Ο Έρικ Κλάπτον (Eric Patrick Clapp, 30 Μαρτίου 1945) είναι Άγγλος κιθαρίστας, συνθέτης και τραγουδιστής της ροκ και της μπλουζ.
Γεννήθηκε στο Ripley της κομητείας του Surrey στο σπίτι των γονέων της ανύπαντρης μητέρας του, Patricia Molly Clapton. Ο πατέρας του ήταν ο Edward Walter Fryer, Καναδός στρατιώτης ο οποίος τελικά παντρεύτηκε την Patricia και μετακόμισαν στον Καναδά και αργότερα στη Γερμανία.
ΟΙ δραστηριότητες της ομάδας "Το Μικρό μας Τσίρκο" συνεχίζονται για 6η σενεχόμενη χρονία. Οι συναντήσεις μας για το σχολικό έτος 2018-19 γίνονται κάθε Παρασκευή και ώρα 13.30 με 15.00 στο γυμναστήριο του σχολείου. Δείτε το σχετικό video.
Ο Σεργκέι Σεργκέγιεβιτς Προκόφιεφ ( 23 Απριλίου 1891 - 5 Μαρτίου 1953) ήταν Ρώσος συνθέτης.
Ο Προκόφιεφ γεννήθηκε στην Σόντοφσκα (σήμερα Κράσνογιε, στην περιφέρεια Ντόνετσκ) της Ουκρανίας, τότε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Έδειξε ασυνήθιστες μουσικές ικανότητες από την ηλικία των πέντε. Η πρώτη του σύνθεση για πιάνο που καταγράφηκε (από την μητέρα του) ήταν ένα «Ινδικό Γκαλόπ» σε Λύδιο τρόπο (Φα μείζονα με Σι φυσικό αντί για Σι ύφεση) καθώς ο νεαρός Προκόφιεφ «ήταν απρόθυμος να χτυπήσει τις μαύρες νότες». Σε ηλικία εφτά ετών άρχισε να μαθαίνει σκάκι. Όπως και η μουσική, το σκάκι παρέμεινε ένα από τα πάθη του για την υπόλοιπη ζωή του, ενώ γνωρίστηκε και με τους παγκόσμιους πρωταθλητές Καπαμπλάνκα και Μποτβίνικ. Σε ηλικία εννέα ετών συνέθετε την πρώτη του όπερα, Ο Γίγαντας, καθώς και μία εισαγωγή και διάφορα άλλα κομμάτια.
Οι γονείς του, βλέποντας το τεράστιο ταλέντο του, μετακόμισαν στην Αγία Πετρούπολη για να το γράψουν στο Ωδείο. Καθώς ήταν μερικά χρόνια νεότερος από τους περισσότερους συμμαθητές του, θεωρούνταν εκκεντρικός και αλαζόνας, ενώ συχνά εξέφραζε την δυσαρέσκειά του για το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης, το οποίο έβρισκε βαρετό. Το 1914 ο Προκόφιεφ αποφοίτησε από το Ωδείο με τον μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη του, παίρνοντας έτσι ως βραβείο ένα πιάνο με ουρά.
Ο Προκόφιεφ θεωρείται ως ο νεοτεριστής συνθέτης που δημιούργησε ένα βαθιά πρωτότυπο ύφος, πλάθοντας τα δικά του, προσωπικά εκφραστικά μέσα και μελωδίες εμπνευσμένες, βαθιές και κρυστάλλινες, που διακρίνονται από εκπληκτική προσωπικότητα.
Η έξοχη ικανότητά του για παρατήρηση τον ανέδειξε σε έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του μουσικού πορτρέτου, όπου συνδύαζε την εξωτερική περιγραφή με την ψυχολογική διείσδυση. Αυτό το χάρισμά του καθόρισε και τον πρωταρχικό ρόλο που έχει στο έργο του η σκηνική μουσική. Στόχος του συνθέτη ήταν ο ρεαλισμός στη σκηνή και η απελευθέρωση από τη στατικότητα και τις παραδοσιακές συμβάσεις της όπερας και του μπαλέτου.
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από τον "Χορό των Ιπποτών", επίσης γνωστός ως "Montagues and Capulets", όπου είναι μια σύνθεση για μπαλέτο του Σεργκέι Προκοφιέφ "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Η επιλογή ήταν εύκολη καθώς είναι από τα καλύτερα έργα του συνθέτη και ο «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», αποτελεί κορυφαίο έργο του παγκόσμιου ρεπερτορίου, μια και είναι η πιο διάσημη ερωτική ιστορία όλων των εποχών που έπλασε ο άγγλος δραματουργός, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ!
