Ο Χάρρυ Κλυνν (Καλαμαριά, 7 Μαΐου 1940 – Καλαμαριά, 21 Μαΐου 2018), γεννημένος ως Βασίλης Τριανταφυλλίδης, ήταν Έλληνας κωμικός και σατιρικός ηθοποιός.
Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια Πόντιων προσφύγων, τον Νίκο και την Κυριακή Τρανταφυλλίδη. Εξαιτίας των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, ωθήθηκε στην εργασία από την ηλικία των 5 ετών. Παράλληλα φοίτησε στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη άλλαξε τη ζωή του καθώς, εκτός από το πρώτο βραβείο, «κέρδισε» και μια πρόταση από τον Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.
Για τρία χρόνια, ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις σπουδές του στην Δραματική Σχολή του Kατσέλη, εμφανίστηκε περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα. Άρχισε να γίνεται πιο γνωστός μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια»), στις αρχές της δεκαετίας του 1960, και μετά τις πρώτες θεατρικές εμφανίσεις του στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου.
Το 1964 έκανε μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος διήρκεσε 10 χρόνια και δούλεψε τόσο στις HΠA όσο και στον Kαναδά σε κέντρα της ελληνικής διασποράς και σε καφεθέατρα ως stand up comedian (νέο είδος, που το εισήγαγε αργότερα στην Ελλάδα), ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων. Συνεργάστηκε επίσης για πολλά χρόνια με τα περιοδικά «Playboy», «Village» και «On the double» και με την εφημερίδα «Daily Worker».
Στο Σικάγο παντρεύτηκε την γυναίκα του, Χαρίκλεια, και απέκτησε το πρώτο από τα τρία παιδιά του, τον Νίκο. Τότε του προτάθηκε να παίξει στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», πρόταση που τελικά δεν δέχτηκε. Αργότερα απέκτησε τον δεύτερο γιο του, τον Αποστόλη, στο Μόντρεαλ. Η κόρη του Κορίνα γεννήθηκε στην Αθήνα.
Τον χειμώνα του 1974 γύρισε στην Ελλάδα και πρωτοεμφανίστηκε σε μπουάτ της Πλάκας αλλά και σε διάφορα νυχτερινά κέντρα. Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός μετά την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978. Αυτός ο δίσκος αλλά και οι υπόλοιποι δίσκοι του βρίσκονται για χρόνια στις πρώτες θέσεις των δισκογραφικών charts ενώ οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.
Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGB και οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.ά. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.
Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 ζούσε μόνιμα στη γενέτειρά του, την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης, όπου έγραφε βιβλία (κυκλοφορούν 12 βιβλία του), έπαιζε στο θέατρο, ζωγράφιζε (έχει κάνει 8 ατομικές εκθέσεις) και ηγούνταν της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Καλαμαριάς.
Η σχέση του Χάρρυ Κλυνν με την τηλεόραση άρχισε με πολλά διαφημιστικά σποτ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν βραβευθεί από τα Φεστιβάλ Ελληνικής Διαφημιστικής Δημιουργίας της EΔEE.
Ο Χάρρυ Κλυνν ξεκίνησε να γράφει από νεαρή ηλικία. Μόλις στα 15 του δημοσίευσε ένα ποίημά του στην εφημερίδα Μακεδονία. Μέχρι την ηλικία των 18 ετών πολλά από τα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε φιλολογικά περιοδικά της εποχής. Η συγγραφική του δραστηριότητα είναι συνεχής από τότε και πολύ υλικό του δεν έχει δει ακόμα το φως της δημοσιότητας.
Μεγάλη αγάπη του υπήρξε ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο. Το 1980 ηγήθηκε μίας ομάδας Ποντίων και φίλων του συλλόγου της γενέτειράς του, του Απόλλωνα Καλαμαριάς. Σκοπός της ομάδας αυτής ήταν η αποκατάσταση του ονόματος του ποδοσφαιρικού σωματείου. Η προσπάθεια κρίνεται επιτυχημένη αφού η ομάδα κατά το διάστημα της προεδρίας του αποκτά γήπεδο, επανέρχεται στην Α΄ Εθνική Κατηγορία μετά από 20 χρόνια, αποκτά υποδομές, φυτώριο και γύρω της συσπειρώνει παλιούς και νέους φίλους. Ο Χάρρυ Κλυνν προχωρά και σε προτάσεις αναδιάρθρωσης του θεσμικού πλαισίου του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και αναδεικνύεται σε ηγετική μορφή της σύγκρουσης του 1988 μεταξύ συλλόγων και πολιτείας που οδηγεί για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά σε διακοπή του πρωταθλήματος.
