Ο Χρήστος Βλαχάκης (Καισαριανή, 26 Σεπτεμβρίου 1966), γνωστός με το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο Χρήστος Δάντης, Έλληνας είναι τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός και παραγωγός.
Η πολύ πετυχημένη καλλιτεχνική του πορεία ξεκίνησε το 1997 κι συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Δείτε την παρακάτω παρουσίαση που αναφέρεται στον απολογισμό του πολιτιστικού προγράμματος "Το μικρό μας Τσίρκο. Προσεγγίζοντας την τέχνη του ζογκλέρ και του Κλόουν" για το σχολικό έτος 2016-17.
Ο Γεράσιμος Λαβράνος (Κέρκυρα, 30 Μαΐου 1935 – Αθήνα, 24 Μαρτίου 2015) ήταν Έλληνας συνθέτης. Από πολύ μικρός έδειξε το ταλέντο του στις τέχνες αφού σε ηλικία 11 χρόνων ήταν μέλος της τοπικής φυλαρμονικής εταιρείας της γενέτειράς του, «Νίκος Μάντζαρος». Ακολουθώντας τη συμβουλή του δασκάλου του Σπ. Μεταλληνού στράφηκε στη μουσική τζαζ, παρά τις κλασικές σπουδές του. Δημιούργησε δεκάδες συνθέσεις (ο πρώτος δίσκος του κυκλοφόρησε στα 1958) τις οποίες ερμήνευσαν κορυφαία ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, ενώ πραγματοποίησε και πολλές περιοδείες στο εξωτερικό.
Η Μαίρη Χρονοπούλου (Αθήνα 16 Ιουλίου 1933-) είναι Ελληνίδα ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Η Μαίρη Χρονοπούλου είναι μία από τις πιο δημοφιλείς Ελληνίδες ηθοποιούς. Εντυπωσιακή γυναίκα και ταλαντούχα ηθοποιός, έγινε σταρ στην καλή εποχή του κινηματογράφου τη δεκαετία του ’60. Η θηλυκότητά της, η φινέτσα της, τα πλούσια υποκριτικά της προσόντα και το ταμπεραμέντο της σφραγίζουν κάθε ρόλο που υποδύθηκε στο θέατρο και τον κινηματογράφο.
O Καρλ Ορφ (Carl Orff, 10 Ιουλίου1895 - 29 Μαρτίου1982) ήταν Γερμανός συνθέτης και μουσικοπαιδαγωγός του 20ού αιώνα. Από τα πλέον γνωστά έργα του είναι η καντάταCarmina Burana, γραμένη το 1937 για σολίστες, χορωδίες και μεγάλη ορχήστρα.
Ο Τζιν Κέλι (Eugene Curran "Gene" Kelly, 23 Αυγούστου 1912 - 2 Φεβρουαρίου 1996) ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, χορευτής, χορογράφος, παραγωγός ταινιών και τραγουδιστής. Είναι γνωστός μέχρι και σήμερα για το χορευτικό του στυλ και την ενέργειά του, για την ωραία του εμφάνιση και τους συμπαθείς ρόλους που ερμήνευσε στην μεγάλη οθόνη.
Ηταν 9 Νοεμβρίου του 1989 όταν το Τείχος που χώριζε στα δύο το Βερολίνο, τη Γερμανία, αλλά και τον κόσμο, έπεσε.
Τι ήταν όμως αυτό το τείχος, που πολύ συχνά αναφέρεται και σαν παραπέτασμα της ντροπής και επισήμως αποκαλούμενο από την ανατολικογερμανική κυβέρνηση ως «αντιφασιστικό τείχος προστασίας»;
Η Μαρινέλλα (20 Μαΐου 1938) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια. Το πραγματικό της όνομα είναι Κυριακή Παπαδοπούλου, κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη.
Η σημαντικότερη ερμηνεύτρια του λαϊκού τραγουδιού, με εξαιρετική εκφραστική δυνατότητα. Τραγουδά επαγγελματικά από το 1956. Από τότε έχει κυκλοφορήσει πολλά προσωπικά άλμπουμ, τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία. Είναι διάσημη κυρίως στην Ελλάδα και την Κύπρο αλλά και με διεθνή καριέρα. Η Μαρινέλλα σήμερα (2019) συμπληρώνει 62 χρόνια συνεχούς παρουσίας στην ελληνική μουσική. Από πολλούς θεωρείται ως η σημαντικότερη ερμηνεύτρια που πέρασε ποτέ από την Ελλάδα.
