Ο Σεργκέι Σεργκέγιεβιτς Προκόφιεφ ( 23 Απριλίου 1891 - 5 Μαρτίου 1953) ήταν Ρώσος συνθέτης.
Ο Προκόφιεφ γεννήθηκε στην Σόντοφσκα (σήμερα Κράσνογιε, στην περιφέρεια Ντόνετσκ) της Ουκρανίας, τότε μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Έδειξε ασυνήθιστες μουσικές ικανότητες από την ηλικία των πέντε. Η πρώτη του σύνθεση για πιάνο που καταγράφηκε (από την μητέρα του) ήταν ένα «Ινδικό Γκαλόπ» σε Λύδιο τρόπο (Φα μείζονα με Σι φυσικό αντί για Σι ύφεση) καθώς ο νεαρός Προκόφιεφ «ήταν απρόθυμος να χτυπήσει τις μαύρες νότες». Σε ηλικία εφτά ετών άρχισε να μαθαίνει σκάκι. Όπως και η μουσική, το σκάκι παρέμεινε ένα από τα πάθη του για την υπόλοιπη ζωή του, ενώ γνωρίστηκε και με τους παγκόσμιους πρωταθλητές Καπαμπλάνκα και Μποτβίνικ. Σε ηλικία εννέα ετών συνέθετε την πρώτη του όπερα, Ο Γίγαντας, καθώς και μία εισαγωγή και διάφορα άλλα κομμάτια.
Οι γονείς του, βλέποντας το τεράστιο ταλέντο του, μετακόμισαν στην Αγία Πετρούπολη για να το γράψουν στο Ωδείο. Καθώς ήταν μερικά χρόνια νεότερος από τους περισσότερους συμμαθητές του, θεωρούνταν εκκεντρικός και αλαζόνας, ενώ συχνά εξέφραζε την δυσαρέσκειά του για το μεγαλύτερο μέρος της εκπαίδευσης, το οποίο έβρισκε βαρετό. Το 1914 ο Προκόφιεφ αποφοίτησε από το Ωδείο με τον μεγαλύτερο βαθμό στην τάξη του, παίρνοντας έτσι ως βραβείο ένα πιάνο με ουρά.
Ο Προκόφιεφ θεωρείται ως ο νεοτεριστής συνθέτης που δημιούργησε ένα βαθιά πρωτότυπο ύφος, πλάθοντας τα δικά του, προσωπικά εκφραστικά μέσα και μελωδίες εμπνευσμένες, βαθιές και κρυστάλλινες, που διακρίνονται από εκπληκτική προσωπικότητα.
Η έξοχη ικανότητά του για παρατήρηση τον ανέδειξε σε έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς του μουσικού πορτρέτου, όπου συνδύαζε την εξωτερική περιγραφή με την ψυχολογική διείσδυση. Αυτό το χάρισμά του καθόρισε και τον πρωταρχικό ρόλο που έχει στο έργο του η σκηνική μουσική. Στόχος του συνθέτη ήταν ο ρεαλισμός στη σκηνή και η απελευθέρωση από τη στατικότητα και τις παραδοσιακές συμβάσεις της όπερας και του μπαλέτου.
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από τον "Χορό των Ιπποτών", επίσης γνωστός ως "Montagues and Capulets", όπου είναι μια σύνθεση για μπαλέτο του Σεργκέι Προκοφιέφ "Ρωμαίος και Ιουλιέτα". Η επιλογή ήταν εύκολη καθώς είναι από τα καλύτερα έργα του συνθέτη και ο «Ρωμαίος και Ιουλιέττα», αποτελεί κορυφαίο έργο του παγκόσμιου ρεπερτορίου, μια και είναι η πιο διάσημη ερωτική ιστορία όλων των εποχών που έπλασε ο άγγλος δραματουργός, Ουίλλιαμ Σαίξπηρ!
Ο ρώσος συνθέτης εμπνευσμένος από το Σαιξπηρικό αριστούργημα δημιούργησε μια μοναδική σύνθεση για μπαλέτο με έντονα στοιχεία. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Προκόφιεφ επιθυμούσε τη δημιουργία μιας ιδιαίτερης ατμόσφαιρας και για να να το πετύχει αυτό η ορχήστρα που συνοδεύει το μπαλέτο χρησιμοποιεί σαξόφωνο.