Την εποχή εκείνη το επαγγελματικό ποδόσφαιρο περνάει νέα μεγάλη κρίση. H πολιτεία αφαιρεί τη διοργάνωση του πρωταθλήματος από την ΕΠΑΕ και την παραχωρεί στην ΕΠΟ. Ομόφωνα όλες οι ομάδες προτείνουν για πρόεδρο της ΕΠΑΕ τον Xάρρυ Kλυνν. O Xάρρυ Kλυνν αναλαμβάνει την προεδρία, αναδιοργανώνει την EΠAE, έρχεται σε επαφές με τη FIFA και την UEFA και προτείνει όρους που είναι εξαιρετικά ελκυστικοί και η πολιτεία δεν μπορεί να αρνηθεί. Το πρωτάθλημα τελικά ξαναγυρίζει στην ΕΠΑΕ. Τρία χρόνια αργότερα αποχωρεί από την προεδρία.Η πρότασή του για την καθιέρωση ημιεπαγγελματικού ποδοσφαίρου απορρίφτηκε από την πλειοψηφία των ΠΑΕ.
Ένα αιώνα πριν ακριβώς γεννιέται ο Ο Πιοτρ Ιλίτς Τσαϊκόφσκι (7 Μαΐου1840 – 6 Νοεμβρίου1893).
Δεν θα τον αδικήσουμε (θα ήταν τεράστιο λάθος!!!) και θα του αφιερώσουμε κάποια άλλη μέρα που δεν δώσανε ραντεβού τόσο μεγάλοι καλλιτέχνες. Θα σας δώσουμε όμως μια μικρή γεύση.
Σαν σήμερα όμως έγινε και ένα πολύ σημαντικό γεγονός της παγκόσμιας μουσικής ιστορίας. Τη Δευτέρα 7 Μαΐου του 1824 έγινε πρεμιέρα της «Ενάτης Συμφωνίας» του γερμανού συνθέτη Λούντβιχ βαν Μπετόβεν στο Κερντνερτορτεάτερ της Βιέννης. Για πολλούς, αποτελεί το κορυφαίο ανθρώπινο δημιούργημα στον τομέα της μουσικής και ασφαλώς το σπουδαιότερο έργο του γερμανού συνθέτη. Ένας ύμνος στη χαρά και την παγκόσμια συναδέλφωση. Χρειάστηκε έξι χρόνια για να το ολοκληρώσει, από το 1818 ως το 1824, αλλά καλλιεργούσε εδώ και χρόνια την ιδέα της μελοποίησης του ποιήματος του Φρίντριχ Σίλερ «Για τη Χαρά» ή όπως το γνωρίζουμε «Ωδή στη Χαρά». Έχουν υπάρξει πολλές εκτελέσεις από διάφορες ορχήστρες. Εμείς διαλέξαμε το σημερινό εξώφυλλο από τα άλμπουμ με τις εννιές συμφωνίες του Μπετόβεν με τον Χέρμπερτ φον Κάραγιαν και την Φιλαρμονική του Βερολίνου, γιατί θαυμάζουμε το έργο του και ήταν ελληνικής καταγωγής! Και το συνοδεύουμε με κάποιους αντιπροσωπευτικούς στίχους του ποιήματος : «Χαρά, όμορφη σπίθα των θεών! ... Αυτό το φιλί για όλο τον κόσμο!»
Ο Μάρκος Βαμβακάρης (Άνω Σύρος, 10 Μαΐου 1905 - Αθήνα, 8 Φεβρουαρίου 1972) υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός Έλληναςμουσικός του ρεμπέτικου τραγουδιού.
Θεωρείται ο «Πατριάρχης» του ρεμπέτικου, καθώς έκανε γνωστό το είδος λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχαν τα δισκογραφημένα τραγούδια του. Καθιέρωσε την ορχήστρα με μπουζούκια και μπαγλαμάδες, η οποία παραμέρισε την προηγούμενη λαϊκή ορχήστρα των σαντουροβιολιών.