Ο ρώσος συνθέτης εμπνευσμένος από το Σαιξπηρικό αριστούργημα δημιούργησε μια μοναδική σύνθεση για μπαλέτο με έντονα στοιχεία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Προκόφιεφ επιθυμούσε τη δημιουργία μιας ιδιαίτερης ατμόσφαιρας και για να να το πετύχει αυτό η ορχήστρα που συνοδεύει το μπαλέτο χρησιμοποιεί σαξόφωνο.
Ξεχωρίσαμε αυτό το συγκεκριμένο εξώφυλλο για τα έντονα χρώματά του, που ταιριάζουν με την έντονη σχέση των πρωταγωνιστών, και την περίτεχνη απόδοση του δραματικού τέλους τους.
H Κάθριν Χάουτον Χέπμπορν (Katharine Houghton Hepburn, 12 Μαΐου 1907 – 29 Ιουνίου 2003) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και του θεάτρου.
Ένας θρύλος της οθόνης, η Χέπμπορν, μέσα από την πολυετή καριέρα της (73 χρόνια) διατηρεί το ρεκόρ για τα περισσότερα Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, τέσσερα τον αριθμό, από δώδεκα υποψηφιότητες (η Μέριλ Στριπ κατέχει το ρεκόρ των περισσότερων υποψηφιοτήτων με δεκαεννέα). Η Χέπμπορν κέρδισε βραβείο Έμμυ τo 1976 για το ρόλο της στην τηλεταινία Love Among the Ruins (Αγάπη Ανάμεσα στα Ερείπια). Ήταν επίσης υποψήφια για τέσσερα ακόμα Emmy, δύο βραβεία Τόνι και εφτά Χρυσές Σφαίρες. Το 1999 το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου την αξιολόγησε πρώτη στη λίστα με τις καλύτερες γυναίκες ηθοποιούς όλων των εποχών.
Η Χέπμπορν γεννήθηκε στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Ήταν Σκωτσέζικης και Αγγλικής καταγωγής.
Η Χέπμπορν μορφώθηκε στο Oxford School, σημερινό Kingswood-Oxford School, στο Δυτικό Χάρτφορντ του Κονέκτικατ, πριν πάει στο Κολέγιο του Bryn Mawr. Ενώ ήταν στο κολέγιο, η Χέπμπορν αποβλήθηκε λόγω παραβίασης της απαγόρευσης εξόδου και καπνίσματος, το οποίο δεν προωθούνταν εκείνη την εποχή στις γυναίκες. Δεκαετίες αργότερα, η Χέπμπορν θα επιβεβαίωνε ότι όταν έπεφτε το σκοτάδι, συνήθιζε να κολυμπά γυμνή στο συντριβάνι του κολεγίου. Έλαβε πτυχίο Ιστορίας και Φιλοσοφίας το 1928, την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο της στο Μπρόντγουεϊ με ένα μικρό ρόλο στο έργο Νυχτερινή Οικοδέσποινα.
Με το ιδιαίτερο στυλ της, δεν ήταν καθόλου δύσκολο να καθιερωθεί στην συνείδηση του κοινού.
Κάτι που έχει κάνει τη Χέπμπορν ιδιαίτερα αγαπητή σήμερα-το συμβίβαστο, ευθύ, "αντι-χόλιγουντ" ύφος της-άρχισε να "ξινίζει" το κοινό. Ελευθερόστομη και πνευματική με μια καυστική γλώσσα, αψήφησε τα στερεότυπα της "ξανθιάς σεξοβόμβας" της εποχής, προτιμώντας να φορά ταγιέρ με παντελόνια και περιφρονώντας το μακιγιάζ. Ήταν, επίσης, γνωστό πως είχε μια ιδιότυπη σχέση με τον τύπο, απορρίπτοντας τις περισσότερες συνεντεύξεις που δε βοηθούσαν την προβολή της στο κοινό.
Στις 19 Ιουνίου 2003 η Χέπμπορν πέθανε από φυσικά αίτια στην οικογενειακή κατοικία των Χέπμπορν στην πόλη Old Saybrook του Κονέκτικατ. Ήταν 96 χρονών και θάφτηκε στο νεκροταφείο Cedar Hill στο Χάρτφορντ του Κονέκτικατ. Προς τιμήν της εκτεταμένης θεατρικής προσφοράς της, τα φώτα του Μπρόντγουεϊ χαμήλωσαν για ώρα.