Από τεσσάρων έως πέντε χρονών, συμμετείχε στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή "Παιδική ώρα" στην οποία έτυχε να τραγουδίσει ένα κομμάτι του Schubert. Στα δώδεκά της χρόνια διαφήμιζε τα καταστήματα "Melka" της Θεσσαλονίκης. Στα δεκαεφτά της, ακολούθησε ως ηθοποιός το θίασο της Μαίρης Λωράνς όπου έκανε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Δίπλα της, οι ανερχόμενοι τότε ηθοποιοί Κώστας Βουτσάς και Μάρθα Καραγιάννη. Κάποιο βράδυ, στον Παλαμά Καρδίτσας, η τραγουδίστρια του θιάσου αρρώστησε και η Μαρινέλλα που ήξερε απ' έξω όλα τα τραγούδια, την αντικατέστησε. Τραγούδησε το «Ο άνθρωπος μου» της Σοφίας Βέμπο. Εκείνη η στιγμή που η Μαρινέλλα τραγούδησε, ήταν η στιγμή που το ελληνικό τραγούδι κέρδιζε μία από τις καλύτερες εκπροσώπους του. Η Μαρινέλλα έγινε η βασική τραγουδίστρια του θιάσου.
Το 1956 εργάστηκε ως τραγουδίστρια στο κέντρο "Πανόραμα" της Νέας Ελβετίας Θεσσαλονίκης, πίσω από το γήπεδο του Άρη, όπου ο τραγουδοποιός Τόλης Χάρμας την βάφτισε καλλιτεχνικά «Μαρινέλλα», εμπνευσμένος από το ομώνυμο τραγούδι του. Στο μαγαζί δούλευε ως μπουζουξής ο Στέλιος Ζαφειρίου, ο σολίστας ο οποίος στα επόμενα χρόνια, συνδέθηκε με τη Μαρινέλλα όσο κανένας άλλος. Τον Αύγουστο του 1957, συνδέθηκε με τον τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη τόσο στο πάλκο όσο και στη ζωή. Εκείνος της επισήμανε πως τραγουδά το λαϊκό με έναν δικό της τρόπο, λίγο ελαφρύ.
Οι διφωνίες που έκαναν μαζί, αποτελούν ακόμη και σήμερα αντικείμενο θαυμασμού, προσοχής και μελέτης.
Το 1960, η Μαρινέλλα και ο Στέλιος Καζαντζίδης, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στον ελληνικό κινηματογράφο (συνολικά συμμετείχαν μαζί σε 10 ελληνικές ταινίες),
Το 1961 ο Μάνος Χατζιδάκις, ακούγοντας στις πρόβες την Μαρινέλλα να κάνει αυθόρμητα την φούγκα στο "Κουρασμένο παλικάρι" την παρομοίασε με την Μαρίκα Νίνου στην βελτιωμένη εκδοχή της.
Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Μαρινέλλα παντρεύτηκαν στις 7 Μαΐου του 1964 . Στις αρχές του 1965 ο Καζαντζίδης πήρε την απόφαση να σταματήσει τις εμφανίσεις του. Χώρισαν τον Σεπτέμβρη του 1966, ενώ συναντήθηκαν δισκογραφικά για τελευταία φορά το 1968,
Το 1966 η Μαρινέλλα, μόνη της πλέον, προσπαθεί να στήσει μια προσωπική καριέρα. Ο Γιώργος Κατσαρός ήταν ο πρώτος που τη βοήθησε, επίσης ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Μάνος Λοΐζος, ο Χρήστος Λεοντής, ο Άγγελος Σέμπος και ο Μίμης Πλέσσας. Κυκλοφορεί τα πρώτα της 45άρια («Τα παλικάρια», «Έκλαψα χθες», «Άσε με να σ' αγαπήσω», «Ο χαμός» κ.ά.), αλλά χωρίς να έχουν κάποια μεγάλη εμπορική επιτυχία.
Ωστόσο η πρώτη μεγάλη επιτυχία της Μαρινέλλας ήταν το τραγούδι «Σταλιά - σταλιά» του Γιώργου Ζαμπέτα σε στίχους Διονύση Τζεφρώνη, το οποίο αρχικά προοριζόταν για την Αλίκης Βουγιουκλάκη να το τραγουδήσει στην ταινία Η ΚΟΡΗ ΜΟΥ Η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΡΙΑ. Όμως αρνήθηκε, και η Μαρινέλλα ζήτησε από τον Ζαμπέτα να το πει εκείνη.
Το 1968 ο Γιάννης Δαλιανίδης προετοίμαζε το κινηματογραφικό του μιούζικαλ ΓΟΡΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΚΕΣ και σκέφτηκε να βάλει τη Μαρινέλλα να τραγουδήσει ζωντανά σε κάποια σκηνή. Έτσι λοιπόν γράφτηκε από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο το «Άνοιξε πέτρα».
