Η ΤΣΙΜΕΝΤΟΥΠΟΛΗ

Της: Χριστίνας Κούτρα

Μαιρούλα: αααχχ… πόσο βαριέμαι που είμαι μόνη μου εδώ πάνω στη στέγη. Αλλά δεν θα κατέβω όσο και να με παρακαλάνε…τι ησυχία που έχει…

(εκείνη την στιγμή ακούγεται ο θόρυβος μιας μηχανής..)

αχ θεούλη μου, ανέβηκα εδώ πάνω για λίγη ησυχία, αλλά ο θόρυβος από τα αυτοκίνητα και τις μηχανές φτάνει μέχρι εδώ πάνω.

Δήμαρχος: Καλημέρα Αννούλα, τι σε έκανε να ανέβεις εκεί πάνω παρέα με τα σύννεφα;

Μαι: Εσείς με κάνατε να ανέβω εδώ πάνω με τις πράξεις σας.

Δημ: Οι πράξεις μου; Μα τι σου έκαναν; Δεν σου αρέσουν αυτά που κάνω θες να μου πεις;

Μαι: Για να σκεφτώ… Ναι όλα διότι δεν μας σκέφτεστε καθόλου εμάς τα παιδιά που ζούμε μέσα σε μια πόλη γεμάτη τσιμέντο, καυσαέρια, ηχορύπανση και πάρα πολλά σκουπίδια.

Δημ: Αννούλα με προσβάλεις. Εγώ σε θεωρούσα το καλύτερο παιδί και εσύ μου μιλάς με αυτόν τον τρόπο. Σε παρακαλώ πολύ.

Μαι: Συγνώμη αν σας θίξαμε κύριε Τσιμεντοδήμαρχε.

Δημ: Καλώς, καλώς, όμως τώρα πρέπει να φύγω, έχω μια δουλίτσα. Χαιρετίσματα στους γονείς σου.

( ο Δήμαρχος φεύγει)

Μαι: Όταν κατέβω θα τα πάρουν.

Άντζελα: Γεια σου Αννούλα, ωραία είναι εδώ πάνω έτσι;

Μαι: Αχ τι κάνεις πάνω στη στέγη σου Άντζελα; Ήθελες να δεις τι κάνω; Μια χαρά είμαι, εσύ;

Αντζ: Όχι, κάνω ότι κι εσύ. Αντιδρώ με όποιο τρόπο μπορώ σε αυτά που συμβαίνουν γύρω μας.

Μαι: Ευτυχώς που έχω έναν άνθρωπο που με καταλαβαίνει. Κι ένιωθα τόσο μόνη εδώ. Αλλά και πάλι δεν ξεφεύγεις από τα καυσαέρια και τις ηχορυπάνσεις. Μέχρι εδώ πάνω ακούγονται οι διάφοροι θόρυβοι της περιοχής.

Αντζ: Τουλάχιστον δεν μυρίζουν τα σκουπίδια γιατί άμα κατεβείς κάτω…πουφ.(κρατώντας την μύτη)

Μαι: Πίστεψε με μια χαρά θα είμαστε εδώ πάνω. Να σου πω κιόλας πως είχε έρθει εδώ ο δήμαρχος και με ρώτησε γιατί ανέβηκα εδώ πάνω.

Αντζ: Αλήθεια και τι του είπες:

Μαι: Ότι οι πράξεις του με ανέβασαν και ότι δεν θα κατέβω αν δεν καλυτερεύσει η κατάσταση.

Αντζ: Μπράβο Αννούλα, σε θαυμάζω. Και τι πιστεύεις ότι θα κάνει ο δήμαρχος;

Μαι: Δεν έχω ιδέα.

Δημ: Γεια σου και πάλι Αννούλα μου. Μήπως αποφάσισες να κατέβεις;

Μαι: Μήπως δεν καταλάβατε τι σας είπα κύριε δήμαρχε; Δεν κατεβαίνω.

Δημ: Καλά περίμενε λίγο…

Να με… τι ψηλά που είσαι, δεν φοβάσαι; Αχ, τι κάνει αυτό το κοριτσάκι πάνω στη στέγη του;

Μαι: ότι κι εγώ. Επαναστατεί…

Δημ: Καλά, αλλά τώρα θα κατέβεις.

Μαι: Με τίποτα

Δημ: θα κατέβεις…

Μαι: Με τίποταααααα…

Δημ: Εσύ όχι μόνο θα με σκάσεις αλλά θα με κουφάνεις κι από πάνω. Θέλω να μιλήσουμε.

Μαι: Σας ακούω. Αλλά να ξέρετε πως αν δεν μου αρέσουν αυτά που λέτε θα σας σπρώξω και θα σκάσετε σαν καρπούζι…

(γελάει η Άντζελα)

Δημ: Ότι πεις. Λοιπόν προτείνω να κατέβουμε κάτω όλοι μαζί, να έρθεις στο δημαρχείο μου και να συζητήσουμε τι θα κάνουμε. Ε, τι λες;;;

Μαι: Όχι εδώ πάνω θα μου πείτε τις αποφάσεις σας. Τώρα.

Δημ: Καλά. Λέω να αρχίσουν από αύριο οι εργασίες για να κάνουμε πάρκα με πράσινο και να φυτέψουμε πολλά όμορφα δεντράκια. Επίσης, τα σκουπίδια, όλοι μας να τα διαχωρίζουμε σε ανακυκλώσιμα και μη . Συμφωνείς;

Μαι: Ναι. Αλλά για τις ηχορυπάνσεις;

Δημ: Αυτό δυστυχώς δεν είναι στο χέρι μου αλλά πρέπει να βοηθήσουν και άλλοι κρατικοί φορείς.

Μαι: Έτσι σας θέλω κύριε δήμαρχε. Πιστεύω να πήρατε το μάθημά σας.

Δημ: Σίγουρα. Θα κατέβεις τώρα, όμως, γιατί θα με μαλώσει η γυναίκα μου και φωνάζει άγρια. Άντε και οι γονείς σου ανησυχούν από ότι έμαθα.

Μαι: χιχιχιχι καλά. Πάμε Άντζελα;

Αντζ: Πάμε.

Μαι: Από αύριο όλοι μας θα αρχίσουμε μια νέα ζωή για μια υγιή και καθαρή πόλη και μακάρι να γίνουν αυτές οι αλλαγές και σε όλη την χώρα ώστε να γίνει πιο ανθρώπινη.