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από τη μουσική της ταινίας το «Λιοντάρι του Χειμώνα» (1968) με πρωταγωνιστές τους Κάθριν Χέπμπορν, Πίτερ Ο'Τουλ καιΤζέιν Μέροου. Η ταινία αυτή έδωσε το Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου στη Χέπμπορν, χαρίζοντας την τρίτη της βράβευση, Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής για τον Τζον Μπάρι και Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου για τον Γκόλντμαν. Πρόκειται για ένα καθηλωτικό ιστορικό δράμα, όπου βγάζει στην επιφάνεια την ανθρώπινη διάσταση απλησίαστων μελών της κοινωνίας, των μελών μίας βασιλικής οικογένειας. Εστιάζει περισσότερο στις σχέσεις ανάμεσα στον βασιλιά, τους γιούς του και την αποξενωμένη σύζυγό του, δίνοντας το μήνυμα ότι τα προβλήματα, οι δυσκολίες των ανθρώπινων σχέσεων μπορεί να εμφανιστούν ανεξάρτητα από τη θέση ή την οικονομική κατάσταση των ανθρώπων. Άλλωστε από πολύ παλιά το είχε διαπιστώσει ο σοφός Αριστοτέλης και έγραψε: «Η ευτυχία δεν κρύβεται στα πλούτη, αλλά στην ηρεμία της ψυχής.»
Ο Μάιλς Ντιούι Ντέιβις Γ΄ (Miles Dewey Davis III, 26 Μαΐου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1991) ήταν Aμερικανός τζαζ μουσικός, τρομπετίστας και συνθέτης. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μουσικούς που άσκησαν σημαντική επίδραση στη μουσική του 20ού αιώνα. Μαζί με τα συγκροτήματα που έπαιξε κατά καιρούς, υπήρξε πρωτοπόρος σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη της μουσικής τζαζ, του bebop, της cool jazz, του hard bop, της modal jazz και της jazz fusion.
Ο Μάιλς μεγάλωσε στο Σεντ Λούι. Ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος και η οικογένειά του ήταν εύπορη. Στα 13 του έπιασε στα χέρια του την πρώτη του τρομπέτα. Στο βιβλίο του ο Μάιλς περιγράφει τα έντονα συναισθήματα που έζησε εκείνη τη στιγμή. Η δεξιοτεχνία του στο όργανο αναπτύχθηκε ταχύτατα και το μουσικό του στυλ επηρεάστηκε από μουσικούς όπως οι Κλάρκ Τέρυ, Τσάρλι Πάρκερ, Μπίλυ Έκστάην αλλά κυρίως, τον Ντίζη Γκιλέσπη. Η συναυλία του ντήζι στο Σεντ Λούι, όταν ο Μάιλς ήταν 15 χρονών ήταν μια μουσική αποκάλυψη για τον μικρό Μάιλς. Έκτοτε το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να πάει στη Νέα Υόρκη και να παίξει τζαζ. Στα 18 του βρίσκοταν ήδη εκεί.
Το 1950 ο Μάιλς Ντέιβις εξέδωσε τον δίσκο Μπερθ οφ Κούλ, ο οποίος εισήγαγε ένα νέο έιδος τζαζ και διαφοροποιήθηκε από το χαρντ μποπ. Το 1969 εξέδωσε τον δίσκο ορόσημο Μπήτσες Μπρου, επηρεασμένος από την μουσική των Τζέημζ Μπράουν, Τζίμυ Χέντριξ και Σλάι εντ δα Φάμιλυ Στόουν. Μέχρι και την χρονιά του θανάτου του το 1991, συνέχισε να αναδεικνύει μουσικά ταλέντα και να εφευρίσκει νέα μουσικά είδη. Μάλιστα, το 1991 εξέδωσε το Ντου Μπαπ, που συνδύασε την τρομπέτα του με χιπ χοπ.
Ο Μάιλς Ντέιβις πέρασε στην Rock and Roll Hall of Fame το 2006. ως "μία από τις μορφές κλειδιά στην ιστορία της τζαζ". Στις 7 Οκτωβρίου, 2008, το άλμπουμ του 1959 Kind of Blue έλαβε το τέταρτο πλατινένιο βραβείο της Recording Industry Association of America (RIAA), για τέσσερα εκατομμύρια πωλήσεις στις Η.Π.Α.