Ξεχωρίσαμε αυτό το συγκεκριμένο εξώφυλλο για τα έντονα χρώματά του, που ταιριάζουν με την έντονη σχέση των πρωταγωνιστών, και την περίτεχνη απόδοση του δραματικού τέλους τους.
Ο Κερκ Ντάγκλας (Kirk Douglas, πραγματικό όνομα Ισούρ Ντανιέλοβιτς, 9 Δεκεμβρίου 1916 - 5 Φεβρουαρίου 2020) ήταν Αμερικανός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, παραγωγός ταινιών και συγγραφέας.
Γεννήθηκε στο Άμστερνταμ της Νέας Υόρκης από γονείς Εβραίουςμετανάστες από τη Λευκορωσία. Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, ο μικρός Κερκ Ντάγκλας πουλούσε τρόφιμα σε ανθρακωρύχους για να βοηθήσει την κατάσταση στο σπίτι του. Αργότερα όντας ήδη διάσημος δήλωσε σε συνέντευξή του ότι άλλαξε τουλάχιστον 40 δουλειές πριν γίνει ηθοποιός.
Την 1η Μάη του 1886 μια εργατική απεργία στο Σικάγο των ΗΠΑ με αίτημα την καθιέρωση οκτάωρης εργασίας πνίγηκε στο αίμα.Έτσι, από το 1890 τα σοσιαλιστικά κόμματα και τα συνδικάτα άρχισαν να γιορτάζουν την Πρωτομαγιά ως παγκόσμια ημέρα των εργατών, πράγμα που συμβαίνει και σήμερα σε όλον τον κόσμο.
Την ίδια μέρα μερικά χρόνια αργότερα, γεννιέται στη Μονεμβασιά ένας ποιητής που συνέδεσε το όνομά του με τους αγώνες των εργατών και γτους αγώνες της Ρωμιοσύνης, ο Γιάννης Ρίτσος.
Ο Γιάννης Ρίτσος (1 Μαΐου 1909 - 11 Νοεμβρίου 1990) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές με διεθνή φήμη και ακτινοβολία. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Τα έργα του συμπληρώνουν πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα. Αρκετά από τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε ξένες γλώσσες Πολιτικά ανήκε την Αριστερά
Ο Ρίτσος νόσησε από φυματίωση, ξεπέρασε την ασθένεια (πράγμα δύσκολο για την εποχή) και πέρασε από υλικές και ηθικές δοκιμασίες. Στο σανατόριο του «Σωτηρία», όπου νοσηλευόταν, ήρθε κοντά με τον μαρξισμό και την Αριστερά, πράγματα που επηρέασαν βαθύτατα την ποίησή του και τον τρόπο ζωής του. Αφού πέρασε από διάφορα σανατόρια, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως αυτοδίδακτος σκηνοθέτης στην Εργατική Λέσχη και ως ηθοποιός και χορευτής σε επιθεωρήσεις
Η αγωνιστική του έφεση και η επαναστατική του φύση τον οδηγούν στην προσχώρηση του κινήματος των «Πρωτοπόρων» και κατόπιν, το 1942, στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ενώ έγινε μέλος και του Κ.Κ.Ε. Αργότερα αρχίζουν οι εξορίες στη Λήμνο, στη Μακρόνησο και στον Άγιο Ευστράτιο. Επιστρέφοντας στην Αθήνα, προσχώρησε στην Ε.Δ.Α. Το 1956 ταξίδεψε στη Σοβιετική Ένωση και στην Κούβα. Κατά τη διάρκεια της χούντας των Συνταγματαρχών εξορίστηκε και πάλι, αρχικά στη Γυάρο και κατόπιν στη Λέρο. Με το πέρας της δικτατορίας και τη μεταπολίτευση, ο Ρίτσος έγινε ευρέως γνωστός, τόσο στον ελλαδικό χώρο, όσο και στο εξωτερικό, ενώ ακολούθησαν πολλές διακρίσεις και βραβεύσεις.
