
"Στις τρεις η ώρα είναι πάντα πολύ αργά ή πολύ νωρίς για οτιδήποτε θέλεις να κάνεις".
"Κάποιος είναι ακόμα αυτό που πρόκειται να πάψει να είναι και ήδη αυτό που πρόκειται να γίνει. Κάποιος ζει το θάνατό του, κάποιος πεθαίνει τη ζωή του".
"Ο Θεός είναι απουσία. Ο Θεός είναι η μοναξιά του ανθρώπου".
"Ο άνθρωπος είναι ένα άχρηστο πάθος."
"Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος γιατί από τη στιγμή που ρίχνεται στον κόσμο, είναι υπεύθυνος για ό,τι κάνει".
"Η ανυπαρξία στοιχειώνει την ύπαρξη."
"Η ζωή αρχίζει στην άλλη πλευρά της απελπισίας."
"Όλες οι ανθρώπινες δραστηριότητες είναι ισοδύναμες και όλες είναι καταρχάς καταδικασμένες σε αποτυχία."
"Είναι βέβαιο ότι δε μπορούμε να ξεφύγουμε από την αγωνία, γιατί είμαστε η αγωνία."
"Το ξέρω. Ξέρω ότι δεν θα συναντήσω ποτέ ξανά κάτι ή κάποιον που θα με εμπνεύσει με πάθος. Ξέρεις, είναι πολύ δύσκολο να αρχίσεις να αγαπάς κάποιον. Πρέπει να έχεις ενέργεια, γενναιοδωρία, τυφλότητα. Υπάρχει ακόμη και μια στιγμή, στην αρχή, που πρέπει να πηδήξεις πάνω από έναν γκρεμό: αν το σκεφτείς δεν το κάνεις. Ξέρω ότι δεν θα πηδήξω ποτέ ξανά".
"Οι λέξεις είναι γεμάτα πιστόλια".
"Δεν είμαι πια σίγουρος για τίποτα. Αν ικανοποιώ τις επιθυμίες μου, αμαρτάνω αλλά απαλλάσσομαι από αυτές, αν αρνούμαι να τις ικανοποιήσω, μολύνουν ολόκληρη την ψυχή".
"Κάποιος πεθαίνει πάντα πολύ νωρίς - ή πολύ αργά. Και όμως, η ζωή είναι εκεί, τελειωμένη: η γραμμή έχει τραβηχτεί, και όλα πρέπει να αθροιστούν. Δεν είσαι τίποτα άλλο από τη ζωή σου".
"Όπως όλοι οι ονειροπόλοι, μπέρδεψα την απογοήτευση με την αλήθεια."
"Αχ! Πόσο μισώ τα εγκλήματα της νέας γενιάς: είναι ξερά και στείρα σαν το γαρύφαλλο."
"Η ανυπαρξία βρίσκεται τυλιγμένη στην καρδιά της ύπαρξης σαν σκουλήκι".
"Υπάρχω, αυτό είναι όλο, και το βρίσκω αηδιαστικό."
ΥΓ Η παλαιότερη επιλογή ήταν το παρακάτω τραγούδι:
Μιλτιαδης Πασχαλιδης Αγυριστο κεφαλι
Στίχοι: Άλκης Αλκαίος
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης
Άλμπουμ: Βυθισμένες άγκυρες
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 2001
ΣΤΙΧΟΙ
Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει
ενθύμια παλιά και φυλακτά
Οι ήρωες το σκάνε απ’ την οθόνη
ξυλάρμενοι τραβανε στ’ ανοιχτα
Πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,
δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι
πού μας πηγαίνει αυτό το τρεχαντήρι,
δεν ξέρω γέμισε μου το ποτήρι
Τα μάρμαρα στο φως αντιφεγγίζουν
σε ποιο ταξίδι σ’ έχω ξαναδεί
τυφλά πουλιά το τζάμι μου ραμφίζουν
το πλένει στα φανάρια ένα παιδί
κι ένας τελάλης σ’ έρημη πλατεία
τριάντα χρόνια ψάχνει την αιτία
Στους δρόμους καβαλάρηδες καλπάζουν
και κυνηγούν τ’ αδέσποτα σκυλιά
και οι νοικοκυραίοι που τρομάζουν,
ξορκίζουν μ’ αγιασμό το σατανά
Δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το `πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα
δεν είναι εδώ Βαλκάνια, σου το `πα
εδώ είναι παίξε γέλασε και σώπα
Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει,
μα εγώ είμ’ ένα τραγούδι αλλοτινό
στου δρόμου το λιοπύρι και το χιόνι
αγύριστο κεφάλι θα γυρνώ
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
Στα χέρια σου αφήνω το τιμόνι
κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει
Σήμερα 21 Ιουνίου, Ευρωπαϊκή ημέρα της μουσικής και της γέννησης του μοναδικού Βασίλη Παπακωνσταντίνου, θέλαμε να διαλέξουμε ένα ξεχωριστό εξώφυλλο δίσκου. Διαλέξαμε λοιπόν το άλμπουμ «Ο Σταυρός του Νότου» του Νίκου Καββαδία και του Θάνου Μικρούτσικου.