Από τότε η καριέρα της απλά απογειώθηκε.
Στα χρόνια αυτά η Μαρινέλλα -ως πρώτο όνομα πια- πρωτοστάτησε στο στήσιμο ενός άλλου είδους διασκέδασης από αυτό που προσέφεραν μέχρι τότε τα νυχτερινά κέντρα. Από το μελαχρινό κορίτσι που καθόταν ντροπαλά στο λαϊκό πάλκο, πέταξε τις καρέκλες και μεταμορφώθηκε σε μια αεράτη γυναίκα με κοντοκουρεμένο μαλλί, η οποία, ντυμένη με πολυτέλεια, τραγουδούσε, χόρευε, έπαιζε και αλώνιζε πάνω στη πίστα. Ο τρόπος που αντιμετώπιζε τη δουλειά της την έκανε να ξεχωρίσει. Χρησιμοποιούσε μεγάλες ορχήστρες με τους καλύτερους μουσικούς της εποχής. Πρόσεχε τον ήχο, έβαλε θεατρικούς προβολείς, αντικατέστησε το σπάσιμο των πιάτων με τις γαρδένιες, έφτιαξε τα καμαρίνια και επέβαλε όχι μόνο την Κυριακή να είναι ρεπό, αλλά και οι μουσικοί της να πληρώνονται εκείνο το ρεπό.
Ο τεράστιος Άκης Πάνου αφού δήλωσε ότι η Μαρινέλλα έμαθε τις άλλες πως να τραγουδούνε, τις χάρισε δύο τουλάχιστον τεράστια κομμάτια
Στην τελευταία της εμφάνιση στον ελληνικό κινηματογράφο το 1970 , ερμήνευσε το τραγούδι του Γιώργου Χατζηνάσιου και της Σέβης Τηλιακού «Κρίμα το μπόι σου».
Δεν φοβήθηκε ποτέ να πειραματίζεται και να προσφέρει καινούργιες δημιουργίες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συνεργασία της με τον τραγουδοποιό Κώστα Χατζή.
Ο τριπλός δίσκος που προέκυψε από την συνεργασία τους κυκλοφόρησε το Πάσχα του '76 έφτασε τις 500.000 αντίτυπα και μέχρι και σήμερα ανήκει στους 10 εμπορικότερους ελληνικούς δίσκους όλων των εποχών. Το υλικό αυτό ήταν η βάση για μια πολύχρονη παρουσία της Μαρινέλλας στην Πλάκα. Με τον Κώστα Χατζή ξανασυνεργάστηκαν το 1980 στο δίσκο "Το ταμ-ταμ" και το 1987 στο δίσκο "Συνάντηση".
Δεν σταμάτησε να τραγουδά και να πειραματίζεται με την υπέροχη φωνή της. Την δεκαετία του 80 μας χαρίζει πολύ όμορφες ερμηνείες και πολύ εντυπωσιακές σκηνικές παρουσίες.
Η δημιουργικότητα της δεν σταμάτησε ούτε τις επόμενες δεκαετίες. Κυρίως με εκπληκτικές συναυλίες και εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα διασκέδασης.
Το 2007, η Μαρινέλλα συμπλήρωσε 50 χρόνια στο Ελληνικό τραγούδι, και ο Σύνδεσμος Φίλων Ευρωπαϊκής Ιδέας (Σ.Φ.Ε.Ι.) υπό την αιγίδα των Υπουργείων Πολιτισμού και Μακεδονίας - Θράκης, τη Νομαρχία και του Δήμου Θεσσαλονίκης, της διοργάνωσε τιμητική βραδιά στο συνεδριακό κέντρο "Ιωάννης Βελλίδης" στη Θεσσαλονίκη, όπου την βράβευσε για την συνολική προσφορά της. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στις 20 Μαρτίου, με την παρουσία πλήθους κόσμου.
Αντίστοιχες βραβεύσεις υπήρξαν στις 27 Μαρτίου, όπου το μηνιαίο περιοδικό Life & Style βράβευσε για δεύτερη φορά τη Μαρινέλλα ως "Eρμηνεύτρια της Χρονιάς '07", αλλά και στις 29 Οκτωβρίου, όπου η Μαρινέλλα τιμήθηκε από τα Μουσικά Βραβεία Αρίων, στην έκτη τους απονομή.