Η Σονάτα του Σεληνόφωτος, ο Επιτάφιος και η Ρωμιοσύνη είναι κάποια από τα σημαντικότερα ποιήματα του Ρίτσου, ενώ έχει κάνει και πολλές μεταφράσεις ξένων ποιητών όπως του Ναζίμ Χικμέτ, του Αλεξάνδρου Μπλοκ, του Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι κ.ά. Πολλά ποιήματα του Ρίτσου έχουν μελοποιηθεί από τον Μίκη Θεοδωράκη, γνωστότερα εξ αυτών: Η Ρωμιοσύνη και ο Επιτάφιος αλλά και άλλα
Μεταξύ των τιμητικών διακρίσεων του Ρίτσου περιλαμβάνονται το κρατικό βραβείο ποίησης και το βραβείο Λένιν.
Το σημερινό εξώφυλλο είναι από το δίσκο «Ρωμιοσύνη», που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σύμβολο στην καλλιτεχνική και πολιτική ιστορία της χώρας μας και απόλυτα ταιριαστό με την σημερινή αγωνιστική Πρωτομαγιά. Μια από τις σημαντικότερες δημιουργίες του Μίκη Θεοδωράκη και του Γιάννη Ρίτσου με ερμηνεία από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ένα εξώφυλλο με έντονα χρώματα και έντονα τα ελληνικά στοιχεία, πολύ ταιριαστό με το περιεχόμενο του δίσκου. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του ποιητή προς τον Μ. Θεοδωράκη: «Μέχρι τότε έλεγα ότι κάθε τέχνη είναι αυτάρκης και δεν έχει ανάγκη τη βοήθεια άλλης. Αλλά όταν έγραψες τον "Επιτάφιο" και αργότερα φυσικά τη "Ρωμιοσύνη", είπα, πραγματικά, εδώ είναι ένας δρόμος για να πλησιάσει η ποίηση μέσω της μουσικής εκείνους τους ανθρώπους που δεν θα τους πλησίαζε ίσως ποτέ».
Αγωνιστής και επαναστάτης προσπαθεί να αφυπνίσει τους λαϊκούς αγώνες και να τους παρακινήσει στον αγώνα για ελευθερία κάθε μορφής. Χαρακτηριστικός της νοοτροπίας του είναι ο πρόλογος ενός ποιήματός του, όπου γράφει:
Η Τζόαν Μπαέζ (Joan Chandos Báez, 9 Ιανουαρίου 1941 - ...) είναι Αμερικανίδα τραγουδίστρια της φολκ, κυρίως, μουσικής και στιχουργός. Από το 1959 που ξεκίνησε την καριέρα της μέχρι σήμερα έχει ηχογραφήσει περισσότερα από τριάντα άλμπουμ, στα οποία ερμήνευσε τόσο δικά της τραγούδια όσο και τραγούδια άλλων δημιουργών. Οι στίχοι των τραγουδιών της είναι κυρίως στα Αγγλικά και στα Ισπανικά, αλλά έχει ερμηνεύσει τραγούδια και σε άλλες γλώσσες.
Το Τρίτο Πρόγραμμα, βγήκε στον αέρα στις 19 Σεπτεμβρίου 1954, με πρωτοβουλία του συγγραφέα Διονυσίου Ρώμα, δύο χρόνια μετά την ίδρυση του Δευτέρου Προγράμματος. Ο σταθμός τότε βγήκε από έναν παρατημένο πομπό μεσαίων κυμάτων, και εκπέμποντας ολιγόωρο πρόγραμμα.
Ο Ντέιβιντ Μπράιαν Ράσμπαουμ (David Bryan Rashbaum, Έντισον, 7 Φεβρουαρίου1962) είναι Αμερικανός μουσικός. Παίζει πλήκτρα στο συγκρότημα Bon Jovi και κάνει δεύτερα φωνητικά, ενώ συχνά στις ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος τραγουδάει ένα μέρος ή ολόκληρο το τραγούδι "In these arms" μόνος του.