Συμμετείχε μαζί με τον Γιώργο Μπάτη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Ανέστη Δελιά στο πρωτοποριακό για την εποχή μουσικό σχήμα «Η Τετράς η ξακουστή του Πειραιώς». Το 1933, έπειτα από την πιεστική παρότρυνση του Σπύρου Περιστέρη, ο Μάρκος φωνογράφησε το πρώτο εμπορικά επιτυχημένο τραγούδι με μπουζούκι στην Ελλάδα, το «Καραντουζένι» (ή «Έπρεπε να 'ρχόσουνα ρε μάγκα μου») ερμηνεύοντάς το ο ίδιος, παρόλες τις επιφυλάξεις που είχε για την ποιότητα της φωνής του. Η επιτυχία αυτής της ηχογράφισης σημάδεψε την ιστορία της Ελληνικής Δισκογραφίας, αφού από τότε ξεκίνησαν πολλοί μεγάλοι συνθέτες του ρεμπέτικου όπως ο Κώστας Σκαρβέλης, ο Σπύρος Περιστέρης και ο Παναγιώτης Τούντας να κάνουν ηχογραφήσεις συνοδεία λαϊκης ορχήστρας με μπουζούκια.
Η περίοδος λίγο πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ίσως η παραγωγικότερή του. Μεταξύ άλλων, το 1935 έγραψε και φωνογράφησε τη «Φραγκοσυριανή» (το γνωστότερο ίσως τραγούδι του), το οποίο όμως έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία 25 χρόνια αργότερα με τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ο ίδιος αφηγείται για τη δημιουργία του τραγουδιού:
«Όλος ο κόσμος της Σύρου μ' αγαπούσε πολύ, διότι κι εγώ ήμουν Συριανός και το είχαν καμάρι οι Συριανοί. Κάθε καλοκαιράκι με περίμεναν να πάω στη Σύρα να παίξω και να γλεντήσει όλη η Σύρα μαζί μου. Το 1935 πήρα μαζί μου τον Μπάτη, τον αδερφό μου τον μικρό και τον πιανίστα Ροβερτάκη και πήγα για πρώτη φορά στη Σύρο, σχεδόν είκοσι χρόνια αφ' ότου έφυγα από το νησί. Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ' ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν... Πήρα, λοιπόν, μολύβι κι έγραψα πρόχειρα:
Μία φούντωση, μια φλόγα
έχω μέσα στην καρδιά
Λες και μάγια μου 'χεις κάνει
Φραγκοσυριανή γλυκιά...
Ούτε και ξέρω πώς την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ' αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή.»
<
Μετά την απελευθέρωση και κατά την περίοδο 1948-1959, περνάει δύσκολες ώρες, καθώς η ελληνική μουσική βιομηχανία, τα ηνία της οποίας περνούν σε χέρια ανθρώπων που ο Μάρκος Βαμβακάρης είχε βοηθήσει να αναδειχτούν, φέρεται αχάριστα στον πρωτοπόρο του μπουζουκιού που θεωρείται πια «ξεπερασμένος». Γίνεται προσπάθεια να αλλάξει ο χαρακτήρας της Ελληνικής Λαϊκής Μουσικής εισάγοντας ρυθμούς από την Ινδία. Οι δισκογραφικές εταιρίες παύουν να τον καλούν για ηχογραφήσεις και τα μεγάλα νυχτερινά κέντρα τού αρνούνται τη συνεργασία. Περνά σοβαρές περιπέτειες με την υγεία (παραμορφωτική αρθρίτιδα στα δάχτυλα) και την οικονομική του κατάσταση, ενώ αφορίζεται από την Καθολική Εκκλησία γιατί παντρεύτηκε την δεύτερη φορά με ορθόδοξο γάμο (ο αφορισμός αυτός ωστόσο ήρθη το 1966).
Ο Μάρκος Βαμβακάρης καταφέρνει να επιβιώσει αλλά και να αποκαταστήσει το πρόβλημα υγείας του πηγαίνοντας στα ιαματικά λουτρά της Ικαρίας. Το 1954 επισκέφτηκε τη Σύρο όπου έγινε δεκτός με ενθουσιασμό και παρέμεινε για έναν χρόνο.
