Ακόμη μια εορταστική περίοδο που θα περάσουμε «μασκοφορεμένοι»!!! Ωστόσο, τα Χριστούγεννα είναι μια ακόμη αφορμή για να εκφράσουμε την αγάπη για τον πλησίον μας, τη χαρά μας που υπάρχει, που μοιράζεται μαζί μας τα όμορφα και τα δύσκολα που ανοίγει την αγκαλιά του για μας…. Μέσα στην ασχήμια που μας περιβάλλει έχουμε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε τη δική μας ομορφιά, μια μικρή  φάτνη και να προσκαλέσουμε τους αγαπημένους μας να μοιραστούν μαζί μας  τη ζεστασιά, τη λάμψη , τη χρωματική και γευστική πανδαισία των ημερών…..

Μέσα στη δική μας φάτνη, στο σχολείο μας, αποφασίσαμε να γράψουμε κείμενα με θέμα τα «Χριστούγεννα» για να αποτυπωθούν στο χαρτί σκέψεις και συναισθήματα… Το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο!!! Απολαύστε τα πιο ενδιαφέροντα κείμενα και....

Καλές Γιορτές !!! Υγεία και ευτυχία σε όλους!!!

"Τα Χριστούγεννα του… λύκου"   της Ε. Μανωλάκη

Λένε πως οι άνθρωποι ζουν τρεις εβδομάδες χωρίς φαγητό , τρεις μέρες χωρίς νερό και τρια λεπτά χωρίς οξυγόνο. Έχω όμως να προσθέσω και άλλο ένα : είτε άνθρωπος είτε ζώο δεν μπορεί να αντέξει ούτε τρια δευτερόλεπτα χωρίς αγάπη .

Έτσι ,καταλήγω εδώ, εγώ, ο κακός λύκος να περπατώ μόνος στο χιονισμένο δάσος, να αφουγκράζομαι τη νεκρική σιγή που επικρατεί και να γεύομαι την πικρή γεύση της μοναξιάς και της δυστυχίας. Γυρνώ το κεφάλι πίσω μου κάθε λεπτό που περνάει, με την ελπίδα πως θα αντικρίσω, τους φίλους μου, πως θα μου πουν λόγια παρηγοριάς και θα προσπαθήσουν να με συγχωρήσουν για ό,τι έκανα. Αντ’ αυτού, βλέπω ολόγυρά μου το λευκό χιόνι, που σαν ιστός αράχνης τυλίγει ολόκληρο το τοπίο. Έτσι, μόνο με τη σκέψη μου μπορώ να τους φανταστώ και κυρίως εκείνη, φορώντας το πιο λαμπρό χαμόγελο και την  κόκκινή της κάπα, που έκανε όλα τα υπόλοιπα πλάσματα του δάσους να μοσχοβολούν  ζωντάνια .Σφίγγω τα δόντια και συνεχίζω να βηματίζω, καθώς δεν μπορώ να κάνω τίποτε άλλο, για να αποφύγω τον πόνο ή για να ξεχάσω πόσο τους ταλαιπώρησα.  Εξάλλου, μου άξιζε! Εγώ είμαι ο υπαίτιος αυτού του τείχους από κρύσταλλο και πάγο που υψώθηκε μεταξύ  μας. Εγώ και η προσμονή μου για κυριαρχία, που δεν διστάσαμε να σπείρουμε κακία και θλίψη.

Όμως, πώς μπορώ να τους κάνω να καταλάβουν τι νιώθω; Πώς μπορώ να τους βροντοφωνάξω πως νιώθω απεριόριστες τύψεις και πως μόνο τώρα, που δεν μου έδειξαν έλεος και με άφησαν μοναχό παραμονή Χριστουγέννων, κατάλαβα τη σημασία της συντροφιάς, τη θαλπωρή που σου προσφέρουν οι φίλοι και μάλιστα τις μέρες των Χριστουγέννων! Συνεχίζω να βηματίζω αργά και προσπαθώ να μη σκέφτομαι τίποτε … Κάποια στιγμή, μέσα από το απόλυτο χάος που επικρατεί στο κεφάλι μου, ακούω ήχους: κλάματα ,οδύνης και σπαραγμό. Σηκώνω το κεφάλι προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω πού βρίσκομαι και τι συμβαίνει. Ο άνθρωπος που σαν πληγωμένο ζώο, έπεσε στα δίχτυα του εγωισμού μου, η Γιαγιά  της κοκκινοσκουφίτσας , άφησε την τελευταία της πνοή.

