9 Φεβρουαρίου 2023: Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας γιορτάζεται στις 9 Φεβρουαρίου, όπως καθιερώθηκε επίσημα από το 2017 με απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αυτή ήταν μια κατάκτηση των Ελλήνων της Ιταλίας και των Φιλελλήνων που την πρότειναν και την υποστήριξαν.

Σήμερα γιορτάζεται σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν ελληνικές κοινότητες, με πρωτοβουλία και συμμετοχή χιλιάδων φιλελλήνων και ιδιαιτέρως των νέων.

Η ημέρα συμπίπτει με την επέτειο του θανάτου του Διονυσίου Σολωμού, του Έλληνα εθνικού ποιητή. Η επιλογή υπογραμμίζει τη γλωσσική και πολιτισμική συνέχεια που χαρακτηρίζει για πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια την εξαιρετική ανθρώπινη εμπειρία των δύο αδελφών λαών, Ιταλών και Ελλήνων.

Ο Σολωμός ολοκλήρωσε στην Ιταλία τις γυμνασιακές και πανεπιστημιακές σπουδές και γαλουχήθηκε με τις αξίες του Διαφωτισμού και της Παλιγγενεσίας. Από τις δύο γλώσσες που βίωσε επέλεξε την Ελληνική.

Η ελληνική γλώσσα ανήκει στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες και μιλιέται αδιάλειπτα στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου από την 2^η χιλιετία π.Χ., καθιστώντας την μία από τις αρχαιότερες γλώσσες σήμερα με συνεχή και εκτεταμένη μαρτυρία. Με γραπτά μνημεία που καλύπτουν 3500 χρόνια, η ελληνική γλώσσα συνέβαλε αποφασιστικά στην επανασύνθεση της ινδοευρωπαϊκής πρωτογλώσσας και αποτελεί ακόμα και σήμερα μια από τις πιο μελετημένες γλώσσες στη γλωσσική επιστήμη. Επιπλέον, χάρη στη δημιουργία των κλασικών έργων της ποίησης, του δράματος, της ιστορίας, της ρητορικής και της φιλοσοφίας, καλλιεργήθηκε από πολύ νωρίς έτσι ώστε να μπορεί να εκφράζει και να διατυπώνει λεπτές εννοιακές διακρίσεις, καθιστώντας την πολύτιμο επιστημονικό εργαλείο. Η αίγλη και το κύρος αυτών των έργων, αλλά και της γλωσσικής μορφής στην οποία ήταν γραμμένα, οδήγησαν στην ευρύτατη χρήση της στη διεθνή επιστημονική ορολογία, τόσο με τη μεταφορά αυτούσιων λέξεων όσο και με τη δημιουργία νέων λέξεων από ελληνικές ρίζες.

Στο μακρό της ταξίδι στο χρόνο η ελληνική γλώσσα εξαπλώθηκε και συρρικνώθηκε, εξελίχθηκε και μετασχηματίστηκε, δάνεισε και δανείστηκε, απέκτησε ποικιλίες και κοινές μορφές, διχάστηκε και δίχασε με τις καταστάσεις της διγλωσσίας και του γλωσσικού ζητήματος, όμως πάντοτε αποτελούσε το όχημα του ελληνικού πολιτισμού και της ελληνικής ταυτότητας. Από τις μυκηναϊκές πινακίδες της Γραμμικής Γραφής Β στα σημερινά greeklish και τη γλώσσα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, από τα ομηρικά έπη στα ακριτικά και τα δημοτικά τραγούδια, από το αρχαίο δράμα στον ελληνικό κινηματογράφο, από τη λυρική ποίηση στο ρεμπέτικο και το λαϊκό τραγούδι, από την Ελληνιστική Κοινή και τη γλώσσα της εκκλησιαστικής παράδοσης στις ντοπιολαλιές και στις διαλεκτικές ποικιλίες στην Κύπρο, στην Μικρά Ασία και στην Κάτω Ιταλία, η ελληνική γλώσσα ήταν και είναι ο βασικός φορέας της ταυτότητας των απανταχού Ελλήνων και το σημαντικότερο κομμάτι του υλικού και άυλου πολιτισμού μας.

Διαβάστε παλαιότερες αναρτήσεις εδώ, εδώ και εδώ.