Στις 15 Δεκεμβρίου, 2009, ο Οίκος των Αντιπροσώπων πέρασε συμβολικό ψήφισμα αναγνώρισης του άλμπουμ Kind of Blue, "τιμώντας το κορυφαίο έργο και επιβεβαιώνοντας την τζαζ ως εθνικό θησαυρό".
Και μια που αναφερθήκαμε στον πολιτισμό που ανέδειξε η άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν μπορούμε και να μην μιλήσουμε και για τον Τζόν Γουέιν.
Ο Τζον Γουέιν (John Wayne, πραγματικό όνομα: Marion Robert Morrison, 26 Μαΐου 1907 – 11 Ιουνίου 1979), ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών. Αποτέλεσε την ενσάρκωση του αρρενωπού άνδρα και αποτελεί πλέον αμερικανικό είδωλο. Έμεινε διάσημος για τη χαρακτηριστική του φωνή, το βάδισμα και το ύψος του. Ήταν γνωστός επίσης για τις συντηρητικές πολιτικές ιδέες του και για τις αντικομμουνιστικές θέσεις του κατά την περίοδο του μακαρθισμού στην Αμερική της δεκαετίας του '50.
Ο Γουέιν τοποθετήθηκε στην τρίτη θέση μιας λίστας με τους αγαπημένους Αμερικανούς σταρ. Είναι κι ο μοναδικός μη εν ζωή σταρ που κοσμεί τη συγκεκριμένη λίστα, κάθε χρονιά από το 1994. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει 13ο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Το σημερινό εξώφυλλο από το περίφημο άλμπουμ «Bitches Brew» του Μάιλς Ντέιβις (1970), το διαλέξαμε καταρχήν για την έντονη και ιδιαίτερη εικονογράφησή του. Εκφράζεται η τάση αλλαγής και στροφής του προς μια άλλη μουσική κατεύθυνση. Σε αυτό το άλμπουμ συνεργάζεται με σπουδαίους μουσικούς (Γουέιν Σόρτερ, Τζο Ζάβιναλ, Τσικ Κορία, Τζακ Ντετζονέτ, Τζον ΜακΛάφλιν, Ντέιβ Χόλαντ κ.ά.) και θέτει τις βάσεις του τζαζ – ροκ. Την περίοδο αυτή θα στραφεί προς το ροκ και το φανκ, συνεργαζόμενος με τον Τζίμι Χέντριξ και τον Πρινς. Άλλωστε ο ίδιος ήταν υπέρ των αλλαγών και είχε πει: «Αν κάποιος θέλει να διατηρεί την δημιουργικότητά του, τότε πρέπει να αλλάζει!»
Του κάνουμε το αφιέρωμα μια μέρα νωρίτερα από τα γενέθλια του. Και βάλαμε το μουσικό θέμα της τηλεοπτικής σειράς που το έκανε διάσημο. Η σειρά αυτή προλήθηκε με μεγάλη επιτυχία και στην Ελλάδα.
Δαλιδά ή Dalida (Κάιρο 17 Ιανουαρίου 1933 - Παρίσι 3 Μαΐου 1987) ήταν γαλλικής υπηκοότητας Ιταλίδα τραγουδίστρια, χορεύτρια και ηθοποιός. Έχει ηχογραφήσει σε περισσότερες από 10 γλώσσες, ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που έλαβε διαμαντένια απονομή δίσκου στην ιστορία της μουσικής και από το 1955 μέχρι το 1986 είχε κάνει 55 χρυσούς δίσκους μόνο στη Γαλλία. Έδωσε τέλος στη ζωή της το 1987, όταν ήταν μόλις 54 ετών. Θεωρείται η σπουδαιότερη τραγουδίστρια στην Αίγυπτο και μία από τις πιο σημαντικές τραγουδίστριες παγκοσμίως του προηγούμενου αιώνα.