Αυτά μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '50, όταν μετά από πρωτοβουλία του Τσιτσάνη, η δισκογραφική εταιρία Columbia αποφασίζει να κυκλοφορήσει παλιά και καινούρια τραγούδια του Βαμβακάρη, τραγουδισμένα από τον ίδιο και από καλλιτέχνες όπως ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, η Καίτη Γκρέι, η Άντζελα Γκρέκα κ.ά. Το 1960 αρχίζει η «δεύτερη καριέρα» του, όπως χαρακτηρίζεται από τον ίδιο.
Την ίδια μέρα γεννιέται κι ένα μεγάλο αστέρι του Χόλυγουντ, ο Φρεντ Ασταίρ (αγγλικά: Fred Astaire, 10 Μαΐου 1899 – 22 Ιουνίου 1987), γεννημένος ως Φρέντερικ Αούστερλιτς στην Ομάχα της Νεμπράσκα, ήταν ένας βραβευμένος με Όσκαρ Αμερικανός χορευτής, χορογράφος, τραγουδιστής και ηθοποιόςτου κινηματογράφου και του θεάτρου. Η καριέρα του στο θέατρο και στον κινηματογράφο διήρκεσε για εβδομήντα έξι ολόκληρα χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων πραγματοποίησε τριάντα μία μουσικές ταινίες. Ιδιαίτερα ονομαστή ήταν η καλλιτεχνική του συνεργασία με την Τζίντζερ Ρότζερς, με την οποία συμπρωταγωνίστησε σε δέκα ταινίες.
Οι Τζωρτζ Μπαλανσίν και Ρούντολφ Νουρέγιεφ τον κατονόμασαν ως τον μεγαλύτερο χορευτή του εικοστού αιώνα και έχει γενικότερα αναγνωριστεί ως ο χορευτής με τη μεγαλύτερη επιρροή στην ιστορία των κινηματογραφικών και τηλεοπτικών μιούζικαλ. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει ως τον 5ο Μεγαλύτερο Άρρενα Αστέρα Όλων Των Εποχών.
Στις 10 Μαΐου 1960 στο Δουβλίνο γεννήθηκε και ένας άλλος ξεχωριστός και ιδιαίτερα αγαπητός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε ο Μπόνο (Bono) ή Πολ Ντέιβιντ Χιούζον, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ο τραγουδιστής του πετυχημένου ροκ συγκροτήματος U2, ο οποίος είναι μία από τις ηγετικές προσωπικότητες της σύγχρονης ροκ μουσικής. Απέκτησε το καλλιτεχνικό του ψευδώνυμο από ένα κατάστημα με ακουστικά βαρηκοΐας στο Δουβλίνο ονόματι “Bonavox“. Πρόκειται για δύο λατινικές λέξεις, bona- vox, που μαζί σημαίνουν “καλή φωνή“. Ένας φίλος του Χιούσον το είδε και έκτοτε τον αποκαλούσε “Bona Vox“. Ο Ιρλανδός τραγουδιστής κράτησε την πρώτη λέξη: Bono.Ο ιρλανδός ρόκερ είναι ένας άνθρωπος που διακρίνεται για τη βαθιά θρησκευτικότητά του, η οποία αποτυπώνεται στην ακτιβιστική του δράση για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πως όμως ξεκίνησε αυτό το συγκρότημα που για 48 χρόνια συνεχίζει την λαμπρή πορεία του; Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1976, στο Δουβλίνο της Ιρλανδίας, ο 14χρονος Λάρυ Μιούλεν Τζούνιορ ξεκινούσε τη δική του μπάντα. Ο ίδιος ήταν ντράμερ και αναζητούσε τα υπόλοιπα μέλη της στο σχολείο του. Σύντομα, βρήκε τον Bono στα φωνητικά, τον Ντέιβιντ Έβανς The (γνωστός ως «The Edge») στην κιθάρα και τα πλήκτρα, τον Άνταμ Κλέιτον στο μπάσο και ακόμη 3 συμμαθητές του. Ο Σεπτέμβριος του 1976 έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Bono, καθώς εκτός ότι έγινε μέλος της μπάντας που θα τον οδηγούσε στην τεράστια επιτυχία του συγκροτήματος U2, βγήκε