Τρέχω γρήγορα σαν να κυνηγώ τα κομμάτια της ραγισμένης μου καρδιάς και σταματώ απότομα. Βρίσκομαι αρκετά κοντά για να μπορώ να βλέπω, αλλά αρκετά μακριά, ώστε να μη με βλέπουν. Θλιμμένοι οι άνθρωποι του χωριού  αποχωρούν απ’την κηδεία. Όλοι με σκούρα ρούχα που μαύρισαν τα μάτια μου και την ψυχή μου << Η γιαγιά ήταν καλή και αγαπητή γυναίκα!!! Τι έκανα;>> σκέφτηκα. Και τότε την είδα. Μέσα στο μαυροφορεμένο πλήθος ,να τριγυρνά θλιμμένη με την κόκκινη κάπα της σαν να έχασε κάτι πολύτιμο και να έχει αποδεχτεί πως δεν πρόκειται να το ξαναβρεί…. Τέτοιες μέρες το να μένεις χωρίς τα αγαπημένα σου πρόσωπα…  «Φρίκη!!!»

Σαν να της ψιθύρισε κάτι το υποσυνείδητό της, η κοκκινοσκουφίτσα σηκώνει το κεφάλι της και με βλέπει. Μένουμε έτσι για λίγα δευτερόλεπτα σα να σταμάτησε ο χρόνος γύρω μας και να βρισκόμασταν μόνο οι δυο μας, στο χιονισμένο τοπίο, σαν φίλοι από το παρελθόν.

<<Συγγνώμη>> της φωνάζω και η κοπέλα αρχίζει να τρέχει προς το μέρος μου, γονατίζει στο χιόνι, τυλίγει  τα χέρια της γύρω μου, χαϊδεύει το τρίχωμά μου και ξεσπά   σε κλάματα. <<Σε συγχωρώ>> μου απαντά . Είμαι έτοιμος να καταρρεύσω και πλημμυρισμένος από απέραντη ανακούφιση, ξεφυσώ….

Έτσι, έμειναν οι δυο τους εκεί, αγκαλιασμένοι με μάτια βουρκωμένα, όχι μόνο από θλίψη λόγω της απώλειας της γιαγιάς της, αλλά και από συγκίνηση που ο λύκος μόλις βρήκε πάλι την ευτυχία, γιατί η κοκκινοσκουφίτσα συγχώρεσε την άγρια φύση του. Τόσο η κοκκινοσκουφίτσα όσο και ο κακός λύκος είχαν συνειδητοποιήσει  τι σημαίνουν τα Χριστούγεννα…. Χριστούγεννα δεν είναι ο στολισμός του δέντρου ή τα δώρα που παίρνεις, αλλά οι άνθρωποι που έχεις κοντά σου. Όχι οι εγωισμοί και οι κακίες, αλλά οι συγγενείς και οι φίλοι, όλοι αυτοί που σε νοιάζονται και ομορφαίνουν τη ζωή σου… και πάνω από όλα η διάθεση για συγχώρεση..

Ίσως, τελικά οι γιορτές υπάρχουν  για να παρηγορούν οι άκαρδοι άνθρωποι τους εαυτούς τους πως κι εκείνοι έζησαν κάποτε μια στάλα ευτυχίας. Ή ίσως πάλι, να είναι  ένας τρόπος να υποτάξουν τον εγωισμό τους και να μάθουν να μιλάνε με την καρδιά τους…. να μη λένε πια  <<Ήρθα να σε δω, γιατί είναι Χριστούγεννα>> , αλλά <<Ήρθα να σε δω, γιατί σ΄ αγαπάω!!! >>.