Την προηγούμενη σχολική χρονιά 2017-18 και στο πλαίσια του Πολιτιστικού Προγράμματος "Βόλτα στην παλιά Θεσσαλονίκη με παρέα τον Τσιτσάνη" δημιουργήσαμε το παραπάνω βίντεο με το οποίο συμμετείχαμε και στο Συνέδριο Πληροφορικής του 2018
Ο Πωλ Λέοναρντ Νιούμαν (Paul Leonard Newman, 26 Ιανουαρίου 1925 - 26 Σεπτεμβρίου 2008) ήταν Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Είχε λάβει πολυάριθμα βραβεία για το έργο του, ανάμεσα στα οποία ένα Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου (επίσης 2 τιμητικά και 9 υποψηφιότητες), 6 Χρυσές Σφαίρες, ένα Βραβείο SAG, ένα BAFTA και ένα Έμμυ. Είχε επίσης βραβευτεί για την ερμηνεία του στην ταινία «Πόθοι στην κάψα του καλοκαιριού» (1958) στο Φεστιβάλ των Καννών, ενώ έχει λάβει τον Ασημένιο Λέοντα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου για την ταινία «Δεν είμαι κορόιδο κανενός» (1994).
Ο Ρόμπερτ "Μπομπ" Νέστα Μάρλεϊ (Robert Nesta "Bob" Marley, 6 Φεβρουαρίου 1945 - 11 Μαΐου 1981) ήταν Τζαμαϊκανός τραγουδιστής, συνθέτης, κιθαρίστας και ακτιβιστής. Είναι ευρέως ο πιο γνωστός ρέγκε καλλιτέχνης.
Με τραγούδια όπως τα "I Shot the Sheriff", "No Woman, No Cry", "Three Little Birds", "Exodus", "Could You Be Loved", "Jamming", "Redemption Song" και "One Love", η μεταθανάτια συλλογή του Legend (1984) πούλησε τα περισσότερα αντίτυπα στην ιστορία της ρέγκε μουσικής —περισσότερα από 12 εκατομμύρια.
Ο Τζάστιν Ντρου Μπίμπερ (Justin Drew Bieber, 1 Μαρτίου 1994) είναι Καναδός τραγουδιστής, τραγουδοποιός, μουσικός, παραγωγός. Το 2007 τον ανακάλυψε ο μάνατζερ ταλέντων Σκούτερ Μπράουν, από τα βίντεο που είχε αναρτήσει στο YouTube ο Μπίμπερ. .
O Μπίμπερ κυκλοφόρησε τον πρώτο του δίσκο, My World, ο οποίος έγινε πλατινένιος στις Η.Π.Α, τον Νοέμβριο του 2009 και ανακηρύχθηκε ο πρώτος καλλιτέχνης, που έχει έπτα τραγούδια από το ντεμπούτο του στο Billboard Hot 100.
Ο Μάνος Ελευθερίου (12 Μαρτίου 1938 - 22 Ιουλίου 2018) ήταν Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος. Είχε γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια. Παράλληλα εργάστηκε ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Ο Τζέρι Λιούις (Jerry Lewis, γεννημένος είτε ως Τζέρομ Λέβιτς είτε ως Τζόζεφ Λέβιτς ανάλογα με την πηγή, 16 Μαρτίου 1926 - 20 Αυγούστου 2017) ήταν Αμερικανός κωμικός, ηθοποιός, τραγουδιστής, σκηνοθέτης, παραγωγός, σεναριογράφος και ανθρωπιστής, ιδιαίτερα γνωστός για το Slapstick χιούμορ του σε ταινίες της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, του θεάτρου και του ραδιοφώνου.
Ο Σεργκέι Βασίλιεβιτς Ραχμάνινοφ (Серге́й Васи́льевич Рахма́нинов, 1 Απριλίου 1873 – 28 Μαρτίου 1943) ήταν Ρώσος συνθέτης, πιανίστας και διευθυντής ορχήστρας.
Η Τζέιν Μάνσφιλντ (Jayne Mansfield, 19 Απριλίου 1933 - 29 Ιουνίου 1967) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός του κινηματογράφου, του θεάτρου και της τηλεόρασης.
Η Τζέιν Μάνσφιλντ, το πραγματικό όνομα της οποίας ήταν Βέρα Τζέιν Πάλμερ (Vera Jayne Palmer), γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια των Η.Π.Α. ως κόρη δικηγόρου και δασκάλας. Όταν ήταν στο δημοτικό, έπαιζε πιάνο, βιολί και διάβαζε Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. Το "Μάνσφιλντ" ήταν το επώνυμο του πρώτου άνδρα της, τον οποίο παντρεύτηκε σε ηλικία 17 ετών.
English
Deutsch
Ελληνικά