Κάθε χρόνο στις 7 Απριλίου εορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Υγείας, η οποία επικεντρώνεται σε σημαντικά προβλήματα της δημόσιας υγείας που απασχολούν όλο τον κόσμο. Η 7η Απριλίου είναι η ημερομηνία «γέννησης» το 1948 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ενός εξειδικευμένου οργάνου του ΟΗΕ για θέματα Υγείας.
Ο Απόστολος Καλδάρας (7 Απριλίου 1922 - 8 Απριλίου 1990) ήταν Έλληνας συνθέτης.
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Τέλειωσε το Γυμνάσιο και ασχολήθηκε στην αρχή ερασιτεχνικά με το μπουζούκι. Στη διάρκεια όμως της Κατοχής ασχολήθηκε επαγγελματικά με αυτό το μουσικό όργανο και βεβαίως με τη μουσική που αυτό εκπροσωπούσε. Αμέσως μετά την κατοχή ξεκίνησε τις ηχογραφήσεις, το 1946. Το τραγούδι το οποίο και τον ανέδειξε και τον κατέταξε στους μεγαλύτερους μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς του είδους αυτού ήταν το "Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι".
Η Τζένη Καρέζη (ως Ευγενία Καρπούζη) γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 12 Ιανουαρίου 1934 και πέθανε στις 26 Ιουλίου 1992. Ήταν μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Στα πλαίσια των Βιωματικών Δράσεων της Γ' Γυμνασίου δημιουργήθηκε μια πολύ ωραία παρουσίαση που αφορά την Ιστορία του Ευόσμου και τον ναό του Αγίου Αθανασίου. Η παρουσίαση ήταν αποτέλεσμα ομαδικής εργασίας από τους παρακάτω μαθητές και μαθήτριες του τμήματος Γ1:
Ο Μάιλς Ντιούι Ντέιβις Γ΄ (Miles Dewey Davis III, 26 Μαΐου 1926 - 28 Σεπτεμβρίου 1991) ήταν Aμερικανός τζαζ μουσικός, τρομπετίστας και συνθέτης. Θεωρείται ευρέως ως ένας από τους μουσικούς που άσκησαν σημαντική επίδραση στη μουσική του 20ού αιώνα. Μαζί με τα συγκροτήματα που έπαιξε κατά καιρούς, υπήρξε πρωτοπόρος σε ό,τι αφορά στην ανάπτυξη της μουσικής τζαζ, του bebop, της cool jazz, του hard bop, της modal jazz και της jazz fusion.
Ο Μάιλς μεγάλωσε στο Σεντ Λούι. Ο πατέρας του ήταν οδοντίατρος και η οικογένειά του ήταν εύπορη. Στα 13 του έπιασε στα χέρια του την πρώτη του τρομπέτα. Στο βιβλίο του ο Μάιλς περιγράφει τα έντονα συναισθήματα που έζησε εκείνη τη στιγμή. Η δεξιοτεχνία του στο όργανο αναπτύχθηκε ταχύτατα και το μουσικό του στυλ επηρεάστηκε από μουσικούς όπως οι Κλάρκ Τέρυ, Τσάρλι Πάρκερ, Μπίλυ Έκστάην αλλά κυρίως, τον Ντίζη Γκιλέσπη. Η συναυλία του ντήζι στο Σεντ Λούι, όταν ο Μάιλς ήταν 15 χρονών ήταν μια μουσική αποκάλυψη για τον μικρό Μάιλς. Έκτοτε το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να πάει στη Νέα Υόρκη και να παίξει τζαζ. Στα 18 του βρίσκοταν ήδη εκεί.
Το 1950 ο Μάιλς Ντέιβις εξέδωσε τον δίσκο Μπερθ οφ Κούλ, ο οποίος εισήγαγε ένα νέο έιδος τζαζ και διαφοροποιήθηκε από το χαρντ μποπ. Το 1969 εξέδωσε τον δίσκο ορόσημο Μπήτσες Μπρου, επηρεασμένος από την μουσική των Τζέημζ Μπράουν, Τζίμυ Χέντριξ και Σλάι εντ δα Φάμιλυ Στόουν. Μέχρι και την χρονιά του θανάτου του το 1991, συνέχισε να αναδεικνύει μουσικά ταλέντα και να εφευρίσκει νέα μουσικά είδη. Μάλιστα, το 1991 εξέδωσε το Ντου Μπαπ, που συνδύασε την τρομπέτα του με χιπ χοπ.