"Το μικρό ξωτικό" της Μ. Αλεξίου

     Τα Χριστούγεννα είχαν περάσει. Πλησίαζε η τελευταία μέρα του χρόνου. Τα παιδιά ανυπομονούσαν για τον ερχομό του Άγιου Βασίλη. Ο Άγιος Βασίλης με τα ξωτικά του, ετοίμαζαν στο εργοστάσιο παιχνιδιών τα παιχνίδια και τα δώρα των παιδιών.  Καθώς τα δώρα ήταν πολλά, τα ξωτικά έπρεπε να χωριστούν σε μικρές ομάδες.

     Ο μικρούλης Στιούαρτ, επειδή ήταν το πιο μικρό ξωτικό δεν άνηκε κάπου, με αποτέλεσμα να ενοχλεί τα υπόλοιπα ξωτικά και να γίνονται συνεχώς λάθη εκνευρίζοντάς τα.  Αφού τα ξωτικά κατάλαβαν πως τα δώρα δεν θα ήταν έτοιμα την πρώτη μέρα του χρόνου, πήγαν όλα μαζί στον Άγιο να παραπονεθούν για τον Στιούαρτ.

      Ο Στιούαρτ ακούγοντας τα λόγια των ξωτικών, έβαλε τα κλάματα χτύπησε δυνατά την πόρτα του εργοστασίου κι έφυγε. Τότε ο Άγιος Βασίλης έδωσε εντολή σε όλα τα ξωτικά να σταματήσουν ό,τι κάνουν και να ψάξουν τον μικρούλη Στιούαρτ.

       Πέρασαν δυο ημέρες και το μικρούλι ξωτικό ήταν ακόμα άφαντο. Ο Άγιος Βασίλης φοβισμένος πλέον από την εξαφάνιση του Στιούαρτ πήγε στο γραφείο του για να σκεφτεί τι να κάνει. Τότε άκουσε  κλάματα και κατάλαβε πως ο μικρός Στιούαρτ κρυβόταν στο γραφείο του.

       Ο Άγιος Βασίλης τον πήρε στην αγκαλιά του και του εξήγησε πόσο σημαντικός ήταν για αυτόν και τα υπόλοιπα ξωτικά, εκείνη την στιγμή. Ο Στιούαρτ είπε στον Άγιο Βασίλη όλα αυτά που είχε ακούσει. Όμως εκείνος του απάντησε πως δεν άκουσε όλη τη συζήτηση και ότι τα ξωτικά τον παρακάλεσαν να τον πάρει βοηθό του για το μοίρασμα των δώρων.

       Ακούγοντας ο μικρός Στίουαρτ αυτά τα λόγια χάρηκε πάρα πολύ και από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα είναι ο πιστός βοηθός του Άγιου Βασίλη...! 

  " Τα φετινά Χριστούγεννα" της Α. Παπαδοπούλου

Τα Χριστούγεννα, είναι γιορτή ένωσης, ανανέωσης και μεταμόρφωσης. Εμπεριέχει αισιοδοξία και πίστη. Αυτά τα  Χριστούγεννα θα είναι διαφορετικά για όλους. Οικογένειες που έχασαν  γονείς και παιδιά παλεύουν να επιβιώσουν. Η οικονομία έχει  καταρρεύσει, οι άστεγοι αυξάνονται ραγδαία και ο πόνος δεν αφήνει  περιθώρια χαράς. Πολλοί θα σκεφτούν,  γιατί σε τόσο δύσκολες στιγμές  ανέφερα μία ευχάριστη γιορτή. Ο λόγος είναι πως παρόλο που η πανδημία  διαλύει τις οικογένειες, το συναίσθημα της ελπίδας υπάρχει ακόμη. Παρόλες τις κακουχίες που υπάρχουν, ο κόσμος προσπαθεί να ψυχαγωγηθεί  με κάθε τρόπο. Βγαίνει έξω θαυμάζοντας τα γιορτινά καταστήματα, μαζεύονται όλοι μαζί για να διασκεδάσουν και προσεύχονται για τους  ανθρώπους που βρίσκονται στα νοσοκομεία. Κάνουν φιλανθρωπίες και  χαμογελούν δίνοντας κουράγιο σε όποιον το χρειάζεται. Τα χρήματα, η άνεση και η πολυτέλεια δεν είναι ο όρος που χαρακτηρίζει τα Χριστούγεννα. Γιορτή είναι η ευτυχία, η γαλήνη, η ενσυναίσθηση, η ελπίδα, η προσφορά, η αλλαγή. Γιορτή χωρίς τα παραπάνω είναι σαν ένα  κουτί χωρίς το περιεχόμενό του. Όμορφο εξωτερικά, όμως άδειο εσωτερικά!

