Από τις πατρίδες της καθ' ημάς Ανατολής στο Χαρμάνκιοϊ

Την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου, τα τμήματα Γ3 και Γ5 του σχολείου μας, επισκέφθηκαν το Πολυλειτουργικό Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Κορδελιόυ Ευόσμου "Μίκης Θεοδωράκης" και ξεναγήθηκαν από τον καθηγητή Ιστορίας Κυριάκο Χατζηκυριακίδη στην Έκθεση Φωτογραφίας "Από τις πατρίδες της καθ' ημάς Ανατολής στο Χαρμάνκιοϊ.". Η Έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο του εορτασμού των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική καταστροφή.

Απολαύσαμε ένα εξαιρετικό μάθημα σύγχρονης Ιστορίας και μια μοναδική εμπειρία ιστορικής αυτογνωσίας καθώς τα παιδιά, ακούγοντας την Ιστορία της Μικρασιατικής εκστρατείας και τις συνέπειές της και με τη βοήθεια του φωτογραφικού υλικού, συνειδητοποίησαν ότι όλα αυτά αφορούσαν και τους προγόνους τους,αφού η πλειοψηφία των κατοίκων του Δήμου μας προέρχεται από οικογένειες Ποντίων και Μικρασιατών προσφύγων. Στα παιδιά μοιράστηκαν ¨"Τετράδια μνήμης " Τετράδια που περιέχουν το ιστορικό της εποχής,ποιήματα και τραγούδια που αφορούσαν την προσφυγιά όπου περιλαμβάνονται και δυο ποιήματα της καθηγήτριας του σχολείου μας Α. Διαμαντοπούλου

«Μακρινή πατρίδα»

Ήρθε με τα ρούχα που φορούσε από την πατρίδα,

-Πάντερμο την έλεγε -

και με ένα λεχούδι στην αγκαλιά.

Μόχθησε, όμως, έζησε.

Ανάστησε παιδιά κι εγγόνια

Με αγάπη

Υπομονή

«Δόξα τω Θεώ» έλεγε .

Όταν όμως άκουγε ένα τραγούδι

«Στο πα και στο ξαναλέω

στο γιαλό μην κατεβείς..»

 ζάρωνε τα χείλη, κατάπινε το λυγμό,

άφηνε τα δάκρυα να κυλήσουν

και ταξίδευε

Στην αυλή του πατρικού σπιτιού

Στην κούνια που φτιαξε ο παππούς

κάτω από τον πλάτανο,

Στα κορίτσια της γειτονιάς.

Δεν την ενδιέφερε ο παράδεισος

Τα γεράνια της αυλής της ήθελε να δει

και … να πεθάνει

«Πρόσφυγες» 

Χτίσαμε τείχη αδιαπέραστα

να κόψουμε το δρόμο στην ελπίδα

Αιχμηρά συρματοπλέγματα απλώθηκαν  παντού

μήπως και  σκαλώσει ο ξένος πόνος

Αφήσαμε ανθρώπους να παλεύουν με τα κύματα

Παιδιά να μελανιάζουν από το κλάμα                               

Βουλώσαμε τα αυτιά

Κατάπιαμε λέξεις αυθόρμητες,

κραυγές εκκωφαντικές

Τρυπώσαμε  στον αυτιστικό μας κόσμο

τον «κοινωνικά δικτυωμένο»,

για να χαλαρώσουμε λίγο βρε αδερφέ

μετά την  τόση ψυχική καταπόνηση