5 Οκτωβρίου, Παγκόσμια ημέρα αφιερωμένη στον Εκπαιδευτικό.

Ημέρα αφιερωμένη στους εκπαιδευτικούς σήμερα και  θα ξεκινήσουμε λίγο ανορθόδοξα  με την επιστολή που έστειλε ο Albert Camus  (Αλμπέρ Καμύ), ο μεγάλος φιλόσοφος και συγγραφέας λίγο μετά την βράβευση του με Νόμπελ στον δάσκαλό του  Louis Germain.

19 Νοεμβρίου 1957

Αγαπητέ κύριε Ζερμέν,

Άφησα το θόρυβο γύρω μου να καταλαγιάσει λίγο, πριν σας απευθυνθώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Mόλις μου δόθηκε μια πολύ μεγάλη τιμή που ούτε περίμενα και ούτε επεδίωξα.  Όταν άκουσα την είδηση, η πρώτη μου σκέψη μετά τη μητέρα μου ήσασταν εσείς.  

Χωρίς εσάς, χωρίς το χέρι που στοργικά απλώσατε στο φτωχό παιδί που ήμουν τότε,  χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.  

Δεν πρόκειται να κερδίσω πολλά από αυτή την τιμή. Μου δίνει όμως τουλάχιστον την ευκαιρία να σας πω τι υπήρξατε και εξακολουθείτε να είστε για μένα και να σας διαβεβαιώσω ότι οι προσπάθειές σας, το έργο σας, και η γενναιόδωρη καρδιά σας εξακολουθούν να ζουν σε έναν από τα μικρά σχολιαρόπαιδά σας που παρά τα χρόνια, δεν έπαψε ποτέ να είναι ευγνώμων μαθητής σας.   Θα σας εναγκαλίζομαι με όλη μου την καρδιά.      

                                                     Αλμπέρ Καμύ 

Τι να προσθέσει κανείς μιλώντας για τον Εκπαιδευτικό που ιδιαίτερα στις μέρες μας καλείται να παίξει πολλαπλούς ρόλους σε μια κοινωνία και σε έναν κόσμο που αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα….

«Αν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει» υποστηρίζει η Maria Montessori  (Ιταλίδα παιδαγωγός)

Ο Εκπαιδευτικός, λοιπόν, δεν  είναι απλά σήμερα  ο άνθρωπος που  προσφέρει απλόχερα τη γνώση την οποία συνεχώς πρέπει να ανανεώνει Είναι ο άνθρωπος που με το χαμόγελό του θα κάνει το παιδί να εμπιστευθεί τη ζωή, θα παρηγορήσει και θα νοιαστεί για εκείνα τα παιδιά που οι οικογένειές τους δεν μπορούν να τους προσφέρουν θαλπωρή, θα μάθει να στέκεται δίπλα στο παιδί με μαθησιακές δυσκολίες και σοβαρά προβλήματα υγείας  πασχίζοντας μόνος του να επιμορφωθεί, αφού ένα σακατεμένο εκπαιδευτικό σύστημα δεν του δίνει τη δυνατότητα να επιμορφωθεί  σε όποιους τομείς  τον ενδιαφέρει και βέβαια μέσα σε τάξεις 30 παιδιών καλείται να επαναπροσδιορίζει συνεχώς τις μεθόδους του προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες  των μαθητών του αλλά και να κάνει τη διαδικασία της μάθησης πιο βιωματική και ενδιαφέρουσα αν και τα μέσα που του προσφέρονται είναι πενιχρά. Δεν ξεχνάμε βέβαια την πολύτιμη βοήθεια  που προσφέρουν στα σχολεία μας  τα τελευταία χρόνια, οι Εκπαιδευτικοί  της Παράλληλης Στήριξης. Παρότι οι αγκυλώσεις του συστήματος είναι πολλές ,οι καθυστερήσεις  μεγάλες  και οι ταλαιπωρίες των συναδέλφων  τρομερές, είναι ένα μέτρο που μας θυμίζει κάτι από την εξατομικευμένη μάθηση για την οποία πάσχιζαν οι μεγάλοι παιδαγωγοί των αρχών του 20ου αιώνα!!!

Πόσο καλά αποδίδει τους παραπάνω προβληματισμούς  ο Κωστής Παλαμάς στο ποίημά του «Στον Δάσκαλο»…

Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε , ψυχές!

Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,

Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!

Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!

Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,

Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,

Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.

Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί

Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,

Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι !

Καλή Σχολική Χρονιά και Καλή Δύναμη στους Εκπαιδευτικούς μας!!!

Διαβάστε τα παλαιότερα άρθρα μας για την ημέρα του εκπαιδευτικού εδώ και εδώ.