"Τα Χριστούγεννα… στο περιθώριο" της Μ.Καρακανάκη

Χριστούγεννα. Η πιο γοητευτική, ελκυστική περίοδος του χρόνου. Η εποχή όπου συγχωρούμε και συγχωρούμαστε. Και ποιος δεν ανυπομονεί, δεν μετρά αντίστροφα τις μέρες έως αυτά;

Οι προετοιμασίες ξεκινούν πολύ νωρίτερα. Οι γυναίκες ετοιμάζουν το τραπέζι, επιστρατεύοντας όλη τους τη μαεστρία, ενώ διευθετούν και τις γιορτινές υποχρεώσεις τους. Παράλληλα, σε κάθε σπίτι το ολοστόλιστο χριστουγεννιάτικο δέντρο, οι κρεμασμένες κάλτσες ολόγυρα απ’ το τζάκι ενισχύουν το χριστουγεννιάτικο πνεύμα της χαρμόσυνης αυτής εορτής.

Ωστόσο, τα Χριστούγεννα δεν προσφέρουν χαρά, ευδαιμονία, καλοπέραση σε όλους. Υπάρχουν άνθρωποι, που τα Χριστούγεννα που είναι μόνοι τους,χωρίς σπίτι και οικογένεια, χωρίς ασφάλεια,  άνεση και  ζεστασιά . Αυτοί οι άνθρωποι δεν γεύονται τα νόστιμα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Δεν θα ευχηθούν σε κανέναν καλά Χριστούγεννα, δεν θα τους αγκαλιάσει κανείς, ούτε θα νιώσουν την θαλπωρή και την αγάπη της οικογένειας. Αυτοί οι άνθρωποι την  πιο όμορφη περίοδο του χρόνου περνούν πιο δύσκολα και δύστυχα από ποτέ. Ανήμερα των Χριστουγέννων θα γελάσουν την πείνα τους, θα κοιμηθούν στην άνεση του πεζοδρομίου, στην ασφάλεια της παρανομίας, στην ζεστασιά του ψύχους, στην παρηγοριά της μοναξιάς. Θέτουν ως κύριο στόχο του νέου έτους να επιζήσουν. Τα Χριστούγεννα οι άνθρωποι αυτοί εύχονται να μην κάνει τόσο κρύο.

Επομένως, και δεδομένης της δύσκολης κατάστασης, στην οποία έχουμε περιέλθει εξαιτίας του covid, θα πρέπει να είναι για όλους μας μια ευκαιρία περισυλλογής. Οι καιροί είναι δύσκολοι, το μόνο που έχουμε είναι ο ένας τον άλλον. Και μαζί θα τα καταφέρουμε! Την επόμενη φορά που θα δεις έναν τέτοιο άνθρωπο μην τον αγνοήσεις. Πρόσφερε του ένα πιάτο ζεστό φαγητό, ειδάλλως ένας καλός λόγος θα ήταν υπεραρκετός!

"Τα Χριστούγεννα αυτά θα είναι διαφορετικά" της Η.Τσουλχά

Τα Χριστούγεννα είναι η μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης, μέσω της οποίας οι άνθρωποι έρχονται κοντά και βοηθούν ο ένας τον άλλο.

            Τα περισσότερα άτομα όπως κι εγώ περιμένουμε πως και πως τις γιορτινές αυτές ημέρες των Χριστουγέννων. Αυτό συμβαίνει διότι ξεφεύγουμε λίγο από την κούραση της καθημερινότητας, στολίζουμε δέντρο όλοι μαζί και συναντιόμαστε με αγαπημένα μας πρόσωπα. Επίσης, απολαμβάνουμε τους στολισμένους δρόμους της πόλης μας και επισκεπτόμαστε τα πανέμορφα καταστήματα της περιοχής μας. Ανταλλάσσουμε δώρα με τους συγγενείς μας και αναμένουμε με χαρά τη νέα χρονιά.