το πρώτο επίσημο ραντεβού με την Άλισον Στιούαρτ, την γυναίκα της ζωής του που έχουν αποκτήσει τέσσερα παιδιά και ζούνε τόσα χρόνια αγαπημένοι. Η μπάντα αρχικά ονομάστηκε Feedback, όμως το όνομα αυτό κράτησε μόλις ένα χρόνο και έδωσε τη θέση του στην ονομασία The Hype. Λίγους μήνες αργότερα, στο συγκρότημα είχαν μείνει μόλις 4 άτομα και είχε έρθει η ώρα το όνομα να αλλάξει και πάλι. Τελικά, ο Bono, ο The Edge, ο Λάρυ Μιούλεν Τζούνιορ και ο Άνταμ Κλέιτον θα έμεναν στην ιστορία της ροκ μουσικής σκηνής ως U2. Το U2 προτάθηκε, ανάμεσα σε άλλα, από τον γραφίστα Στιβ Άβεριλ και, τελικά, υιοθετήθηκε το 1978. “Δεν είναι ότι από όλες τις προτάσεις, το όνομα U2 ήταν αυτό που πραγματικά ψάχναμε. Ήταν απλώς αυτό που μισούσαμε λιγότερο. Κι αυτό που μας άρεσε ήταν ότι, στο άκουσμα του ονόματος αυτού, δεν γινόταν προφανές σε κάποιον η ταυτότητα του συγκροτήματος“, είχε δηλώσει ο Edge.
Οι U2 είχαν αρχίσει να ξεχωρίζουν στο μουσικό στερέωμα. Την μεγάλη επιτυχία τους όμως ήρθε το 1987 να σφραγίσει το πλέον πολύ-βραβευμένο άλμπουμ τους «The Joshua Tree», το οποίο κατάφερε να εκτοξεύσει τη φήμη του συγκροτήματος στα ύψη. Με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 140 εκατομμύρια άλμπουμ και 22 Βραβεία Γκράμι, οι U2 είναι αναμφίβολα ένα από τα πιο επιτυχημένα και αγαπημένα συγκροτήματα του μουσικόφιλου κοινού.
Σας ετοιμάσαμε παρακάτω ένα μουσικό αφιέρωμα με τις μεγαλύτερες επιτυχίες του συγκροτήματος! Ας τις απολαύσουμε!
Sunday Bloody Sunday, 1983
Χωρίς αμφιβολία, το κομμάτι αυτό του συγκροτήματος με την έντονη πολιτική χροιά, είναι και ένα από τα πιο δυναμικά δημιουργήματά του. Με θέμα τα αποτρόπαια γεγονότα της Ματωμένης Κυριακής, όταν το 1972 ο Βρετανικός Στρατός πυροβόλησε και σκότωσε 14 άοπλους διαδηλωτές στην πόλη Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας, αυτό το τραγούδι βρίσκεται στην καρδιά μας για το πανανθρώπινο μήνυμά του, κατά του πολέμου. Και φυσικά, οι U2 δεν «φοβήθηκαν» και έκαναν την ανατροπή, τραγουδώντας το «Sunday Bloody Sunday», στο Στάδιο Γουέμπλεϊ, ένα από τα πιο γνωστά στάδια της Βρετανίας, όταν είχαν εμφανιστεί εκεί για τις ανάγκες του Live Aid το 1985.
Mysterious Ways, 1991
Η δεκαετία του ’90 επέβαλε τις δικές της αλλαγές, και μέσα σε αυτές ήταν και ο ήχος των U2, ο οποίος άρχισε να εντάσσεται στα νέα δεδομένα της ηλεκτρονικής μουσικής. Πάντα με μία πιο ρομαντική διάθεση, το συγκρότημα βρέθηκε στον δρόμο της πανκ μουσικής και «γέννησε» το ρυθμικό «Mysterious Ways», το οποίο όπως τονίζει και ο τίτλος, κρύβει στις αρμονίες και τις νότες του αρκετό μυστήριο…
Where the Streets Have No Name, 1987
Με τον στίχο «θέλω να γκρεμίσω τους τοίχους που με κρατούν μέσα», το συγκρότημα κατάφερε να περάσει για ακόμα μια φορά ένα δυναμικό μήνυμα, το οποίο αφορά το σπάσιμο των δεσμών που επιβάλει στους ανθρώπους η κοινωνία, αλλά και την πολυπόθητη παγκόσμια ισότητα. Και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, πως το μήνυμα αυτό εδώ και 35 χρόνια βρίσκει τους αποδέκτες του.
