Είναι δίπλα μας

Είναι δίπλα μας και δεν φαίνονται.

Άχρωμοι, αόρατοι, μικροί.

Ακούγονται μόνο οι φωνές, τα κλάματα και κάποιες, λίγες φορές τα γέλια τους

Είναι δίπλα μας και μας χρειάζονται

Απλώνουν τα χέρια τους, να μας πιάσουν

Αλλά εμείς δεν είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε.

Τα χέρια τους μας ταρακουνάνε.

Τα μάτια τους ικετευτικά.

Μπορεί να μην φταίμε ούτε εμείς ούτε αυτοί

Αλλά είμαστε Άνθρωποι.

Ήμασταν κι εμείς πρόσφυγες και μετανάστες κάποτε

Μπορεί να μην ξέρουμε το όνομά τους, την πατρίδα ή την ταυτότητά τους

Μπορεί να έχουμε διαφορετική θρησκεία και γλώσσα

Αλλά είμαστε Άνθρωποι!

Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί…

Σύρμπας Χρήστος Γ Γυμνασίου