Ο Μάιλς Ντέιβις πέρασε στην Rock and Roll Hall of Fame το 2006. ως "μία από τις μορφές κλειδιά στην ιστορία της τζαζ". Στις 7 Οκτωβρίου, 2008, το άλμπουμ του 1959 Kind of Blue έλαβε το τέταρτο πλατινένιο βραβείο της Recording Industry Association of America (RIAA), για τέσσερα εκατομμύρια πωλήσεις στις Η.Π.Α.
Στις 15 Δεκεμβρίου, 2009, ο Οίκος των Αντιπροσώπων πέρασε συμβολικό ψήφισμα αναγνώρισης του άλμπουμ Kind of Blue, "τιμώντας το κορυφαίο έργο και επιβεβαιώνοντας την τζαζ ως εθνικό θησαυρό".
Και μια που αναφερθήκαμε στον πολιτισμό που ανέδειξε η άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν μπορούμε και να μην μιλήσουμε και για τον Τζόν Γουέιν.
Ο Τζον Γουέιν (John Wayne, πραγματικό όνομα: Marion Robert Morrison, 26 Μαΐου 1907 – 11 Ιουνίου 1979), ήταν Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών. Αποτέλεσε την ενσάρκωση του αρρενωπού άνδρα και αποτελεί πλέον αμερικανικό είδωλο. Έμεινε διάσημος για τη χαρακτηριστική του φωνή, το βάδισμα και το ύψος του. Ήταν γνωστός επίσης για τις συντηρητικές πολιτικές ιδέες του και για τις αντικομμουνιστικές θέσεις του κατά την περίοδο του μακαρθισμού στην Αμερική της δεκαετίας του '50.
Ο Γουέιν τοποθετήθηκε στην τρίτη θέση μιας λίστας με τους αγαπημένους Αμερικανούς σταρ. Είναι κι ο μοναδικός μη εν ζωή σταρ που κοσμεί τη συγκεκριμένη λίστα, κάθε χρονιά από το 1994. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει 13ο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Το σημερινό εξώφυλλο από το περίφημο άλμπουμ «Bitches Brew» του Μάιλς Ντέιβις (1970), το διαλέξαμε καταρχήν για την έντονη και ιδιαίτερη εικονογράφησή του. Εκφράζεται η τάση αλλαγής και στροφής του προς μια άλλη μουσική κατεύθυνση. Σε αυτό το άλμπουμ συνεργάζεται με σπουδαίους μουσικούς (Γουέιν Σόρτερ, Τζο Ζάβιναλ, Τσικ Κορία, Τζακ Ντετζονέτ, Τζον ΜακΛάφλιν, Ντέιβ Χόλαντ κ.ά.) και θέτει τις βάσεις του τζαζ – ροκ. Την περίοδο αυτή θα στραφεί προς το ροκ και το φανκ, συνεργαζόμενος με τον Τζίμι Χέντριξ και τον Πρινς. Άλλωστε ο ίδιος ήταν υπέρ των αλλαγών και είχε πει: «Αν κάποιος θέλει να διατηρεί την δημιουργικότητά του, τότε πρέπει να αλλάζει!»
Ο Τζον Άντονι Φρουσιάντε (John Anthony Frusciante, 5 Μαρτίου 1970) είναι Αμερικανός κιθαρίστας, τραγουδιστής, συνθέτης και μουσικός παραγωγός. Γνωστός στο ευρύ κοινό έγινε λόγω της παρουσίας του στο διάσημο αμερικανικό alternative rock συγκρότημα, Red Hot Chili Peppers, με τους οποίους ηχογράφησε πέντε άλμπουμ. Ακόμα, ο Frusciante έχει δημιουργήσει και δέκα σόλο άλμπουμ. Ο Frusciante όσον αφορά το στυλ της μουσικής του, έχει επηρεαστεί από διάφορα είδη. Ο ίδιος επικεντρώνει την μουσική του στην μελωδία και το συναίσθημα.
English
Deutsch
Ελληνικά