Πολλοί οι δίσκοι της μοναδικής Μαρινέλλας, με υπέροχα τραγούδια που μας συντροφεύουν τόσα χρόνια στη ζωή μας, που μένουν στην κορυφή της μουσικής ιστορίας του τόπου μας, όσα χρόνια και να περάσουν. Διαλέξαμε το εξώφυλλο του διπλού δίσκου «Με βάρκα... το τραγούδι» (1999), που περιέχει την συναυλία της Μαρινέλλας στο Ωδείον Ηρώδη του Αττικού και την εικονογράφηση επιμελήθηκε ο Αντώνης Γλυκός . Καταρχήν μας αρέσει πολύ η αέρινη, καλοκαιρινή, αγέρωχη Μαρινέλλα στη φωτογραφία. Επίσης μας αρέσει το έντονο καλοκαιρινό άρωμα τόσο του εξώφυλλου, όσο και του τίτλου. Και τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι ταξίδεψε το κοινό με τα υπέροχα τραγούδια της, στον πολύ όμορφο Ωδείο, στους πρόποδες της Ακρόπολης Αθηνών. Με βάρκα. το τραγούδι, ας αφεθούμε στα καλοκαιρινά μας ταξίδια, μιας και ήρθε το καλοκαιράκι!
H Μέριλιν Μονρόε (Marilyn Monroe, 1 Ιουνίου 1926 - 5 Αυγούστου 1962), γεννημένη ως Νόρμα Τζιν Μόρτενσον (Norma Jeane Mortenson), ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, σύμβολο του σεξ τη δεκαετία του 1950.
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο Ένιο Μορικόνε (Ennio Morricone,10 Νοεμβρίου 1928 - 6 Ιουλίου 2020). Ήταν Ιταλός συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας, ο οποίος έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασσικής μουσικής.
17 Απριλίου 1961, ο Μάνος Χατζιδάκις βραβεύεται με το Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού για το τραγούδι Τα Παιδιά του Πειραιά, που ακουγόταν στην ταινία Ποτέ την Κυριακή του Ζυλ Ντασέν.
"Τα παιδιά του Πειραιά" γράφτηκαν από τον Μάνο Χατζιδάκι, με την βοήθεια του Γ. Ζαμπέτα. Στην αυθεντική ελληνική τους έκδοση οι στίχοι του τραγουδιού γράφτηκαν και αυτοί από τον Μάνο Χατζιδάκι μέσα σε ένα αυτοκίνητο που τον πήγαινε στο στούντιο να ηχογραφήσει τα τραγούδια για την ταινία και παρουσιάστηκαν για την ταινία Ποτέ την Κυριακή από την Μελίνα Μερκούρη.
Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος (Αθήνα, 27 Απριλίου 1935 - 24 Ιανουαρίου 2012) ήταν Έλληνας σκηνοθέτης, σεναριογράφος και παραγωγός κινηματογράφου. Έχει τιμηθεί με βραβεία στην Ελλάδα και το εξωτερικό για την προσφορά του στον κινηματογράφο, με σπουδαιότερο της καλύτερης ταινίας με τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1998 για την ταινία Μία αιωνιότητα και μία μέρα.
Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών.Ανάμεσα στις πιο γνωστές ταινίες του είναι: Τοπίο στην Ομίχλη, Μία αιωνιότητα και μία μέρα, Ο Θίασος, Το Βλέμμα του Οδυσσέα και Ο Μεγαλέξαντρος. Είναι γνωστός για τον αργό ρυθμό και τις τρομερά μεγάλες σε διάρκεια λήψεις στις ταινίες του.
Έκανε νομικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις οποίες εγκατέλειψε πριν πάρει το πτυχίο του. Το 1961 έφυγε στο Παρίσι, όπου αρχικά παρακολούθησε στη Σορβόννη μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμογραφίας, καθώς και μαθήματα εθνολογίας και στη συνέχεια μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Κινηματογράφου IDHEC και στο Musée de l' homme. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1964 και μέχρι το 1967 εργάστηκε ως κριτικός κινηματογράφου στην εφημερίδα «Δημοκρατική Αλλαγή», μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη και την Τώνια Μαρκετάκη.
Με τον κινηματογράφο άρχισε να ασχολείται το 1965 και το 1968 παρουσίασε την πρώτη του μικρού μήκους ταινία, Εκπομπή, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το 1970, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Αναπαράσταση, κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, καθώς και άλλες διακρίσεις στο εξωτερικό, και σηματοδότησε την αυγή του σύγχρονου ελληνικού κινηματογράφου. Έκτοτε, οι ταινίες του έχουν συμμετάσχει σε πολλά διεθνή φεστιβάλ και έχει κερδίσει πολλά βραβεία, τα οποία τον καθιέρωσαν παγκοσμίως ως έναν από τους σπουδαιότερους σκηνοθέτες του σύγχρονου κινηματογράφου. Πολλά αφιερώματα προς τιμήν του έργου του Θόδωρου Αγγελόπουλου έχουν πραγματοποιηθεί σε όλο τον κόσμο.
Αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτορας των Πανεπιστημίου των Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου X Ναντέρ (Nanterre) στο Παρίσι και του Πανεπιστημίου του Έσσεξ (Essex). Μαζί με τον Βασίλη Ραφαηλίδη υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού «Σύγχρονος Κινηματογράφος».
Το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού και το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης καθιέρωσαν το 2012 Διεθνές Βραβείο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» ως ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του σπουδαίου Έλληνα δημιουργού. Το βραβείο θα απονέμεται κάθε Νοέμβριο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ο πρόεδρος του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφουτου Μόντρεαλ (Festival des Films du Monde de Montréal) Σερζ Λοζίκ (Serge Losique) και προσωπικός φίλος του Αγγελόπουλου αφιέρωσε τη διοργάνωση του 2012 στη μνήμη του Έλληνα σκηνοθέτη.Έκθεση ζωγραφικής με τίτλο «Ο Μελλισοκόμος των Αγγέλων» του ζωγράφου Οδυσσέα Άννινου για το Θόδωρο Αγγελόπουλο παρουσιάστηκε στο Πολυχώρο Πολιτισμού ΑΘΗΝΑΪΣ
Στην επέτειο της γέννησής του τον ίδιο χρόνο, η ελληνική έκδοση της μηχανής αναζήτησης "Google" εμφάνισε στην αρχική της σελίδα γκραβούρα που παραπέμπει στον Έλληνα σκηνοθέτη. Παράλληλα, την ίδια μέρα διοργανώθηκε εκδήλωση στη μνήμη του στο κτήριο της οδού Περαιώς του Μουσείου Μπενάκη.
Η προτομή του κοσμεί το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης ενώ το όνομα "Θεόδωρος Αγγελόπουλος" φέρει οδός της Θεσσαλονίκης, το 2ο Λύκειο Αθηνών - όπου είχε φοιτήσει ο ίδιος - καθώς και η αίθουσα θεάτρου του Δημοτικού Ωδείου Φλώρινας.
Ο Αγγελόπουλος δημιούργησε μοναδικές ταινίες, που επενδύθηκαν με υπέροχες μουσικές. Καθώς βλέπαμε τα υποψήφια εξώφυλλα των βινυλίων για τη συνοδεία του μουσικού αφιερώματος του καλλιτέχνη της ημέρας, ήρθε πάλι η σκέψη ότι τα εξώφυλλα είναι μικρά έργα τέχνης. Η ιδέα αυτή άλλωστε μας οδήγησε στο να θέλουμε να τα συμπεριλαμβάνουμε στο τραγούδι της ημέρας. Γιατί αν η μουσική αφορά μόνο τη μουσική, πως εξηγείται ότι στο άκουσμα των Rolling Stones για παράδειγμα, το μυαλό μας πάει κατευθείαν στη διάσημη κόκκινη «γλώσσα» – σύμβολο του ροκ συγκροτήματος. Φυσικά οι μελωδίες, οι στίχοι, οι φωνές, οι ενορχηστρώσεις είναι τα βασικά «συστατικά» της μουσικής, ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον ρόλο των εξωφύλλων στην διαμόρφωση της αισθητικής ενός άλμπουμ και του κλίματος των τραγουδιών που περιέχει.
Το σημερινό εξώφυλλο λοιπόν είναι από την μουσική της ταινίας «Το Ταξίδι στα Κύθηρα», μια ελληνική δραματική ταινία του 1984, σε σκηνοθεσία και παραγωγή Θεόδωρου Αγγελόπουλου με πρωταγωνιστή τον μοναδικό Μάνο Κατράκη. Κέρδισε 2 βραβεία στο Φεστιβάλ Καννών, το βραβείο σεναρίου και το βραβείο Fipresci, ενώ προτάθηκε και για Χρυσό Φοίνικα. Στο εξώφυλλο αποτυπώνεται πολύ πετυχημένα η μοναξιά που νιώθει ο πρωταγωνιστής στα 32 χρόνια εξορίας του λόγω πολιτικών φρονημάτων, αλλά και η μοναξιά δυστυχώς που νιώθει επιστρέφοντας μετά τόσα χρόνια στην πατρίδα του.
English
Deutsch
Ελληνικά