Ο Θάνος Μικρούτσικος μελοποίησε Νίκο Καββαδία και ο δίσκος κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 1979 από την LYRA. Θεωρείται και είναι από τους πιο σημαντικούς στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας! Τις πρώτες εβδομάδες της κυκλοφορίας του έμοιαζε καταδικασμένος από τους κριτικούς και τους δημοσιογράφους που τον θεωρούσαν αποτυχία.
Διαψεύστηκαν όλοι! Ο κόσμος αγκάλιασε τον «Σταυρό του Νότου» και τον κατέταξε ανάμεσα στους εμπορικότερους δίσκους της ελληνικής μουσικής, αφού υπολογίζεται ότι μέχρι και σήμερα έχει πουλήσει πάνω από 2 εκατομμύρια αντίτυπα!
Τα 8 από τα 11 τραγούδια του δίσκου τα ερμήνευσε ο Γιάννης Κούτρας και 2 από αυτά ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ενώ το ομότιτλο «Σταυρός του Νότου» ερμήνευσε η Αιμιλία Σαρρή. Εκτός όμως από το υπέροχο περιεχόμενό του, το εξώφυλλο του άλμπουμ έχει υψηλή αισθητική, αναμενόμενο, αφού το φιλοτέχνησε ο Αλέκος Φασιανός. Ένα μουσικό «διαμάντι» που μπορούμε να απολαύσουμε, μαζί με όλα τα άλλα υπέροχα τραγούδια του Βασίλη της καρδιάς μας, τη σημερινή ημέρα γιορτής της μουσικής!
Την Κυριακή 26 Απριλίου 2015 το πρωί ομάδα 25 μαθητών της Γ’ Γυμνασίου διαιρεμένη σε 7 υποομάδες συμμετείχε για τρίτη συνεχή φορά στην εκπαιδευτική δράση – Workshop CSI 3: η επιστήμη στην υπηρεσία της εξιχνίασης ενός εγκλήματος, που διοργανώνει το ΕΚΦΕ Ευόσμου σε συνεργασία με τη Λέσχη των Φυσικών Επιστημών του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου - Λυκειακών τάξεων Αμπελοκήπων και την ομάδα Physics Partizani του Α.Π.Θ.
Ο Έρικ Κλάπτον (Eric Patrick Clapp, 30 Μαρτίου 1945) είναι Άγγλος κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής της ροκ και της μπλουζ.
Γεννήθηκε στο Ripley της κομητείας του Surrey στο σπίτι των γονέων της ανύπαντρης μητέρας του, Patricia Molly Clapton. Ο πατέρας του ήταν ο Edward Walter Fryer, Καναδός στρατιώτης ο οποίος τελικά παντρεύτηκε την Patricia και μετακόμισαν στον Καναδά και αργότερα στη Γερμανία.
Η Νίνα Σιμόν (Nina Simone, πραγματικό όνομα: Γιουνίς Κάθλην Γουέημον, Eunice Kathleen Waymon, 21 Φεβρουαρίου 1933 - 21 Απριλίου 2003) ήταν Αμερικανίδα τραγουδίστρια, στιχουργός και πιανίστρια. Αν και οι ειδικοί την κατατάσσουν στους καλλιτέχνες της τζαζ μουσικής, η ίδια δεν αποδέχτηκε ποτέ αυτήν την τυποποίηση. Από γενική άποψη το έργο της καλύπτει ένα ευρύ φάσμα, από τη μπλουζ, τη ρυδμ΄εν΄μπλουζ έως τη σόουλ μουσική. Η φωνή της χαρακτηρίζεται από πάθος, μεγάλες αναπνοές και τρέμουλο.
Ελληνικά
English
Deutsch