            Ωστόσο, τα δύο τελευταία χρόνια είμαστε αποκομμένοι από όλες αυτές τις όμορφες στιγμές των Χριστουγέννων, εξαιτίας ενός θανατηφόρου ιού, του κορωνοϊού. Πέρυσι, τέτοια εποχή, δεν μπορούσαμε να μετακινηθούμε ελεύθερα, να μπούμε εύκολα σε κάποιο κατάστημα και το χειρότερο απ’ όλα επιτρεπόταν να έρθουμε σε επαφή με ένα περιορισμένο αριθμό ατόμων και μέχρι ένα συγκεκριμένο ωράριο. Όλα τα παραπάνω έσπειραν τον πανικό, την αναστάτωση και πόσο μάλλον τη θλίψη σε όλους μας, διότι δεν είχαμε την ευκαιρία να διασκεδάσουμε και να χαρούμε την πιο ωραία γιορτή του χρόνου.

            Παρ’ όλη τη στενοχώρια που μας κατέκλυζε τα περσινά Χριστούγεννα, υπάρχει και κάτι για το οποίο νιώθω απεριόριστη ευτυχία. Είμαι πολύ χαρούμενη που τις περσινές γιορτές τις πέρασα μαζί με την οικογένειά μου με υγεία, αγάπη και ζεστασιά, κάτι που πολύς κόσμος στερήθηκε. Υπήρχαν τα άτομα που δυστυχώς νοσούσαν από τον κορωνοϊό αλλά και αυτά τα άτομα που δεν είχαν στέγη, φαγητό ενώ στερήθηκαν την αγκαλιά της οικογένειας.

            Φέτος, τα πράγματα φαίνεται να είναι λίγο καλύτερα! Το φως των Χριστουγέννων άρχισε να ξεπροβάλει και πάλι. Ανυπομονούμε όλοι να ξαναζήσουμε  ό,τι μας κράτησε πίσω λόγω του κορωνοϊού και να ξανασμίξουμε με τους γύρω μας μέσα στη θαλπωρή της όμορφης αυτής γιορτής. Ό,τι θεωρούμε δεδομένο ίσως και να μην είναι τελικά γι΄ αυτό πρέπει να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή!!!

"Χριστούγεννα" της Μ.Αγγελιδάκη  

Φωτεινά χαμόγελα

 Συναισθήματα που ξεχειλίζουν

Ευτυχία, συγκίνηση, χαρά

Φωνές παιδιών που ψέλνουν κάλαντα

Οικογενειακό τραπέζι

Κουραμπιέδες, μελομακάρονα

Χριστουγεννιάτικο δέντρο

Φωτάκια στα μπαλκόνια

Δώρα για  συγγενείς και φίλους

Κι ένας παππούλης με τα κόκκινα

να ξενυχτά στο τζάκι

Τελικά έχει πολλή μαγεία η Αγάπη!

"Ακόμη μια χρονιά..." της Ε. Κώτελη

Ακόμη μια χρονιά σύντομα φτάνει στο τέλος της και η γιορτινή διάθεση μας συνεπαίρνει περιμένοντας τον ερχομό των Χριστουγέννων. Η γειτονιά, τα σπίτια τα μπαλκόνια, όλα στολισμένα, λαμποκοπούν και σπάνε το σκοτάδι των ημερών. Κουραμπιέδες, μελομακάρονα, γλυκίσματα που πλέον τα βρίσκεις σε κάθε σπίτι. Όλα αυτά φωνάζουν Χριστούγεννα.
Ύστερα γυρνάς το κεφάλι σου από την άλλη και συνειδητοποιείς πωςδεν είναι όλα ωραία και ρόδινα… Άνθρωποι πεινάνε, κοιμούνται στους δρόμους, πεθαίνουν. Τα νοσοκομεία γεμάτα με ασθενείς του κορωνοϊού. Μία πρωτόγνωρη πανδημία που άλλαξε τις ζωές μας ριζικά, που μας έμαθε τι θα πει φόβος.Βία, ρατσισμός, ανθρωποκτονίες είναι φαινόμενα που δεν λείπουν από τις ζωές μας… και εδώ είναι που αναρωτιέσαι, θέλω όντως να έρθουν και φέτος τα Χριστούγεννα;