I Still Haven’t Found What I’m Looking For, 1987
Παρόλο που οι U2 τραγουδούν πως δεν έχουν βρει αυτό που έψαχναν και κάνουν χιλιάδες κόσμο να ταυτίζεται με αυτούς τους στίχους, είχαν βρει την πολυπόθητη επιτυχία και αναγνώριση, η οποία επιβεβαιώθηκε το 1987 και επισφραγίστηκε το 1988, με τη νίκη δύο βραβείων Γκράμι για το άλμπουμ «The Joshua Tree». Στο άλμπουμ αυτό βρισκόταν και το συγκεκριμένο τραγούδι, το οποίο μιλά ακόμα και σήμερα στις ψυχές μας, την ίδια στιγμή που μάς θυμίζει πως η διαδικασία της αναζήτησης είναι αυτή που αξίζει τελικά.
Pride (In The Name Of Love), 1984
Το «An Unforgettable Fire» ήταν ένα από τα πιο δημιουργικά και γεμάτα νόημα άλμπουμ των U2 και κεντρικό σινγκλ του ήταν το Pride (In The Name Of Love). Το τραγούδι αναφέρεται στην περηφάνια, την οποία δεν έχασαν ποτέ αυτοί που πάλεψαν για τις αξίες και τα πιστεύω τους και σήμερα έχει γίνει ένας από τους πιο ελπιδοφόρους «ύμνους» της μουσικής σκηνής.
With or Without You, 1987
Το τραγούδι αναφέρεται στην περηφάνια, την οποία δεν έχασαν ποτέ αυτοί που πάλεψαν για τις αξίες και τα πιστεύω τους και σήμερα έχει γίνει ένας από τους πιο ελπιδοφόρους «ύμνους» της μουσικής σκηνής.
One, 1991
Το «One» των U2 είναι ένα τραγούδι με όμορφο μήνυμα αλλά ακόμα πιο όμορφο σκοπό. Τα έσοδα του πήγαν στην έρευνα για το AIDS και βοήθησαν τελικά στη δημιουργία της ONE Campaign, της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης του Bono, που καταπολεμά τη φτώχεια και τις ασθένειες, ευαισθητοποιώντας το κοινό παγκοσμίως, όπως ακριβώς κάνει και το «One», το οποίο θυμίζει στους ακροατές του πως όλοι είμαστε «ένα» και πρέπει να λειτουργούμε συλλογικά, αλτρουιστικά και με την αγάπη ως οδηγό.
Beautiful Day, 2000
Το 2000, μετρώντας σχεδόν 15 χρόνια μεγάλων επιτυχιών, οι U2 ένιωσαν την ανάγκη να επιστρέψουν στον παλιό τους ήχο και να δημιουργήσουν ένα πιο νοσταλγικό άλμπουμ. Πράγματι, το «All That You Can’t Leave Behind» ήταν γεμάτο νοσταλγία και περιείχε το κλασικό και αγαπημένο πλέον «Beautiful Day», ένα τραγούδι που υπάρχει για να μας θυμίζει πως ακόμα και στα δύσκολα, ο ήλιος θα λάμψει, η μέρα μας θα γίνει όμορφη ξανά και εμείς πρέπει να την αδράξουμε!
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από το άλμπουμ «The Joshua Tree». Το συγκεκριμένο άλμπουμ «The Joshua Tree» (1987) το διαλέξαμε γιατί περιέχει το τραγούδι «With Or Without You», μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των U2, όπου το συνέθεσαν και τα τέσσερα μέλη τους συγκροτήματος δηλαδή οι Edge, Bono, Adam Clayton και Larry Mullen Jr. Επίσης ήταν το πρώτο τραγούδι των U2 που πήγε στο Νο 1 του αμερικάνικου chart κι έμεινε τρεις εβδομάδες και κυρίως γιατί είναι από τα αγαπημένα μας τραγούδια!!!
19 MAIOY - HMEΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΞΕΡΙΖΩΜΟ ΤΟΥΣ....
ΤΡΑΓΟΥΔΙ-ΜΟΙΡΟΛΟΙ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΔΙΩΓΜΟ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΤΟΥΣ...
Εκκλησίας έρημα,
μοναστήρα ακάντηλα,
πόρτας και παράθυρα, όι-όι
επέμναν ακρόνυχτα.
Το σημερινό εξώφυλλο το αφιερώνω στους προγόνους μου, σε όλους τους Πόντιους, σε όλους τους Μικρασιάτες. Όταν γνωρίζουμε την ιστορία, όταν δεν λησμονούμε, τότε μόνο έχουμε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Και θέλουμε για τους μαθητές μας, τα παιδιά μας μια ζωή ελεύθερη, διώχνοντας κάθε απειλή που προέρχεται εξωτερικά η εσωτερικά. Διάλεξα το τραγούδι «Εκάεν και το Τσάμπασιν», γιατί ήταν το αγαπημένο του πατέρα μου και επέλεξα μια εικόνα που θα ήθελα για το εξώφυλλο του δίσκου. με την εκτέλεση του τραγουδιού από τον αγαπημένο του τραγουδιστή Στέλιο Καζαντζίδη....
Ο Κλάους Μάινε (γερμ. Klaus Meine) είναι Γερμανός τραγουδιστής και τραγουδιστής των Scorpions. Εμφανίζεται σε κάθε άλμπουμ της μπάντας, παρότι έγινε μέλος το 1970 ενώ η μπάντα ιδρύθηκε το 1965 (αφού το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972).
Ανδρέας Μικρούτσικος (6 Ιουνίου 1952) είναι Έλληνας τραγουδοποιός και τηλεοπτικός παρουσιαστής. Είναι αδερφός του Θάνου Μικρούτσικου και κατγεται από εύπορη οικογένεια της Πάτρας. Σπούδασε Μαθηματικός αλλά τον κέρδισε το τραγούδι και η τηλεόραση
Οι κορυφαίες του μουσικές επιτυχίες είναι τα: Χαμένο Νησί, Το Κουτσουράκι, Κυκλωπάκι, Όσο Γυρίζει η Γη.
Ο Κωνσταντίνος (Ντίνος) Ηλιόπουλος (Αλεξάνδρεια 12 Ιουνίου 1913 – Αθήνα, 4 Ιουνίου 2001) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου.
Ο Τομ Χανκς (Thomas Jeffrey "Tom" Hanks, 9 Ιουλίου 1956) είναι Αμερικανός ηθοποιός και σκηνοθέτης. Ο Χανκς δούλεψε στην τηλεόραση και σε οικογενειακές κωμωδίες, ενώ έγινε ευρύτερα γνωστός με την ταινία Μπιγκ (Big) το 1988, πριν επιτύχει και σαν δραματικός ηθοποιός σε επιτυχημένες ταινίες όπως Φιλαδέλφεια (Philadelphia, 1993) και Φόρεστ Γκαμπ (Forrest Gump, 1994) για τις οποίες κέρδισε συνεχόμενα το βραβείο Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου τις χρονιές 1993 και 1994.
Ο Πλάθιδο Ντομίνγκο (José Plácido Domingo Embil, 21 Ιανουαρίου 1941) είναι Ισπανός τενόροςκαι μαέστρος, γνωστός για την ευέλικτη και ισχυρή φωνή του, που διαθέτει έναν ηχηρό και δραματικό τόνο σε όλο το εύρος της. Ως το τέλος του 2013, έχει τραγουδήσει 144 διαφορετικούς ρόλους.
Ο Τζωρτζ Χάρισον (George Harrison, 25 Φεβρουαρίου1943 - 29 Νοεμβρίου2001) ήταν Άγγλοςκιθαρίστας και τραγουδιστής του μουσικού συγκροτήματος The Beatles. Αν και τα περισσότερα τραγούδια του συγκροτήματος γράφτηκαν από τους Τζον Λένον και Πωλ ΜακΚάρτνεϋ, σε κάθε άλμπουμ υπήρχε τουλάχιστον μια σύνθεση του Χάρισον.
Ο Λιούις Άλεν "Λου" Ριντ (Lewis Allen "Lou" Reed, 2 Μαρτίου 1942 — 27 Οκτωβρίου 2013) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, συνθέτης της ροκ μουσικής και κιθαρίστας. Ως μέλος των The Velvet Underground τη δεκαετία του 1960, ο Ριντ άνοιξε νέους δρόμους στο χώρο της ροκ προς διάφορες κατευθύνσεις.
Γεννήθηκε από οικογένεια Εβραίων στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης και μεγάλωσε στο Φρίπορτ του Λονγκ Άιλαντ. Ο ίδιος έλεγε ότι το όνομά του είναι Λιούις Άλεν Φέρμπανκ αλλά το πραγματικό του όνομα είναι Λιούις Άλεν Ραμπίνοβιτς.
Ο Τζον Άντονι Φρουσιάντε (John Anthony Frusciante, 5 Μαρτίου 1970) είναι Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός παραγωγός. Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε λόγω της παρουσίας του στο διάσημο αμερικανικό alternative rock συγκρότημα, Red Hot Chili Peppers, με τους οποίους ηχογράφησε πέντε άλμπουμ. Ακόμα, ο Frusciante έχει δημιουργήσει και δέκα σόλο άλμπουμ. Ο Frusciante όσον αφορά το στυλ της μουσικής του, έχει επηρεαστεί από διάφορα είδη. Ο ίδιος επικεντρώνει την μουσική του στην μελωδία και το συναίσθημα.
Ο Δημήτρης Χορν (Δημήτριος-Ελευθέριος Χορν, 9 Μαρτίου 1921 – 16 Ιανουαρίου 1998) ήταν Έλληνας ηθοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Γονείς του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χορν και η Ευτέρπη Αποστολίδη. Η οικογένεια του Παντελή Χορν είχε τρία παιδιά, τον Γιάννη, τη Νανά που πέθανε σε ηλικία 7 ετών και τελευταίο, τον Δημήτρη Χορν. Νονά του ήταν η διάσημη ηθοποιός Κυβέλη.
Το 1937 εισάγεται στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη, «Οι μοιραίοι».
Αποφοιτά το 1940.
Ο Γκόραν Μπρέγκοβιτς (Goran Bregović, 22 Μαρτίου 1950) είναι Σέρβος συνθέτης, από τους πιο γνωστούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ειδικεύεται κυρίως στο βαλκανικό και τσιγγάνικο είδος μουσικής.
Ο Μπρέγκοβιτς γεννήθηκε στο Σαράγεβο της Βοσνίας από πατέρα Κροάτη και μητέρα Σέρβα. Λόγω της τριπλής καταγωγής του, ακόμα και σήμερα ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που δηλώνουν Γιουγκοσλάβοι στην εθνικότητα. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός. Οι γονείς του χώρισαν σε πολύ μικρή ηλικία, έτσι ο Γκόραν έζησε και μεγάλωσε με τη μητέρα του στη γενέτειρά του.
Ο Φρανσίς Λαι (Francis Lai, 26 Απριλίου 1932 - 7 Νοεμβρίου 2018) ήταν Γάλλος ακορντεονίστας και συνθέτης, γνωστός κυρίως από τις συνθέσεις του για κινηματογραφικές ταινίες.
Ο Φράνσις Λάι γεννήθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας. Λίγο μετά τα 20 του εγκαταλείπει την πόλη που γεννήθηκε, μετακομίζει στο Παρίσι όπου και γίνεται μέλος της ιδιαίτερα δραστήριας μουσικής σκηνής της Μονμάρτρης. Το 1965 γνωρίζει τον σκηνοθέτη Κλωντ Λελούς και συνεργάζονται στη συγγραφή της μουσικής για την ταινία του Λελούς Ένας Άντρας Μια Γυναίκα(Un homme et une femme).
Η Φλέρυ Νταντωνάκη (πραγματικό όνομα: Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, 11 Μαΐου1937 - 18 Ιουλίου1998) ήταν Ελληνίδατραγουδίστρια, γνωστή για τη συνεργασία της με τον Μάνο
Ο Κλάους Μάινε (γερμ. Klaus Meine) είναι Γερμανός τραγουδιστής και τραγουδιστής των Scorpions. Εμφανίζεται σε κάθε άλμπουμ της μπάντας, παρότι έγινε μέλος το 1970 ενώ η μπάντα ιδρύθηκε το 1965 (αφού το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 1972).
English
Deutsch
Ελληνικά